Τετάρτη 19 Σεπτεμβρίου 2012

ΤΕΛΟΣ


ΤΕΛΟΣ
Η σημερινή ανάρτηση του Πυθαγόρα είναι η τελευταία, θεωρώ πως αυτός ο κύκλος έκλεισε. Επέλεξα να ξαναδημοσιεύσω την προσευχή του π. Ευσεβίου Βίτη που κυριολεκτικά με έχει συνεπάρει.

*Κύριε, το ξέρεις πως μπήκα ήδη στα γηρατειά. Βοήθησέ με να συνειδητοποιώ όλο και βαθύτερα αυτήν την πραγματικότητα, ώστε να μη γίνωμαι τυραννικός ή βαρετός ή επαχθής ή ασυμπαθής και σιχαμερός στους γύρω μου και ιδιαίτερα στους τυχόν συνεργάτες μου.
* Απάλλαξέ με από το να επιμένω στις παλαιωμένες ιδέες μου με πείσμα γεροντικό. Δεν σου ζητώ να βελτίωσης την κρίση ή τη μνήμη μου. Μου έδωσες τα ανεκτίμητα αυτά δώρα σ' ένα βαθμό στη γόνιμη ηλικία μου. Σε ευχαριστώ για το πολύτιμο αυτό δώρο της αγαθωσύνης Σου.
Τώρα πια καθώς υποβαθμίζεται η όλη μου βιολογική, ψυχολογική και πνευματική ύπαρξη, συνακολουθεί νομοτελώς και της κρίσης και της μνήμης μου η υποβάθμιση. Συχνά αυτή η κατάσταση με μειώνει, με λυπεί, με ταπεινώνει αφάνταστα και όχι σπάνια με εξευτελίζει στα ίδια μου τα μάτια αναγκάζοντάς με να ζητώ ολοένα συγγνώμη για τις μικρές ή τις μεγάλες γκάφες μου.
Δεν κατανοώ βέβαια πλήρως αυτήν την αλλοίωση. Όμως Εσύ, Κύριε, ξέρεις πόσο και η σμίκρυνση και συρρίκνωση μου και στο σημείο αυτό μου χρειάζεται. Την αποδέχομαι ταπεινά, γιατί Εσύ ξέρεις. Και αφού Εσύ ξέρεις, δεν χρειάζεται να ξέρω εγώ το βαθύτερο γιατί. Άλλωστε δεν μπορώ να την κατανοήσω. Γιατί λοιπόν να θλίβωμαι και να πονώ και γι' αυτό; Δεν πρέπει να αποδέχωμαι ταπεινά τη φθαρτότητα της φύσης μου; Και δεν πρέπει να υποτάσσομαι κι εγώ ταπεινά στην τάξη, που Εσύ με τόση αγαθότητα για τα πλάσματά Σου, επομένως και για μένα, καθώρισες;
* Σφράγισε με απαραβίαστη σφραγίδα τα φλύαρα χείλη μου για να μην καταπονώ τους άλλους με βαρετές, ανούσιες και χωρίς κανένα ενδιαφέρον ή νόημα πια χιλιοειπωμένες διηγήσεις παρωχημένων γεγονότων κάποιων μακρινών και λησμονημένων
χρόνων μιας ασήμαντης εποχής. Παράλληλα όμως απάλυνε τις αντιδράσεις και τις κρίσεις μου για την κρίση και τη μνήμη των άλλων. Και μην επιτρέψεις ποτέ να νιώσω νυγμούς ζήλειας για τη φρεσκάδα της μνήμης και τη δύναμη της κρίσης των άλλων. Κάνε, αντίθετα, να χαίρωμαι γι' αυτό και να Σε ευχαριστώ ολόψυχα για τα άνθη της νεότητος, όταν τυχαίνη να βρίσκωμαι ανάμεσά τους και να οσφραίνομαι το άρωμά τους.
* Δίδαξέ με τη σημασία των λόγων του Αποστόλου Σου: «Ει και ο έξω ημών άνθρωπος διαφθείρεται, αλλ' ο έσωθεν ανακαινούται ημέρα και ημέρα» (Β' Κορ. δ' 16). Και να αγωνίζωμαι να ζω αυτήν την πραγματικότητα.
* Τέλος στήριξε τα παραπαίοντα και ασταθή βήματά μου με τον «βραχίονά Σου τον υψηλόν», ώστε να μην κυλιέμαι πια στη γη και να φρονώ τα «γεώδη», αλλά αντίθετα να έχω στραμμένα τα βλέμματά μου στον ουρανό και να φρονώ τα ουράνια, έως ότου αναπαυθώ στη στοργική Σου θεία αγκάλη.

περισσότερα εδώ 

Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου 2012

Γιατί πρέπει να αφήνουμε το μωρό να κλαίει


Μπορεί να σπαράζει η καρδιά μας και να νιώθουμε ενοχές, αλλά μια νέα μελέτη δείχνει ότι δεν πρέπει να αρπάζουμε αμέσως στην... αγκαλιά μας το μωρό όταν κλαίει αντί να κοιμάται ήσυχο στο κρεβατάκι του.
Αφήνοντας το μωρό να κλάψει για λίγο αντί να το παρηγορήσουμε αμέσως, δεν πρόκειται να το βλάψουμε, σύμφωνα με τη μελέτη. Αντιθέτως, η κατάληξη θα είναι να μειωθεί το στρες του και να βελτιωθεί ο ύπνος του.
Οι ερευνητές λένε πως οι γονείς θα πρέπει να εφαρμόζουν την τεχνική του ελεγχόμενου κλάματος τα βράδια. Σύμφωνα με αυτήν, οι γονείς πρέπει να περιμένουν επί συγκεκριμένη ώρα πριν πάρουν αγκαλιά το μωρό τους.
Ειδικότερα, το πρώτο βράδυ που θα ξυπνήσει το μωρό κλαίγοντας, πρέπει να περιμένουν 2 λεπτά και μετά να το πάρουν αγκαλιά.
Το δεύτερο βράδυ πρέπει να περιμένουν 5 λεπτά, το τρίτο 10 λεπτά και ούτως καθ’ εξής, έως ότου μάθει το μωρό να ξανακοιμάται δίχως να το έχουμε παρηγορήσει εμείς.
Μία άλλη τεχνική που η μελέτη έδειξε ότι αποδίδει, είναι η κατασκήνωση, κατά την οποία οι γονείς κάθονται στο δωμάτιο του μωρού δίχως όμως να το παίρνουν αγκαλιά, έως ότου αυτό ξανακοιμηθεί.
Όλ’ αυτά δείχνουν πολύ ψυχρά, αλλά οι επιστήμονες από τη Μελβούρνη που πραγματοποίησαν τη σχετική μελέτη λένε πως τελικά βοηθούν τους γονείς και το μωρό να κοιμούνται περισσότερο και να νιώθουν λιγότερο στρες.
Η μείωση του στρες είναι ιδιαιτέρως έντονη

Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου 2012

Τι νοείται ως σχολικός εκφοβισμός


Της Αλεξάνδρας Καππάτου, Ψυχολόγου – Παιδοψυχολόγου

Ο σχολικός εκφοβισμός είναι μια πραγματικότητα που απασχολεί πολλούς γονείς σε όλα τα κράτη του κόσμου. Είναι η χρήση βίας μεταξύ μαθητών με σκοπό να προκαλέσει στους άλλους πόνο και αναστάτωση. Σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες και στις ΗΠΑ αυτά τα φαινόμενα είναι σχετικά πιο συνηθισμένα σε σύγκριση με την ελληνική πραγματικότητα. Τα τελευταία χρόνια όμως το πρόβλημα εμφανίζεται και στον τόπο μας με αυξανόμενη συχνότητα.

Θύτες και θύματα
Όλα τα παιδιά μπορεί να παίξουν κατά καιρούς τον πρώτο ή το δεύτερο ρόλο. Ο θύτης μπορεί να γίνει θύμα κάποιων ισχυρότερων. Το θύμα μπορεί με τη σειρά του να γίνει θύτης μόλις του δοθεί η ευκαιρία στην αντιπαράθεση με κάποιους ασθενέστερους.

Πως θα διαπιστώσετε αν το παιδί σας είναι θύμα εκφοβισμού
Πολύ συχνά οι μαθητές αποσιωπούν αυτό που τους συμβαίνει γιατί δεν θέλουν να εμπλέξουν τους γονείς τους είτε επειδή ντρέπονται είτε επειδή φοβούνται. Έτσι, υποφέρουν σιωπηλά.
Αν διαπιστώσετε κάποιες αλλαγές στη συμπεριφορά του παιδιού, τότε ίσως θυματοποιείται στο σχολείο. Σε αυτή την περίπτωση το παιδί μπορεί να κάνει κάτι από τα εξής:

Τι συνιστώ να κάνετε
- Όταν διαπιστώνετε ότι το παιδί σας πέφτει θύμα βίαιης συμπεριφοράς, είτε στην αυλή του σχολείου είτε γενικά στο σχολικό περιβάλλον, πρέπει να διερευνήσετε τι ακριβώς έχει συμβεί.
- Στη συνέχεια να απευθύνεστε στο βασικό καθηγητή του παιδιού σας και στο διευθυντή του σχολείου.
      
Πώς να το χειριστείτε με το παιδί σας
- Συζητείστε με το παιδί σας για τα συναισθήματά του – Διαβεβαιώστε το ότι δεν ευθύνεται το ίδιο – Να είστε δίπλα του – Αποθαρρύνετέ το από το να χρησιμοποιεί εκφοβιστική συμπεριφορά και εκείνο.

Αν το παιδί σας εκφοβίζει άλλα παιδιά
Η ανησυχία για τη βία στο σχολείο δεν αφορά μόνο τους γονείς των παιδιών που πέφτουν θύματα εκφοβισμού, βίας ή αποκλεισμού, αλλά και τους γονείς των παιδιών που εκφοβίζουν. Πολλοί είναι οι λόγοι που ένας έφηβος οδηγείται σε αυτή τη συμπεριφορά. Πιθανόν από την οικογένειά του να λείπουν κάποια βασικά εξισορροπητικά στοιχεία. Για παράδειγμα αν ο ένας γονιός λείπει ή πέθανε, αν η οικογένεια περνά πολλές οικονομικές δυσκολίες, αν κάποιος είναι άρρωστος και το παιδί νιώθει τρομερή ανασφάλεια, είναι πολύ πιθανό στην εφηβεία κάτω από τις κατάλληλες συνθήκες να εκφράσει τη δική ανασφάλεια και θλίψη με επιθετικότητα Η επιθετική συμπεριφορά αποτελεί την έκφραση της ανάγκης του εφήβου να επιβληθεί.

Πηγή εδώ 

Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου 2012

Απο τους μύθους τοῦ Αἰσώπου


Στούς πολύ διδακτικούς μύθους τοῦ Αἰσώπου, ὑπάρχει κάπου ἡ διήγηση τῆς συμμαχίας τοῦ λέοντος μέ τήν ἀλεποῦ καί τόν γάϊδαρο. Ἐν ὀνόματι τῆς συμμαχίας, ὁ γάϊδαρος, πού εἶναι φυτοφάγο ζῶο, συμμετέχει σέ μία ἐπιχείρηση ἀπό τήν ὁποία δέν πρόκειται νά ὠφεληθῆ καθόλου: Κοινό κηνύγι. Μετά τό τέλος τοῦ κυνηγίου ὅπου ὁ ἄσχετος γάϊδαρος ἔχει συμμετάσχει ἀποφασιστικά μέ τίς ἀγριοφωνάρες του, ἡ λεία εὑρίσκεται ἐνώπιον τῶν συμμάχων καί ὁ λέων λέγει στόν γάϊδαρο νά τήν μοιράση. Μόλις αὐτός τήν μοιράζει δίκαια, σέ τρία περίπου ἴσα μέρη, ὁ λέων τόν ἁρπάζει καί τόν τρώει. Λέγει δε, στήν ἀλεποῦ, νά κάνη ἐκείνη τήν μοιρασιά. Φυσικά, ἐκείνη τά δίνει ὅλα στόν λέοντα καί γιά τόν ἐαυτό της κρατᾶ ἕνα πολύ μικρό θήραμα. "Πῶς ἔμαθες να μοιράζεις τόσο καλά;" τήν ρωτᾶ τό λιοντάρι. "Μέ ἔμαθε τό πάθημα τοῦ γαϊδάρου!"

Ἠθικό δίδαγμα πρῶτο: Δέν νοεῖται συμμαχία μεταξύ τόσο ἀνίσων μερῶν.
Ἠθικό δίδαγμα δεύτερο: Στά διεθνῆ, δέν πρέπει νά παίξουμε ἐμεῖς τόν ρόλο τοῦ γαϊδάρου καί ἡ Τουρκία τόν ρόλο τῆς ἀλεποῦς.
Ἠθικό δίδαγμα τρίτο: Στά τῶν δημοσίων ὑπαλλήλων, τῶν ἀπολύσεων καί τῆς ἐφεδρείας, οἱ δημόσιοι ὑπάλληλλοι εὑρίσκονται πλέον στήν θέση τοῦ γαϊδάρου που πρόκειται να φαγωθῆ, καί ἡ πολιτική ἐλίτ μέ ὅσους ἐν τέλει θά μείνουν στην δημοσιοϋπαλληλία εὑρίσκεται στήν θέση τῆς ἀλεποῦς. Ἀναμένουν νά περισσεύση γι' αυτούς, κάτι λίγο ἀπό τήν λεία, πού εἶναι ὁ ὑπόλοιπος Ἑλληνικός λαός καί ὁ ἐθνικός πλοῦτος.
Ἠθικό δίδαγμα τέταρτο: Στή ζούγκλα, ὅλοι λογαριάζουν μέ βάση τόν νόμο τοῦ ἰσχυροῦ, ἀλλά στά τῆς σημερινῆς Ἑλλάδος, ὅσοι λογαριάζουν χωρίς τόν Ξενοδόχο, θέλοντας νά φορολογήσουν "τά παράθυρα καί τίς κότες" (μᾶλλον γιά νά μήν ἀπολύσουν ἀξιοκρατικά ), ΔΕΝ θά προλάβουν, ὅπως εἶπε ὁ ἅγιος Κοσμάς ὁ Αἰτωλός.

Η Ελληνική Γλώσσα (Γέρων Μωυσής)


Σε μία περίοδο κρίσεως, επικρίσεως και κατακρίσεως, πτώσεων, καταπτώσεων, επιπτώσεων και εκπτώσεων, ζάλης, παραζάλης, πάλης κι αιθάλης πάσχει η μοναδική λαλιά μας, η εγχώρια πλούσια γλώσσα. Μαζί της μπορείς να πεις και να εκφράσεις τα πιο δύσκολα, τα πιο κούφια, τα πιο υψηλά. Όπως λέει ποιητής Οδυσσέας Ελύτης, η ελληνική γλώσσα είναι η πιο παλιά και η πιο πλούσια του κόσμου.
Στα ελληνικά μπορείς να εκφράσεις τα πιο λεπτά, τα πιο τέλεια νοήματα της θεολογίας, της φιλοσοφίας, της ποιήσεως. Να αποδώσεις ιδέες, στοχασμούς, σκέψεις, έννοιες, μεγάλες, ευγενικές, ιερές και ωραίες. Η ελληνική γλώσσα εκφράζει περίτεχνα το μεράκι, τον καημό, τον πόθο του τεχνίτη, του καλλιτέχνη, του ήρωα, του αγίου. Συντίθεται η αρχοντιά και η ταπεινότητα, η μεγαλοπρέπεια και η σεμνότητα, η φιλοκαλία. Η χαρμολύπη, η νηφαλιότητα, ο γλυκασμός και η λύτρωση. Δεν είναι εφάμαρτη υπερηφάνεια η αγάπη της γλώσσας μας, της πατρίδος μας, της πονεμένης και προδομένης. Προδόθηκε και η γλώσσα από συνεχείς ξενικούς όρους, που δυστυχώς καθιερώνονται στα παιδιά. Το ύδωρ, ο άρτος, ο ουρανός και η θάλασσα ονομάζονται εδώ και τρεις χιλιάδες χρόνια το ίδιο. Όπως τα έλεγε ο Όμηρος. Η γλώσσα μεταφέρει νόημα, ιστορία, ήθος και χάρη.
Είναι πολύ σημαντικό να μπορείς να εκφράζεις με τη γλώσσα σου όλες τις σκέψεις σου. Δυστυχώς οι Νεοέλληνες δεν διαβάζουν και γι’ αυτό η γλώσσα τους είναι πολύ φτωχή. Οι νέοι μας πάσχουν από φοβερή λεξιπενία. Η πάλη με τη γλώσσα είναι άγνωστη ακόμη και σε ειδήμονες. Η τέλεια έκφραση θέλει βαθιά γνώση της γλώσσας, κρίση, λίχνισμα, μελέτη, ορθή επιλογή.
Λόγια παχιά, στομφώδη, βερμπαλιστικά, βαρύγδουπα, δεν αγγίζουν τις καρδιές. Στα εξήντα μου χρόνια έγραψα και είπα πολλά. Δεν γκρινιάζω αν ήταν όλα καλά, προσπάθησα όμως να είναι σωστά ελληνικά. Αγαπώ τη γλώσσα μου. Δεν έμαθα άλλη γλώσσα. Δεν έμαθα ούτε γραφομηχανή ούτε ηλεκτρονικό υπολογιστή. Ήθελα να τη γράφω στη γλώσσα μου, να ορθογραφώ, να καθαρογράφω, να αγγίζω το μελάνι. Δεν μπορώ να πω ότι δεν αγαπώ να μιλώ και να γράφω. Έχω γράψει χιλιάδες χιλιάδων σελίδες.

Τετάρτη 5 Σεπτεμβρίου 2012

Πνευματικά απολιθώματα και η σεκτοποίηση της Εκκλησίας


Πνευματικά απολιθώματα και η σεκτοποίηση της Εκκλησίας (άλλως: αγιοπνευματική μεταμόρφωση ή ψυχότροπη μετάλλαξη;)
Του θεολόγου – φιλολόγου Α.Π.Θ. Κώστα Νούση
           
Μερικές φορές ο θεολογικός λόγος φαίνεται σκληρός υπέρ το δέον, ίσως και αντικείμενος στο πνεύμα της αγάπης και της διάκρισης που κομίζει. Στην πραγματικότητα, όμως, δεν πρέπει να εκλαμβάνεται έτσι, διότι πρόκειται για μια θεραπευτικής χρήσης φαινομενολογία, εφόσον η βαθιά του ουσία είναι η ιαματική οντολογία στο πλαίσιο της Χάριτι εγχειρητικής κάθαρσης του κακού.
            Ο ίδιος ο Χριστός, αν και στα περισσότερα ευαγγελικά περιστατικά ήταν ιδιαίτερα γλυκύς, συγχωρητικός και επιεικής, σε ορισμένες περιπτώσεις η αφόρητη πνευματική σήψη των δημιουργημάτων του τον ωθούσε τρόπον τινά σε μια σκληρότητα (ενδεικτικά βλ. Μαρκ. 11:15-18, Ματθ. 23:13-36, Ιω. 6:60-68 ) και αυστηρότητα που μας εκπλήσσει. Και επειδή κατά τη θουκυδίδεια ιστορική διαπίστωση τα (πνευματικά) γεγονότα επαναλαμβάνονται και η αντίστοιχη φύση των ανθρώπων δεν αλλάζει, τότε μπορούμε να εισέλθουμε εύκολα στην παραδοχή της ύπαρξης των δυσάρεστων αυτών καταστάσεων και στον κατεξοχήν χώρο της Χάριτος, στην Εκκλησία του Θεού, σε καμιά όμως περίπτωση στην αποδοχή της.
            Ο Χριστός είναι ξεκάθαρος: «αμήν λέγω υμίν ότι οι τελώναι και αι πόρναι προάγουσιν υμάς εις την βασιλείαν του Θεού» (Ματθ. 21:31). Οι εκπλήξεις στην άλλη ζωή θα είναι σίγουρα πλεονάζουσες ποιοτικά και ποσοτικά από τις αναμενόμενες. Και τούτο, διότι ο Χριστός κοιτάει μέσα στην καρδιά του ανθρώπου και κρίνει βάσει των αόρατων εμφωλευόντων πνευματικών ασθενειών και αμαρτημάτων μας, των οποίων η πεμπτουσία και η πηγαία διαστροφή είναι η υπερηφάνεια, την οποία βδελύσσεται ο Θεός και την χαρακτηρίζει ακαθαρσία, κάτι ας πούμε που δε συμβαίνει με την ιδιαζόντως μισητή στον ηθικισμό μας πορνεία. Η θρησκευτική ‘ιεροβλάβεια’ που απαντάται κατά κόρον στις έσχατες μέρες μας (Β΄ Τιμ. 3:5) ανέτρεψε τα ίδια τα ευαγγελικά δεδομένα, όπου οι μεν φορείς των σαρκικών και λοιπών αμαρτημάτων αντιμετωπίζονται με ιδιαίτερη στοργή και συμπάθεια από τον ίδιο τον Θεό, οι δε Φαρισαίοι και οι φέροντες τις πολυποίκιλες αντίστοιχες πνευματικές αμαρτίες είναι οι αποδέκτες της θείας οργής και καταδίκης.
            Το εκκλησιαστικό γίγνεσθαι, από πλέγμα αγαπητικών χαρισματικών σχέσεων υπερβαινόντων τους φυσικούς δεσμούς και τις ομόλογες έλξεις, μεταβάλλεται σε καταθλιπτική  διαδικασία απρόσωπου συνωστισμού - με σκοπό την αυτοϊκανοποιούσα τον παθολογικό εγωτικό ψυχισμό εκάστου καθηκοντική εκπλήρωση θρησκευτικών αναγκών - κεχωρισμένων στην εξατομικευτική τους απομονωτική ξένωση και αλλοτρίωση υπανθρώπινων οντοτήτων.

Τρίτη 4 Σεπτεμβρίου 2012

Η γενιά της Ρεπούση (ΑΑΤΟΝ)



Μια γενιά, που πιστεύει πως επειδή σπούδασε και πήρε κάποια πτυχία, είναι και σοφή.
Πως όλα όσα λέει, είναι ιστορικά γεγονότα, και πως όλος ο κόσμος οφείλει να υποκλίνεται σε κάθε τους σαχλαμάρα.
Το κακό και επικίνδυνο στην όλη φάση είναι όμως, πως τα άτομα αυτά, τα επιλέγουν κάποιοι άλλοι σε καίριες θέσεις, ακριβώς για όλα τα παραπάνω, έχοντας φυσικά τους λόγους τους, και οι οποίοι μόνο αγνοί και πατριωτικοί δεν είναι.
Έτσι λοιπόν, μάθαμε άξαφνα, πως οι Έλληνες της Μ. Ασίας, δεν σφαγιάσθηκαν όπως οι Αρμένιοι, αλλά πέθαναν απο συνωστισμό.
Οι Τούρκοι μοίραζαν φαίνεται σαλέπι, και έτρεχαν πατείς με πατώ σε να πάρουν, με αποτέλεσμα να τσαλαπατηθούν χιλιάδες εξ αυτών απο την τρελή χαρά. Θα πηγαίνανε άλλωστε και κρουαζιέρα δωρεάν στον Πειραιά, οπότε η χαρά τριπλή.
Θα δείτε όμως όλα αυτά τα άτομα, να κόπτονται με τόσο πάθος υπέρ των κάθε λογής μεταναστών, και ειδικότερα αν κάποιοι πουν πως δέχτηκαν κακοποίηση. Αυτούς τους βαράνε οι Έλληνες, οι βάρβαροι και ρατσιστές. Οι Τούρκοι ήταν οι αδικημένοι, οι φιλεύσπλαχνοι και οι φιλόξενοι.
Μήπως άλλαξε το επίθετό της απο Ρεπούσογλου;
Κάτι δεν μου κάθεται σωστά στην πτυχιούχα της αν-ιστορίας.

Από τον ΑΑΤΟΝ

Παρασκευή 24 Αυγούστου 2012

Ἀνθρώπινη ἔκφραση καὶ στολίδια (Φιλοσοφία)


Ὁ φίλος yannidakis έκανε ἀνάρτηση γιὰ τοὺς τρόπους ἔκφρασης, ὅπως πχ τὰ τατουάζ.
Ἀνέκαθεν οἱ ἄνθρωποι ἀσχολοῦνταν μὲ τὸ στόλισμα τοῦ σώματός τους κάνοντας οὐλές, τατουάζ, φορώντας περίεργα ροῦχα, κάνοντας περίεργα κουρέματα καὶ βάφοντας τὸ δέρμα τους μὲ χρώματα.
Κάποτε μερικὰ ἀπὸ αὐτὰ εἶχαν κάποια χρησιμότητα. Ἕνα πολεμιστὴς βαμμένος μὲ ἔντονα χρώματα ἢ ἔχοντας μία περίεργη κόμμωση, «διαφήμιζε» τὴν παρουσία του στὸν ἐχθρὸ καλώντας τὸν ἔτσι σὲ ἀναμέτρηση: «Ἐδῶ εἶμαι, τολμᾶς νὰ μὲ ἀντιμετωπίσεις;». Οἱ ὑπόλοιποι κρύβονταν στὸ πλῆθος προτιμώντας τὴν ἀσφάλεια τῆς ἀφάνειας. Ὁρίστε μερικὰ ἁπλὰ παραδείγματα:
-Οἱ Μαορὶ ἔκαναν περίπλοκα καὶ ὀδυνηρότατα τατουὰζ στὸ σῶμα τους, γιὰ νὰ ἀποδείξουν ὅτι ἔγιναν ἄνδρες, ἀφοῦ ἕνας ἄνδρας μπορεῖ νὰ ἀντέξει τὸν πόνο ἀλλὰ καὶ τὸν φόβο τοῦ πόνου. Ἐπιπλέον τὸ τατουὰζ ἔδειχνε τὴν ἀνδρεία του στοὺς πιθανοὺς ἀντίπαλους.
-Διάφορες φυλὲς ὑποβάλλουν τοὺς ἔφηβους σὲ ἕνα εἶδος μύησης, μὲ χαράγματα στὸ σῶμα, μαστιγώματα, δηλητηριώδη μυρμήγκια καὶ ἄλλες τεχνικὲς ποὺ προκαλοῦν ἀφόρητο πόνο στοὺς ἐπίδοξους νέους «ἐνήλικες». Οἱ τελετὲς αὐτὲς εἶναι ἀπαραίτητες (σύμφωνα μὲ τὶς πεποιθήσεις τῆς φυλῆς) γιὰ νὰ ἀποδειχθεῖ ὅτι ὁ ἔφηβος μπορεῖ νὰ ἀντέξει τὶς ὑποχρεώσεις ποὺ ἐπιβάλλει ἡ ζωὴ ἑνὸς ἐνήλικα.
-Οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες ἀξιωματικοὶ φοροῦσαν

Ανάλυση σοκ για τη Συρία


Ποιοι φταίνε για την αιματοχυσία και πόσο "αθώοι" είναι κάποιοι "εξεγερμένοι";

Τι συμβαίνει στη Συρία. Γιατί όλη αυτή η αιματοχυσία; Ποιος είναι ο βασικός υπεύθυνος ,που ασφαλώς δεν είναι μόνο ο Άσαντ. Είναι τόσο “αθώα” τα κίνητρα όλων των εξεγερμένων; Όχι βέβαια. Τι παίζει μεγαλύτερο ρόλο στον εμφύλιο σπαραγμό; Ο εθνικισμός ή ο θρησκευτικός φανατισμός; Ποιος είναι ο ρόλος των μεγάλων δυνάμεων και ειδικά ΗΠΑ και Ρωσίας;
Όλο αυτό το παζλ της Συρίας είναι δύσκολο να φτιαχτεί και να δούμε καθαρά την εικόνα που θα μας δείξει τι συμβαίνει σ’ αυτή τη χώρα. Γιατί ότι συμβαίνει εκεί μας αφορά άμεσα και οι όποιες εξελίξεις θα μας επηρεάσουν.
Το Δίκτυο Ελεύθερων Φαντάρων μας έστειλε ένα εξαιρετικό κείμενο που δίνει απαντήσεις σ΄ αυτά τα ερωτήματα και αποτελεί θα λέγαμε την άλλη άποψη. Γιατί δεν “αθωώνει” όλους αυτούς που τα διεθνή ΜΜΕ έχουν βαφτίσει ως «εξεγερμένους».
Πρόκειται για μια ανάλυση του Bahar Kimyongür, συγγραφέα του Syriana, la conquête continue, Ed. Couleur Livres et Investig'action, 2011
απόφοιτου της σχολή Ιστορίας και Αρχαιολογίας της  τέχνης, του Ελεύθερου Πανεπιστήμιου των Βρυξελλών.
Ο Bahar Kimyongür αποτέλεσε το αντικείμενο του ενδιαφέροντος των μέσων ενημέρωσης, ως ένας από τους πρώτους κατηγορούμενους που διώκονταν  με βάση τον αντιτρομοκρατικό νόμο επειδή μετάφραζε από τα τουρκικά  στα γαλλικά τα δελτία τύπου του DHKP-C, μια επαναστατική οργάνωση που θεωρείται τρομοκρατική από το τουρκικό καθεστώς και περιλαμβάνεται στον κατάλογο με τις τρομοκρατικές  οργανώσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μετά τους Δίδυμους Πύργους.
Παραπέμφθηκε σε δίκη με βάση τη νομοθεσία κατά της τρομοκρατίας του Βελγίου, καταδικάστηκε σε πρώτο βαθμό τον Φεβρουάριο του 2006 και στο Εφετείο το Νοέμβριο του 2006,και  αθωώθηκε το 2007 και το 2009, μετά τις αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου, αποφάσεις που ανέτρεπαν τις  προηγούμενες .

Από την αρχή της ¨άνοιξης¨ της Συρίας, η κυβέρνηση της Δαμασκού, υποστήριζε  ότι αντιμετώπιζε  συμμορίες τρομοκρατών. Τα περισσότερα δυτικά μμε κατήγγειλαν αυτό τον ισχυρισμό ως κρατική προπαγάνδα  για να δικαιολογηθεί η καταστολή του κινήματος διαμαρτυρίας.
Ενώ είναι προφανές ότι η θεωρία αυτή θεωρείται

Τετάρτη 22 Αυγούστου 2012

ΑΝΗΘΙΚΟΤΗΤΑ


Σπυρίδωνος K. Τσιτσίγκου
 Δρ. Θεολογίας & Δρ. Ψυχολογίας
 Ανηθικότητα καλείται η έλλειψη, παρέκκλιση η παράβαση μίας συγκεκριμένης Ηθικής, δηλ. ορισμένων ηθικών αρχών· συνεκδοχικά δε, η ανηθικότητα δηλώνει την οποιαδήποτε ανήθικη πράξη.
Ο βαθμός της προσωπικής η κοινωνικής ανηθικότητας εξαρτάται από τα κριτήρια ορισμού της. Πάντως, κάθε αξιολογική κρίση για την επινόηση η εφαρμογή κάποιων ιδιωτικών η παγκόσμιων αξιών οφείλει να λαμβάνει υπόψη της πολλούς επιμέρους παράγοντες (π.χ. τον πνευματικό αγώνα και τη «στενή οδό» της αρετής, τη θεοδικία, την εκκοσμίκευση, τον Διαφωτισμό, τον Επιστημονισμό, τον Ιστορικισμό, τον Κοινωνισμό, Ανθρωπισμό η Χριστιανισμό, τον Καταναλωτισμό, την Τεχνολογία, τον Μεταμοντερνισμό, την παγκοσμιοποίηση και την πολυπολιτισμικότητα κ.λπ.), μεταξύ των οποίων κυρίως τις πολιτισμικές ιστορικά, εθνικά και κοινωνικά προσμίξεις και επιρροές, τη συγχρονικότητα και τη διαχρονικότητα….
Παρόμοια, ο Ανηθικισμός πρεσβεύει την κατάργηση των ηθικών αξιών και την αντικατάστασή τους με αντιηθικές αξίες, που θα βασίζονται πάνω σε

Σάββατο 18 Αυγούστου 2012

ΑΝΘΡΩΠΟΛΑΤΡΙΑ


Σπυρίδωνος K. Τσιτσίγκου
Δρ. Θεολογίας & Δρ. Ψυχολογίας
 Ανθρωπολατρία καλείται στην Ιστορία των Πολιτισμών, τη Θρησκειολογία, την Κοινωνική Ανθρωπολογία, την Κοινωνιολογία της Θρησκείας, την Ψυχολογία της Θρησκείας και τη (φιλοσοφική) Θεολογία το φαινόμενο απόδοσης ―ατομικά η συλλογικά― Θείας λατρείας και τιμής σε άνθρωπο η ανθρώπους: προγόνους, φύλαρχους, μάγους, μύστες, «προφήτες», αυτοκράτορες η βασιλείς κ. α.
Η ανθρωπολατρία θεωρήθηκε μάλιστα, όσο και κατά τους νεότερους χρόνους ως το αρχικό στάδιο του φαινομένου της θρησκείας. Ανθρωπολάτρες ονομάστηκαν υβριστικά από τους Χριστιανούς οι Εθνικοί, από τους Ιουδαίους οι Χριστιανοί, από τους Ορθόδοξους οι Αρειανοί κ.λπ. Αλλ’ ως γνωστό, τόσο ο Ιουδαιοχριστιανισμός, όσο και η Ορθόδοξη Ανατολική Εκκλησία δεν λατρεύουν κανένα ανθρώπινο πρόσωπο, παρά μόνο την άκτιστη Αγία Τριάδα· όλους τους Αγίους απλώς τους τιμά… Και εδώ ακριβώς έγκειται η χριστιανική απέχθεια προς τον οποιοδήποτε κοσμοκράτορα που θα αξιώσει να περιβάλλεται με Θείες ιδιότητες.
Κατά τους προϊστορικούς χρόνους, η ανθρωπολατρία ήταν διαδεδομένη στους πρωτόγονους λαούς, αλλά και σε πολλούς λαούς της αρχαιότητας, όπως ήταν οι Βαβυλώνιοι, οι Αιγύπτιοι, οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι. Ο θεοποιημένος «άνδρας» ήταν Tabu, δηλ. ένα ιερό μεσάζον μεταξύ του Numen και των ανθρώπων, γι’ αυτό και απολάμβανε Θείων τιμών. Για παράδειγμα, δεν επιτρεπόταν κανείς να τον αγγίξει η ακόμα και να τον ατενίσει

ΚΡΗΤΙΚΗ ΒΙΟΛΟΓΙΚΗ… ΑΣΠΙΡΙΝΗ!!!!!!


Πόπη Τζαβλάκη
 Κρητική σφραγίδα φέρει η νέα ασπιρίνη, η οποία πρόκειται να ανατρέψει τα όσα γνωρίζαμε μέχρι σήμερα για την προστασία της υγείας μας από τα κρυολογήματα και την κοινή γρίπη.
Η κρητική ασπιρίνη, συσκευασμένη σε κάψουλα, είναι ένα φυσικό προϊόν που αποτελείται αποκλειστικά από τρία είδη κρητικών βοτάνων διαλυμένων σε ελαιόλαδο.
Τη «μαγική» κάψουλα παρασκεύασε η ομάδα των καθηγητών του Πανεπιστημίου Κρήτης και αποτελεί παγκόσμια πατέντα με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας. Η ασπιρίνη συνδυάζει την απόλυτη αξιοποίηση των κρητικών βοτάνων με τις αυστηρές προδιαγραφές που θέτει η σύγχρονη φαρμακευτική επιστήμη
Εμπνευστές της έρευνας είναι οι καθηγητές Ιατρικής Ηλίας Καστανάς και Χρήστος Λιόνης και ο καθηγητής Βιολογίας Στέργιος Πυρίντσος. Για την παρασκευή του φαρμάκου συνεργάστηκαν, επίσης, η Ένωση Αγροτικού Συνεταιρισμού Ρεθύμνου και η ελληνική φαρμακοβιομηχανία Gallenica.
Οι προοπτικές της κρητικής ασπιρίνης αναμένεται να ξεπεράσουν τα σύνορα της χώρας και το φάρμακο να πιστοποιηθεί τόσο από τις ευρωπαϊκές αρχές όσο και από την αμερικανική FDA (Food and drug administration).
Τα μαγικά βότανα
Αν και τα συστατικά του είναι εντελώς φυσικά, οι επιστήμονες ισχυρίζονται ότι το νέο σκεύασμα αποτελεί φάρμακο και όχι συμπλήρωμα διατροφής, όπως είχε εσφαλμένα

Πέμπτη 16 Αυγούστου 2012

Τό πνεῦμα τοῦ Δασκάλου


ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ,
συγγραφέας
Εχε φτάσει ρα πού λοι ο μαθητές περιμένουν μέ γωνία. Στήν τάξη πικρατοσε ναβρασμός. Τά παιδιά, νυπόμονα γιά τίς καλοκαιρινές διακοπές πού θά ρχιζαν σέ λίγες μέρες, καναν νειρα. Μόνο δάσκαλος σώπαινε προβληματισμένος. πό ατά τά ξιολάτρευτα πλάσματα πού εχε πέναντί του, καί πού τά γαποσε λα, χωρίς καμιά διάκριση, θά πρεπε νά διαλέξει κενα πού ξιζαν νά προβιβαστον στήν πόμενη τάξη καί νά πορρίψει κενα πού δέν εχαν δουλέψει ρκετά στε νά εναι τώρα σέ θέση νά γευτον τούς καρπούς τν κόπων τους. θέση του, δέν ταν καθόλου εκολη. ξερε πώς ποτυχία πονοσε περισσότερο καί ν ατό θά βοηθοσε ληθινά τά παιδιά, θά τά πέρναγε λα, χωρίς καμία ξαίρεση. λλά ατό θά ταν καταστροφικό γιά τήν ζωή τους γιατί τσι δέν θά μάθαιναν ποτέ νά γωνίζονται. τσι, γιά τό δικό τους καλό, πρεπε νά φανε αστηρός παρά τή θλίψη πού το προξενοσε ατή δέα…
ναζητοσε μάταια να τρόπο νά τούς τό πε. Νά τούς δώσει νά καταλάβουν πώς ατή ναγκαία πράξη ταν σημαντική γιά τή ζωή τους καί φειλαν νά τή δον τσι, καί μάλιστα νά πάρουν πό ατή να μάθημα πού θά τούς ταν πολύ περισσότερο χρήσιμο πό τά μαθηματικά τή γεωγραφία. Σκέφτηκε πολύ σπου στό τέλος βρκε τόν τρόπο. Μετά τό τελευταο διάλειμμα τά κάλεσε στήν αθουσα καί τούς ζήτησε νά κλείσουν τά βιβλία καί νά τόν κούσουν προσεκτικά.
Τά παιδιά τόν κοίταξαν παραξενεμένα, μά εχαν μάθει νά κονε τόν καλό τους δάσκαλο καί νά κάνουν ,τι τούς ζητοσε χωρίς ντιρρήσεις. τσι καναν καί τώρα.
ταν τά βιβλία μπκαν στίς τσάντες καί γινε συχία, δάσκαλος κατέβηκε πό τήν δρα του, προχώρησε στό κέντρο τς αθουσας καί μέ φωνή πού τρεμε πό συγκίνηση τούς επε:
γαπητά μου παιδιά, χρόνος ατός φτάνει στό τέλος του. Περάσαμε πολλά μαζί, στιγμές μορφες καί στιγμές δύσκολες. γώ, σάν δάσκαλός σας προσπάθησα σο μποροσα μέ γάπη καί σεβασμό σέ σς, νά σς μάθω σα περισσότερα μποροσα πό κενα πού θά σς φανον χρήσιμα αριο. κανα κάθε τί γιά νά βάλω στήν ψυχή σας τό σπόρο τς Γνώσης, πως καναν καί ο δικοί μου δάσκαλοι πρίν πολλά χρόνια. «Τώρα, ρθε ρα νά κάνω κάτι κόμα. Μέ βμα σταθερό πλησίασε στήν δρα καί πρε ναν