Τρίτη 26 Οκτωβρίου 2010

Οι συννυφάδες


Βρέθηκα πριν από λίγες ημέρες Κυριακάτικα σ’ ένα χωριό και μετά την Θεία λειτουργία ακλούθησε ένα μνημόσυνο. Ο αγαθός Παπάς μνημόνευε δύο ονόματα, Καίτη και Κατίνα. Μετά το πέρας του μνημόσυνου ρώτησα γιατί κακοποιεί την γλώσσα έτσι βάναυσα αφού η Εκκλησία τις έχει βαπτίσει και ονομάσει Αικατερίνη και τις δύο, θα μπορούσε κάλλιστα να τις μνημονεύει Αικατερίνη και Αικατερίνη. Η απάντηση με εξέπληξε λίγο, «ήταν συννυφάδες» «ε, και λοιπόν;» «υπάρχει και άλλη μία, εκείνη την λένε Κατερίνη, αν έλεγα το όνομα αυτό θα νόμιζε πως μνημονεύω αυτή ενώ είναι ζωντανή» δεν έδωσα συνέχεια γιατί ήταν χαμένος χρόνος, αλλά αποχωρώντας αυτόματα ο νους μου γύρισε χρόνια πολλά προς τα πίσω, στις Μαρίες τις συννυφάδες.

Ήμουν τότε νεαρός αστράτευτος ακόμα, δούλευα σε μια αποθήκη και είχα πιάσει φιλίες με μια Μαρία, θα ήταν καμιά τριανταριά χρονών και είχε τέσσερα παιδιά. Ήξερε για τον καημό μου με τα χωριά και πως έψαχνα ευκαιρίες να αποδράσω από την Αθήνα από τότε. Με κάλεσε να κάνω τις καλοκαιρινές διακοπές στο χωριό του άνδρα της. Δεν το πολυσκέφτηκα και πήγα τρία χρόνια συνεχόμενα. Το χωριό αυτό βρίσκεται στην ορεινή Τροιζηνία στην Αργολίδα. Εκεί γνώρισα το Πεθερό της τον Μπαρμπαγιώργη τον Τσουρέκη.

Ο Μπαρμαγιώργης ήταν ένας λεβέντης ηλικιωμένος που είχε γυναίκα την κερά Μαρία, η οποία του χάρισε δώδεκα υιούς, αυτοί και οι δώδεκα ήταν πολύτεκνοι, επιπλέον δε και οι δώδεκα συννυφάδες ονομαζόντουσαν Μαρία. Κάθε καλοκαίρι είχε ειδική μεταχείριση από τον πρόεδρο που του παραχωρούσε το σχολείο για να μπορεί να ανταπεξέλθει στις ανάγκες της φιλοξενίας των δικών του. Το προνόμιο αυτό του το είχε δώσει ο Παττακός, αντιπρόεδρος τότε της Κυβερνήσεως που επισκέφτηκε την οικογένεια αυτή.
Παρά τα πολλά χρόνια που κουβαλούσε στην πλάτη του, θυμόταν τα εγγόνια όλα με το όνομα τους κα ποιανού είναι το καθένα. Το σπίτι του ήταν ένα αγροτόσπιτο με πέντε μεγάλα δωμάτια γεμάτα μπαουλοντίβανα και κρεβάτια. Ανάλογος εξοπλισμός υπήρχε και σε ποτήρια και πιάτα και κπουταλοπίρουνα.
Η Μαρία η δική μου φίλη ήταν η προτελευταία από τις συννυφάδες. Κατά την διάρκεια του καλοκαιριού η φιλοξενία ήταν στις δόξες της ιδιαίτερα τον Αύγουστο. Καημό είχαν οι γέροι να βλέπουν όλα τα παιδιά μαζεμένα γύρω τους και εκείνα δεν χαλάγανε το χατίρι τους ξεχνώντας τις διαφορές του για λίγες ημέρες. Βολεμένοι όλοι σε υπηρεσίες με προνόμια, άλλος στην ΔΕΗ και άλλος ΕΛΤΑ και δεν θυμάμαι που αλλού. Εντυπωσιακό θέαμα ήταν η ημέρα της Παναγίας όταν σουβλίζανε αρνιά στην αυλή του σχολείου «Πάσχα έχουμε» έλεγε ο Παππούς αλλά εξίσου εντύπωσε έκανε και την παραμονή που ερχόντουσαν τρία ταξί, να πάνε τις Μαρίες στο Μοναστήρι για εξομολόγηση. Σχόλια στο χωριό και γέλια «Οι Μαρίες πάνε στους καλογέρους να αγιάσουν» εκείνες με την πεθερά αρχηγό αψηφούσαν τα σχόλια, υπήρχαν οι μεγαλύτερες κόρες να μαγειρέψουν και να αναλάβουν το νοικοκυριό.

Την χρονιά που φιλοξενήθηκα και εγώ μαζί με άλλους φίλους της οικογένεια στο σχολείο, ήταν η τελευταία που χόρευε ο Μπαρμπαγιώργης, την επόμενη το πήρε ο χάρος. Τα δύο επόμενα χρόνια που πήγα η Κερά Μαρία είχε σπάσει. Δεν ξαναπήγα γιατί στρατεύτηκα, αλλά έμαθα πως πέθανε και αυτή από τότε δεν ξαναμαζεύτηκε η οικογένεια όλη μαζί. Ήταν σαν την αλυσίδα που της έλειπε εκείνος ο χαλκάς που την έκανε κόσμημα.

Τα βάσανα του κόσμου

Είναι πάρα πολλά τα βάσανα του κόσμου, ασύγκριτα δυσκολότερα από τα δικά μας αλλά δεν τα βλέπουμε. Αυτό είναι ο καταστροφικός εγωκεντρισμός.








Δευτέρα 25 Οκτωβρίου 2010


Οι γλάροι γεννήθηκαν απ' τα μαντίλια που λένε, αντίο! στα λιμάνια.

Las gaviotas nacieron de los pañuelos que dicen !adiós! en los puertos.
Greguerías,

Ramón Gómez de la Serna (1888-1963)
 

Σάββατο 23 Οκτωβρίου 2010

Τρομάζω

Η τεχνολογία είναι ΠΟΛΥ προχωρημένη. Στο link που ακολουθεί παρακάτω είναι μια φωτογραφία από την ορκομωσία του Αμερικανού Προέδρου στην οποία μπορειτε να ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΛΗΘΟΣ ΠΟΥ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣΕ ΤΗΝ ΟΡΚΟΜΩΣΙΑ !!!


Μπορείτε να κάνετε κλίκ σε οποιοδήποτε μέρος πάνω στη φωτογραφία!

Περιμένετε λίγα δευτερόλεπτα για το ΖΟΟΜ να καθαρίσει η εικόνα και θα δείτε ΟΠΟΙΟΝ ΘΕΛΕΤΕ ΣΑΝ ΝΑ ΤΡΑΒΑΤΕ ΕΣΕΙΣ ΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ!!!!!!!

Η φωτογραφία αυτή ελήφθη από ΡΟΜΠΟΤ με κάμερα 1474 megapixel !!!!!!!!!!!!! δηλαδή, 295 φορές

τα 5 megapixel που έχει μια κοινή κάμερα που χρησιμοποιούμε εμείς!

Και βέβαια, η ερώτηση που έρχεται αυτομάτως στο μυαλό μας, είναι, ΠΟΙΟΣ ΜΑΣ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ;;;;;;;;;;

Και αν μας επιτρέπουν να βλέπουμε κάτι τέτοιο, τότε ΤΙ ΑΛΛΟ, ΙΣΩΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΟ ΜΑΣ ΚΡΥΒΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΚΑΠΟΙΟΙ ΗΔΗ ΤΟ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ ;;;;;;;;;

Κάντε κλίκ στο link!

http://gigapan.org/viewGigapanFullscreen.php?auth=033ef14483ee899496648c2b4b06233c



Παρασκευή 22 Οκτωβρίου 2010

Μεγάλο λόγο να μην πεις… (Πατρίς)

Με το μάτι του εποχούμενου περιπατητή

Στις 22 Ιουλίου, του 2009, συμπληρώθηκαν 40 χρόνια από τη μέρα που ο άνθρωπος πάτησε το πόδι του στη Σελήνη. Πολλά έχουν γραφεί και είναι γνωστό ότι το μεγάλο αυτό κατόρθωμα του ανθρώπου επιτεύχθηκε μετά από επίπονες προσπάθειες, μετά από τη συντονισμένη συνεργασία επιστημόνων από πολλούς και διαφορετικούς κλάδους και –φυσικά- με πολλά έξοδα, για τον προϋπολογισμό των ΗΠΑ.
Ένα τέτοιο εγχείρημα, ήταν φυσικό να απαιτεί την τελευταία λέξη της τεχνολογίας της εποχής, πράγμα που η NASA παρείχε απλόχερα στις υπηρεσίες της. Από την άλλη, οι αστροναύτες, ήταν σχολαστικά επιλεγμένοι από την αφρόκρεμα του ανθρώπινου δυναμικού, που είχαν στη διάθεσή τους οι ένοπλες δυνάμεις της Αμερικής.
Κι όμως, το ερώτημα είναι, αν οι γενναίοι αυτοί πρωτοπόροι, με την άριστη φυσική κατάσταση και τις εξαιρετικές πνευματικές ικανότητες, θα αποφάσιζαν τελικά να πάρουν μέρος στην αποστολή του Απόλλων 11 (αλλά και σε όλες γενικά τις αποστολές του προγράμματος), αν μπορούσαν να γνωρίζουν, τότε, ποιες ήταν οι δυνατότητες της κεντρικής μονάδας του ηλεκτρονικού υπολογιστή του διαστημοπλοίου… αν μπορούσαν να φανταστούν, ότι ο μικρο- επεξεργαστής ενός σημερινού κινητού ή εκείνος από το playstation με το οποίο περνά την ώρα του ο μπόμπιρας μπροστά στην οθόνη της τηλεόρασης, είναι χιλιάδες φορές γρηγορότερος από εκείνο που χρησιμοποιούσε ο Η/Υ της εποχής, που έγινε η εποποιία της κατάκτησης της Σελήνης… καρυδότσουφλο, μπροστά σε σημερινό υπερωκεάνιο. Άντε, τώρα να διασχίσεις τον ωκεανό!!!
Όμως, ας μην είμαστε άδικοι! Εκ των υστέρων, όλα φαίνονται προβλέψιμα και φυσιολογικά. Κάτι, όπως η στήλη του ΠΡΟ-ΠΟ της Κυριακής… την επόμενη Δευτέρα… Προκαταβολικά, όμως, τίποτα δεν πρέπει να θεωρείται γνωστό και δεδομένο. Μεγάλα μυαλά και καταξιωμένοι ειδικοί, έχουν πέσει έξω στις προβλέψεις τους. Πολλά, μάλιστα, από αυτά που έχουν πει, έχουν μείνει στην ιστορία, ως κλασικές γκάφες.
Και μια και αναφερθήκαμε σε Η/Υ και σχεδόν όλοι, άλλοι λίγο και άλλοι πολύ, έχουμε στην εμπειρία μας μια εικόνα από τις θαυμαστές αυτές συσκευές με τις άπειρες δυνατότητες, ας κάνουμε μια πρόχειρη σύγκριση ενός σημερινού lap top με έναν Η/Υ πριν από 65 χρόνια. Ένα κλασικό παράδειγμα ήταν ο γνωστός ENIAC (Electronic Numerical Integrator and Computer), που μπορούσε να κάνει 5.000 προσθέσεις ή αφαιρέσεις/δευτερόλεπτο, δυνατότητα φανταστική για την εποχή του. Όμως, πολύ φτωχή απόδοση, σε σχέση με τους σημερινούς υπολογιστές, που είναι πολλά εκατομμύρια φορές γρηγορότεροι.
Από την άλλη, είναι το ζήτημα του μεγέθους. Ο ENIAC ζύγιζε 40 τόνους και οι υπολογισμοί γίνονταν με τη βοήθεια 18.000 λυχνιών (όπως αυτές στα παλιά ραδιόφωνα)… ελλείψει τρανζίστορ, που ανακαλύφθηκαν λίγο αργότερα, στις αρχές της δεκαετίας του ʼ50. Τέλος, για να περαστεί στον υπολογιστή το πρόγραμμα, που είχε γραφτεί, χρειαζόταν τη βοήθεια… 6 γυναικών, που είχαν ειδικευτεί στην εργασία αυτή!
Ας δούμε, όμως, κάποια κραυγαλέα παραδείγματα αποτυχημένων προβλέψεων και ο καθένας μπορεί να κάνει τις δικές του συγκρίσεις με τη σημερινή πραγματικότητα:
«... όσα βιβλία κι αν τυπωθούν, η καλλιτεχνική γραφή δεν θα υποχωρήσει ποτέ, γιατί τα έντυπα βιβλία δεν θα μπορέσουν να συναγωνιστούν σε ποιότητα τα χειρόγραφα ...» είχε πει ο Giovanni Tritemio (1492), βενεδικτίνος μοναχός, γνωστός για την ανακάλυψη ενός κώδικα γραφής, λίγο μετά την εφεύρεση της τυπογραφίας.
«Δεν είναι δυνατόν να πετάξουν μηχανές με μεγαλύτερο βάρος από τον αέρα», δήλωσε το έτος 1895 ο William Thomson, αργότερα λόρδος Kelvin, πρόεδρος της Royal Society (αντίστοιχη της δικής μας Ακαδημίας). Δεν έζησε για να γνωρίσει τα τεράστια αεροπλάνα που κυκλοφορούν σήμερα στον αέρα.
«Αυτές οι ακτίνες του κ. Ραίντγκεν θα αποδειχθούν μεγάλη απάτη!» Ο ίδιος λόρδος Kelvin, το έτος 1896. Εδώ μπορούμε να υποθέσουμε ότι παίζει ρόλο και ο συναδελφικός φθόνος!
«Αυτή η συσκευή έχει τόσες ελλείψεις ώστε πρέπει να θεωρείται ακατάλληλη ως μέσο επικοινωνίας. Αυτό το πράγμα δεν έχει καμία αξία!» Αυτά δήλωνε η εταιρία συμβούλων Western Union Finance Services, το έτος 1876 για το τηλέφωνο του Graham Bell. Πού να γνώριζαν πως θα καταλήγαμε να έχει ο καθένας μας ένα –τουλάχιστον- τηλέφωνο (και μάλιστα κινητό) στην τσέπη!!!
«Όχι κύριέ μου, μπορεί οι Αμερικάνοι να χρειάζονται το τηλέφωνο, αλλά εμείς στην Αγγλία δεν το χρειαζόμαστε! Έχουμε πολλούς κλητήρες!»… φέρεται να είπε ο Sir William Preece, αρχιμηχανικός της βρετανικής τηλεγραφικής εταιρίας, το έτος 1896 προς τον Graham Bell, όταν ο τελευταίος ήθελε να κάνει επίδειξη της τηλεφωνικής συσκευής του.
«... αποδεδειγμένα δεν έχει οποιαδήποτε τεχνική ή επιστημονική αξία», αναφέρεται σε έκθεση κοινοβουλευτικής επιτροπής στη Μεγάλη Βρετανία, για τον ηλεκτρικό λαμπτήρα του Thomas Edison.
«Δεν θα υπάρξουν ποτέ πάνω από ένα εκατομμύριο αυτοκίνητα… δεν θα βρεθούν τόσοι σωφέρ να τα οδηγήσουν»… φέρεται να είπε ο Gottlieb Daimler, εφευρέτης αυτοκινήτου (παρακαλώ) και διευθυντής της εταιρίας Mercedes-Benz, το έτος 1901.
«Το άλογο θα συνεχίσει να υπάρχει. Το αυτοκίνητο είναι μόνο ένας νεωτερισμός, μια μόδα!»… ήταν η απάντηση ενός προέδρου της Michigan Savings Bank, στην ερώτηση κάποιου δικηγόρου, το έτος 1903, αν αξίζει να επενδύσει κανείς χρήματα σε μετοχές της Ford Motor Co.
«Τα αεροπλάνα είναι ενδιαφέροντα παιχνίδια, αλλά δεν έχουν στρατιωτική σημασία» … είπε ο Στρατάρχης Ferdinand Foch, 1917, καθηγητής στρατηγικής, στην Ecole Superieure de Guerre, της Γαλλίας.
«Το κουτί ου παίζει ασύρματα μουσική, δεν φαίνεται να έχει εμπορική αξία. Ποιος θα πλήρωνε για μηνύματα που στέλνονται στον αέρα;»… δήλωνε ο David Sarnoff στη δεκαετία του 1920, όταν του ζητήθηκε να συμμετάσχει σε εταιρία κατασκευής ραδιοφώνων. Τελικά, ο Sarnoff, αμερικανός ρωσικής καταγωγής, υπήρξε ο ιδρυτής των εταιριών RCA & NBC, από τις μεγαλύτερες στον κόσμο, στο είδος τους. Δικός του είναι και ο νόμος, που φέρει το όνομά του: «Η αξία ενός τηλεοπτικού δικτύου, είναι ανάλογη του αριθμού των τηλεθεατών»!
«Η ατομική ενέργεια δεν μπορεί να αξιοποιηθεί, ούτε ενεργειακά, ούτε στρατιωτικά», δήλωνε ο Nikola Tesla (1856-1943), Σέρβος, εφευρέτης, γνωστός για τη συμβολή του στον τομέα του ηλεκτρομαγνητισμού.
«Να μην κάνουμε όνειρα για την τηλεόραση, δεν είναι δυνατή η χρηματοδότησή της». Lee De Forest, εφευρέτης της τρίοδης λυχνίας, το έτος 1926.
«Ποιος μπορεί να ενδιαφέρεται να ακούει τους ηθοποιούς να μιλάνε;» H.M.Warner, της εταιρίας Warner Brothers, το 1927, …οπαδός του βωβού κινηματογράφου!!!
«Δεν πιστεύω ότι θα γίνει ποτέ δυνατόν να απελευθερωθεί η ενέργεια του πυρήνα», είχε πει ο μεγάλος ερευνητής Ernest Rutherford (βραβείο Nobel), το έτος 1933. Ήταν ο επιστήμονας που είχε αποδείξει πειραματικά την ύπαρξη του πυρήνα μέσα στο άτομο.
«Το πρόβλημα με την τηλεόραση είναι ότι οι θεατές πρέπει να κάθονται και να κρατούν τα μάτια τους κολλημένα στην οθόνη. Η μέση αμερικάνικη οικογένεια δεν έχει χρόνο για κάτι τέτοιο. Γιʼ αυτό το λόγο, αν όχι και για άλλους, οι άνθρωποι του θεάματος είναι πεπεισμένοι, ότι η τηλεόραση δεν θα γίνει ποτέ σοβαρός ανταγωνιστής του ραδιοφώνου». Από κύριο άρθρο της εφημερίδας New York Times, το έτος 1939.
«Η τηλεόραση δεν πρόκειται να επικρατήσει στην αγορά, γιατί οι άνθρωποι θα βαρεθούν να κάθονται κάθε βράδυ και να κοιτάνε ένα κουτί!»… Ο Darryl F. Zanuck, διευθυντής της εταιρίας 20th Century-Fox το έτος 1946.
«Ποτέ δεν θα έχουμε αρκετά αυτοκίνητα για να γεμίσουμε αυτούς τους δρόμους», δήλωνε ο Charles Scott, συγκοινωνιολόγος, στη δεκαετία του 1940 για τις τεράστιες λεωφόρους του Los Angeles.
«Εκτιμώ ότι σε παγκόσμια κλίμακα υπάρχει μία αγορά για 5 υπολογιστές», είπε ο Thomas Watson, πρόεδρος της εταιρίας IBM το έτος 1943.
«Οι υπολογιστές δεν θα ζυγίζουν στο μέλλον πάνω από 1,5 τόνο», έγραψε το περιοδικό Popular Mechanics, το 1949, στις προβλέψεις του για την εξέλιξη της τεχνολογίας. Στα τέλη της δεκαετίας του 1940 κριτήριο μεγέθους για υπολογιστές ήταν ο ENIAC που ζύγιζε περί τους 40 τόνους, οπότε 1,5 τόνος ήταν τότε ένα εντυπωσιακά χαμηλό νούμερο.
«Δεν νομίζω ότι θα μπορέσει να πάει ποτέ άνθρωπος στο φεγγάρι, είναι πολύ δύσκολο», δήλωνε ο Richard Wooly, Βρετανός αστρονόμος, το 1957, 12 χρόνια πριν από την πρώτη προσσελήνωση του διαστημοπλοίου του προγράμματος Apollo.
«Ταξίδεψα σε κάθε γωνία αυτής της χώρας και μίλησα με τους καλύτερους ανθρώπους! Μπορώ να σας βεβαιώσω ότι η επεξεργασία δεδομένων είναι ένα μύθευμα που δεν θα κρατήσει πέρα από αυτό το έτος!», είπε ο διευθυντής του αμερικάνικου εκδοτικού οίκου Prentice Hall το έτος 1957.
«Ναι, αλλά πού μπορεί να χρησιμεύσει αυτό το πράγμα;» Ένας τεχνικός της εταιρίας IBM για τον πρώτο μικροεπεξεργαστή, το έτος 1968. Αυτό μπορεί να μείνει ασχολίαστο!
«Δεν βλέπω απολύτως κανένα λόγο να χρειάζεται κάποιος ένα υπολογιστή στο σπίτι του»… σχολίασε ο Ken Olson, ιδρυτής και πρόεδρος της εταιρίας Digital Equipment, το έτος 1977. Η εταιρία αυτή έχει κλείσει! Αυτονόητο, με τέτοιο εγκέφαλο στο τιμόνι της.
«E-mail is a totally unsaleable product»… είπε ο Ian Sharp, της εταιρίας Sharp Associates, το έτος 1979. Εδώ γελάμε, με τη φράση του κυρίου αυτού, που δήλωνε ότι «το e-mail είναι ένα προϊόν που δεν πουλιέται… με κανένα τρόπο»!!!
«640 KB RAM είναι αρκετά για όλες τις εφαρμογές». Το έτος 1981 ο γνωστός Bill Gates, ιδρυτής και ιδιοκτήτης της εταιρίας Microsoft. Ένα παράδειγμα ότι εσφαλμένη πρόβλεψη δεν σημαίνει υποχρεωτικά και επαγγελματική αποτυχία! Εξακολουθεί να είναι ο πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο… μόνο που έχει αλλάξει γνώμη για τη δήλωσή του αυτή –εκ των πραγμάτων!
«Ποιος μπορεί να χρειάζεται αυτό το ασημένιο δισκάκι;»... είπε ο Jan Timmer, μέλος Δ.Σ. της εταιρίας Phillips για τη δημιουργία του Compact Disc (CD), το 1982. Μήπως;
Όλα τα προηγούμενα είναι όμως απλά πταίσματα, μπροστά στην πρόβλεψη του Charles Duell, διευθυντή της αμερικάνικης υπηρεσίας ευρεσιτεχνιών, ο οποίος αποφάνθηκε το έτος 1899, στην αλλαγή του 19ου προς τον 20ο αιώνα, μετά από δεκαετίες γεμάτες νέες εφευρέσεις και επιστημονικές ανακαλύψεις, ανατροπές και εκπλήξεις: «Ό,τι ήταν δυνατόν να εφευρεθεί, έχει ήδη εφευρεθεί» (Everything that can be Invented, has been Invented).

Κατόπιν τούτου, «Μεγάλο λόγο να μην πεις…», που λέει ο λαός μας! Και για να μην παραβλέψουμε και την πολιτική διάσταση των πραγμάτων περί εξόδου από την ύφεση … και πότε. Ακόμα κι αν οι κυβερνητικές εξαγγελίες αποδειχθούν εσφαλμένες, ας θυμηθούμε πόσοι ειδικοί και επιτυχημένοι επαγγελματίες έχουν πέσει έξω στις προβλέψεις τους. Χάλασε ο κόσμος αν αποτύχουν και οι δικοί μας… ερασιτέχνες;



Epoh.Peripatitis@gmail.com



Προστατέψτε τα παιδιά σας από τους παιδόφιλους,


χρήσιμες συμβουλές προς γονείς και παιδιά
Του Dr. Δημήτρη Κίμογλου

Eπειδή πλέον η παιδοφιλία τείνει να γίνει μάστιγα .. πιστεύω ότι μερικές συμβουλές σε γονείς και παιδιά είναι απαραίτητες. Δυστυχώς το διαδίκτυο είναι ο πλέον κατάλληλος χώρος δράσης των παιδεραστών, οι οποίοι μέσω των (chat rooms) συνομιλούν με ανήλικους χρήστες. Τα (chat rooms) στο διαδίκτυο, παρέχουν τη δυνατότητα σύναψης σχέσεων με άτομα μικρών ηλικιών.
Οι περισσότεροι παιδόφιλοι είναι άνδρες. Είναι μηδαμινές οι περιπτώσεις γυναικών παιδοφίλων. Ως παιδοφιλία ορίζεται η σεξουαλική διέγερση από ανήλικα παιδιά (ηλικίας έως 13 ετών), καθώς και η δημιουργία σεξουαλικών φαντασιώσεων με ανήλικους. Στο διαδίκτυο οι παιδόφιλοι, προσποιούνται ότι είναι έφηβοι, την δράση τους την βλέπουμε σε διάφορα website γνωριμιών (πχ. Chat rooms, κλπ) συνήθως προσελκύουν παιδιά με σκοπό να τα κακοποιήσουν. Αρχικά οι συζητήσεις είναι φιλικές, αργότερα όμως στρέφονται γύρω από σεξουαλικά θέματα, με σκοπό να πείσουν το παιδί ότι η σεξουαλική πράξη είναι αθώα και θεμιτή. Απώτερος σκοπός είναι η συνάντηση και η ανάπτυξη σχέσης έξω από το διαδίκτυο.

Συμβουλές προς γονείς και παιδιά
Προς Γονείς
Μάθετε στα παιδιά σας να μην δίνουν προσωπικές πληροφορίες χωρίς την άδειά σας (επίθετο, όνομα ηλικία, διεύθυνση κατοικίας, αριθμό τηλεφώνου Συζητήστε με τα παιδιά σας για θέματα ασφάλειας . επικοινωνία με επικίνδυνα άτομα κ.α Διδάξτε τους ότι ο κόσμος του δια δικτύου εκτός από διασκέδαση και χρήσιμες πληροφορίες κρύβει και κίνδυνους
Δημιουργήστε μία λίστα με προτεινόμενους δικτυακούς τόπους και παιδικές ιστοσελίδες.
Τοποθετήσετε τον Η/Υ σας σε χώρους, όπως είναι το σαλόνι και όχι σε υπνοδωμάτια. Για να μπορείτε να έχετε επίβλεψη στο πως κινείτε το παιδί σας στο δια δίκτυο Mην επιτρέπετε ποτέ στα παιδιά σας να συναντηθούν με άτομα που γνώρισαν μέσω Διαδικτύου. Ελέγχετε τακτικά τις ιστοσελίδες που επισκέπτονται τα παιδιά μέσω των «Αγαπημένων» και του «Ιστορικού» του προγράμματος φυλλομετρητή (browser) που χρησιμοποιείτε. Χρησιμοποιείστε «φίλτρα» που είναι προγράμματα με σκοπό την παρεμπόδιση της πρόσβασης σε σελίδες με παράνομο περιεχόμενο
Λάβετε σοβαρά υπ' όψιν την σχέση του παιδιού με το Ίντερνετ και συμμετέχετε μερικές φορές στο σερφάρισμα. Προσπαθήστε να δημιουργήσετε μία οικογενειακή συμφωνία για τη χρήση του Διαδικτύου στο σπίτι. Ενημερωθείτε σχετικά με τις αρμόδιες αρχές, που θα πρέπει να επικοινωνήσετε σε περίπτωση που συναντήσετε βλαβερό ή παράνομο περιεχόμενο στο Internet. Αν εχετε καπιες ιποψιες Ελέγξτε περιεχόμενο όπως CD κ.α., που αγοράζουν τα παιδιά σας ή ανταλλάσσουν με τους φίλους τους. Ενημερωθείτε σχετικά με τις αρμόδιες αρχές, που θα πρέπει να επικοινωνήσετε σε περίπτωση που συναντήσετε βλαβερό ή παράνομο περιεχόμενο στο Internet.

Προς Παιδιά
Μην αποκαλύπτετε ποτέ το όνομά, την ηλικία, τη διεύθυνσή, το σχολείο τον αριθμό του τηλεφώνου και την φωτογραφία μου ή την φωτογραφία οποιουδήποτε άλλου χωρίς την άδεια των γονιών σας.
Μην εμπιστεύεστε ότι διαβάζετε στο Ίντερνετ.
Όταν μιλάτε μέσω chatroom ή email. Διακόψτε τη συνομιλία όταν κάποιοι σας κάνουν να νιώθετε άβολα Μην απαντάτε σε ηλεκτρονικά μηνύματα μέσω των οποίων σας ζητάνε τα προσωπικά σας στοιχεία. Μην συναντάται προσωπικά κανένα μέσω του Διαδικτύου εκτός εάν είναι ενήμεροι οι γονείς σας Μην αναφέρετε ποτέ σε κάποιο άτομο πού βρίσκεστε ή τι κάνετε χωρίς την άδεια των γονέων σας
Αναφέρετε στους γονείς σας κάθε e-mail, συνομιλία σε chat room, άμεσα μηνύματα ή ιστοσελίδες που σας έκαναν να νοιώσετε άσκημα

Τετάρτη 20 Οκτωβρίου 2010

ΔΗΜ ΜΗΤΡΟΠΑΝΟΣ ΕΜΕΝΑ ΔΕ Μ'ΑΓΑΠΗΣΕ ΚΑΝΕΙΣ

Η λογική της χειραψίας


Ο παππούς έλεγε ότι ο Ινδιάνος σηκώνει την παλάμη του για να δηλώσει «Ειρήνη», ότι δηλαδή δεν κρατά όπλο. Αυτό είναι λογικό για τον παππού, διαβολεμένο αστείο σε όλους τους άλλους. Ο παππούς έλεγε ότι ο λευκός δήλωνε το ίδιο με τη χειραψία, μόνο που τα λόγια του ήταν ψεύτικα, του έδινε το χέρι του, για να πέσει το όπλο από το μανίκι του τύπου που έλεγε πως είναι φίλος του. στον παππού δεν άρεσαν οι χειραψίες, γιατί έλεγε ότι δεν του άρεσε να προσπαθεί κάποιος να του κουνήσει το χέρι για να δει τι έχει στο μανίκι του, αφού του έχει παρουσιαστεί σαν φίλος. Έδειχνε ότι δεν εμπιστευόταν τον λόγο του. και αυτό είναι λογικό 

Τρίτη 19 Οκτωβρίου 2010

Είσθε δημιουργικό άτομο;

Του Καθηγητή ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ

Υπάρχουν στιγμές στη ζωή μας στις οποίες αισθανθήκαμε εκείνη την αποστομωτική συναρπαστικότητα της δημιουργικής διαδικασίας, στιγμές στις οποίες είδαμε τελικά μιά ανύπαρκτη μέχρι πριν σχέση σε ιδέες, μιά νέα σύνθεση αντικειμένων, τη λύση σε κάποιο βασανιστικό πρόβλημα ή ένα αμείλικτο ερώτημα.
Υπάρχουν γύρω μας συνάνθρωποί μας που διακρίνονται για την ικανότητά τους, για το προίκισμα ή το προνόμιό τους να ζούνε τέτοιες στιγμές με εναλλασσόμενη αλλά αδιάκοπη ένταση. Και υπάρχουν παράγωγα τέτοιων στιγμών που μας περιβάλλουν από την ώρα που γεννιόμαστε ή που συσσωρεύονται καθώς περνούν τα χρόνια. Στιγμές, άτομα, πράξεις, διαδικασίες και παράγωγα. Τέσσερα στοιχεία που σε μιά δυναμική αλληλεξάρτηση, υποτίθεται, ότι θα έπρεπε να μας δώσουν το προφίλ ή το περίγραμμα του δημιουργικού ατόμου και της δημιουργικότητας. Μπορούν; Σίγουρα και αναμφίβολα ΝΑΙ εφόσον σχετίζονται με τις διαστάσεις του χώρου και του χρόνου.
Πώς, όμως, μπορούμε εμείς όχι μόνο να κατανοήσουμε, διαισθητικά, την μυσταγωγία της δημιουργίας αλλά και να συλλάβουμε την ουσία της διαδικασίας ώστε να βοηθήσουμε τα άτομα που διαθέτουν αυτό το "προίκισμα" να το αναπτύξουν και την κοινωνία στην οποία ζούμε να τους ευνοήσει ώστε να το κάνουν για...κοινό όφελος; Γιατί όσο και άν φαίνεται πεζό το ερώτημα δεν επιτρέπεται να θεωρήσουμε ως δεδομένα ούτε τα προικίσματα ορισμένων συνανθρώπων μας ούτε και την καλή πρόθεση της ελληνικής κοινωνίας να τους επιτρέψει να τα εκδηλώσουν παραγωγικά!
Η ανακάλυψη του τηλεφώνου από τον Bell περίμενε για πολλά χρόνια ανεκμετάλλευτη ακριβώς επειδή " δεν υπήρχε πρακτική...χρήση για τέτοια συσκευή" ενώ κρίνοντας την εφεύρεση του Edison σχετικά με το ηλεκτρικό φώς πολλοί επιστήμονες της εποχής αποφάνθηκαν ότι " οι προσπάθειές του δεν άξιζαν την προσοχή σοβαρών επιστημόνων ή και πρακτικών ακόμα ανθρώπων!..."
Υπάρχει μιά ομάδα συναδέλφων επιστημόνων της συμπεριφοράς που διατείνονται ότι τα δημιουργικά άτομα είναι και λίγα και σπάνια σε κάθε κοινωνικό σύστημα, ενώ από την άλλη πλευρά μιά άλλη ομάδα (όπου ανήκω) θεωρεί ότι η δημιουργικότητα φαίνεται να υπάρχει στον καθένα και την καθεμιά μας αλλά τόσο οι μέθοδοι μάθησης και η Παιδεία μας γενικότερα όσο και οι ειδικές ψυχοκοινωνικές και πολιτιστικές μας συνθήκες καταπιέζουν και αδρανοποιούν τις δημιουργικές τάσεις του καθένα μας και ίσως ακόμη περισσότερο τα άτομα που είναι ιδιαίτερα προικισμένα με σαφείς δημιουργικές ικανότητες.
Υπάρχουν, όμως, συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που μπορούν να μας δώσουν το το προφίλ του δημιουργικού ατόμου άσχετα εάν αυτό είναι άνδρας, γυναίκα ή παιδί; Η απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι καταφατική και παραθέτω εδώ μερικά συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που θα βοηθήσουν να προσδιορίσετε τόσο τις δικές σας όσο και τις δημιουργικές ικανότητες των παιδιών σας...

1. Ενδογενής ευαισθησία - υπάρχει μιά εμφανής έμφυτη τάση, μιά κλίση όπως κοινά χαρακτηρίζεται του ατόμου για ευαισθησία σε μαθηματικές, μουσικές, λογοτεχνικές ή εικαστικές εμπειρίες

2. Τάση ασυμμετρικής σκέψης - Το άτομο κατορθώνει να εντοπίσει Πρότυπα τάξης μέσα στην αταξία δεδομένων και φαινομένων την ίδια στιγμή Που άλλοι, ακόμη και άτομα προικισμένα με ψηλό δείκτη νοημοσύνης Βλέπουν μόνο ότι είναι συμμετρικό και σε κατάσταση τάξης ή τακτοποιημένο

3. Προσχολική παιδεία - Το δημιουργικό άτομο έχει μεγαλώσει, συνήθως, σε οικογενειακό περιβάλλον όπου ενθαρρύνθηκε η περιέργειά του και όπου η δημιουργικότητα ήταν μιά συνειδητή στάση των γονέων του.

4. Σχολική εκπαίδευση - Το άτομο έχει μαθητέψει κοντά σε δασκάλους και καθηγητές που έδιναν σημασία σε συνεχείς ερωτήσεις και αναζητήσεις και όχι στην απομνημόνευση γεγονότων, κανόνων, ονομάτων και ημερομηνιών.

5. Αστείρευτη περιέργεια - Το δημιουργικό άτομο ποτέ δεν σταμάτησε να ερευνά, να αμφιβάλλει ακόμα και για τα πλέον σταθερά δεδομένα έχοντας μια παιδιάστικη νοοτροπία ακόμη και όταν βρίσκεται σε προχωρημένη χρονολογική ηλικία.

6. Ανεξαρτησία από το χρόνο - το δημιουργικό άτομο δεν λειτουργεί με γνώμονα το ρολόϊ του. Πρωί, μεσημέρι ή βράδυ δεν έχουν όπως και οι σχετικές έννοιες της εβδομάδας του μήνα ή του έτους το νόημα που έχουν για τον υπόλοιπο κόσμο. Τα προβλήματά του ίσως απαιτήσουν χρόνια για να βρούνε τις λύσεις τους, οι ανακαλύψεις του δεκαετίες ή, συχνά, μιά ολάκερη ζωή. Αυτή η προσωπική υποκειμενική αίσθηση του χρόνου αντιτίθεται στα ψυχοκοινωνικά δεδομένα και συνήθως τα δημιουργικά άτομα αποτυχαίνουν να ανταποκριθούν σε χρονικά τέρμινα που τους θέτουν οι άλλοι.

7. Προσωπικό θάρρος και αφοσίωση - το δημιουργικό άτομο δεν φοβάται την αποτυχία ή τον χλευασμό, ακριβώς επειδή αυτό που πραγματικά μετράει στη ζωή του είναι η υποκειμενική του αίσθηση της σπουδαιότητας και όχι η γνωμη που οι άλλοι έχουν για αυτό.

8. Αγάπη για τη δουλειά – άσχετα με την εντύπωση της κοινής γνώμης, η πραγματικότητα είναι ότι τα δημιουργικά άτομα, καλλιτέχνες, λογοτέχνες, εφευρέτες, εξερευνητές, επιστήμονες, εργάζονται όχι μόνο σκληρά αλλά και με διαχρονική συνέπεια. Σίγουρα αυτό δεν σημαίνει ότι μπορεί να μετρήσει κανείς πραγματική ενασχόληση με τη δουλειά τους για 15 ή 20 ώρες σε καθημερινή βάση αλλά η διανοητική και η ψυχοσυναισθηματική συνειδητή και υποσυνείδητη ενασχόληση με τα καθήκοντά και τους στόχους τους συνεχίζεται τόσο στις ώρες που είναι ξύπνιοι όσο και στις ώρες του ύπνου σε ρυθμό σχεδόν καταναγκαστικό.

Κυριακή 17 Οκτωβρίου 2010

Από που πήραν το όνομά τους οι 12 μήνες του χρόνου


ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ :

Ο πρώτος μήνας του χρόνου πήρε το όνομά του από τον θεό των Ρωμαίων, τον Ιανό (Janus). Ο Ιανός ήταν θεός με δύο πρόσωπα, τα οποία κοίταζαν σε αντίθετες κατευθύνσεις, γι αυτό τον αποκαλούσαν και…Janus bifrons δηλαδή διπρόσωπο Ιανό. Τα δυο του πρόσωπα συμβόλιζαν την αρχή και το τέλος, τη νιότη και το γήρας, την είσοδο και την έξοδο. Γι αυτό και του αφιέρωσαν τον Ιανουάριο που σαν πρώτος μήνας του χρόνου, κοίταζε προς τον προηγούμενο χρόνο και προς τον επόμενο.

ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ :

Το όνομά του προέρχεται από το λατινικό ρήμα februare που σημαίνει καθαρίζω, εξαγνίζω. Ήταν αφιερωμένος στο θεό του Άδη Φέβρουο και στους νεκρούς γι αυτό και στη διάρκεια του οι Ρωμαίοι διοργάνωναν τελετές καθαρμών και εξαγνισμών. Με το παλαιότερο ρωμαϊκό ημερολόγιο ήταν ο τελευταίος μήνας του χρόνου και οι άνθρωποι έπρεπε να μπουν στον καινούργιο χρόνο καθαροί και αμόλυντοι. Με την καθιέρωση του Ιουλιανού ημερολογίου το 46 π.Χ. περιορίστηκαν οι ημέρες του από 30 σε 29 και την εποχή του αυτοκράτορα Αύγουστου του αφαιρέθηκε άλλη μια μέρα η οποία προστέθηκε στον Αύγουστο και έτσι έχει 28 ημέρες, και 29 κάθε τέσσερα χρόνια, οπότε το έτος αντί 365 ημέρες έχει 366 και ονομάζεται δίσεκτο από το bis sextus (δις έκτη) δηλαδή δύο φορές η 24η του μήνα που ήταν η έκτη μέρα πριν από τις Καλένδες του Μαρτίου.
Εμείς, τον λέμε Φλεβάρη επειδή τότε ανοίγουν οι φλέβες της γης, δηλαδή αναβρύουν πολλά νερά, τον λέμε και Κουτσοφλέβαρο, επειδή έχει λιγότερες μέρες.

ΜΑΡΤΙΟΣ :

Κατά το αρχαίο ρωμαϊκό ημερολόγιο ήταν ο πρώτος μήνας του χρόνου και ονομαζόταν Primus. Μετά το 46 π.Χ. ονομάστηκε Μάρτιος, έγινε ο τρίτος μήνας του χρόνου, αφιερωμένος στον θεό Μαρς που αρχικά ήταν ο θεός της γονιμότητας και των αγρών αλλά αργότερα ταυτίστηκε με τον Άρη θεό του πολέμου. Ήταν πατέρας του Ρέμου και του Ρωμύλου και γενάρχης των Ρωμαίων. Είναι ο πρώτος μήνας της Άνοιξης και στις 21 Μαρτίου είναι η εαρινή ισημερία.
Οι Έλληνες του έχουν δώσει πολλά ονόματα, όπως «ανοιξιάτης» επειδή φέρνει την άνοιξη, «γδάρτης», «παλουκοκαύτης» και «πεντάγνωμος» επειδή ο καιρός είναι άστατος, «βαγγελιώτης» από τη γιορτή του Ευαγγελισμού, «πενταγιόματο» (δηλ. πέντε γεύματα) στην ορεινή Πελοπόννησο.
Την 1η του Μάρτη, τα παιδιά δένουν στο χέρι τους το «μάρτη» ή «μαρτιά» ένα κορδόνι από κόκκινη και άσπρη κλωστή, για να μη τα κάψει ο μαρτιάτικος ήλιος.

ΑΠΡΙΛΙΟΣ :

Είναι ο τέταρτος μήνας του χρόνου. Το όνομά του προέρχεται από το λατινικό ρήμα aperio που σημαίνει «ανοίγω» γιατί τότε ανοίγει ο καιρός και ανθίζουν τα λουλούδια. Ήταν αφιερωμένος στην θεά Αφροδίτη.
Τον λέμε Ανοιξιάτη, Λαμπριάτη από τη μεγάλη γιορτή του Πάσχα και Αϊγιωργίτη από την γιορτή του Αγίου Γεωργίου.
Την Πρωταπριλιά συνηθίζουμε να λέμε αθώα ψέματα και να κάνουμε ανώδυνες φάρσες, ένα έθιμο που μας έχει έρθει από τη δυτική Ευρώπη και που έγινε περισσότερο γνωστό περί το 1880 μέσω της «Εφημερίδας» του Κορομηλά.

ΜΑΪΟΣ :

Ο πέμπτος μήνας του χρόνου πήρε το όνομά του από την ρωμαϊκή θεότητα Maja (Μάγια). Το όνομα Maja προήλθε από τη λέξη Μαία (τροφός) τη μητέρα του θεού Ερμή στον οποίο ήταν αφιερωμένος.Είναι ο μήνας των λουλουδιών και την 1η Μαΐου πλέκουμε στεφάνια με λουλούδια και τα κρεμάμε στις εξώπορτες μέχρι τις 24 Ιουνίου που τα καίμε στις φωτιές του Άι- Γιάννη.
Η Πρωτομαγιά έχει χαρακτηριστεί ως παγκόσμια ημέρα αργίας και διεκδικήσεων των εργατών γι αυτό την ονομάζουμε και «Εργατική Πρωτομαγιά». Τη 2η Κυριακή του Μαΐου είναι η «Γιορτή της Μητέρας».
Κατά το τριήμερο 21-23 γίνονται «Τα Αναστενάρια» προς τιμή των Αγίων Κωνασταντίνου και Ελένης. Στο τελετουργικό τους περιλαμβάνουν εκστατικούς χορούς, πομπικές περιφορές εικονισμάτων αλλά κυρίως πυροβασία δηλαδή περπάτημα πάνω σε αναμμένα κάρβουνα.
Τον λένε και Κερασάρη γιατί τότε βγαίνουν τα κεράσια.

ΙΟΥΝΙΟΣ :

Ο έκτος μήνας του έτους, ήταν αφιερωμένος από τους Ρωμαίους στη θεά Juno (Ήρα), σύζυγο του Jupiter (Δίας), προστάτιδα του οίκου και του γάμου. Κατά μία άλλη εκδοχή, πήρε το όνομά του από τον Λεύκιο Ιούνιο Βρούτο. Αυτός ανέτρεψε τον βασιλιά Ταρκύνιο τον Υπερήφανο το 510 π.Χ., εγκαθίδρυσε τον θεσμό της Υπατείας, θεμελίωσε τη Δημοκρατία και έγινε ο πρώτος Ύπατος της Ρώμης.
Στις 21 Ιουνίου είναι το θερινό ηλιοστάσιο, οπότε ξεκινά επίσημα το καλοκαίρι, ενώ έχουμε τη μεγαλύτερη σε διάρκεια ημέρα στο βόρειο ημισφαίριο και την μικρότερη στο νότιο.
Λέγεται θεριστής γιατί κατά τη διάρκεια του γίνεται ο θερισμός του σταριού, ορνιαστής ή ρινιαστής γιατί γίνεται τεχνητή γονιμοποίηση των ήμερων συκιών με ορνιούς δηλαδή καρπούς άγριας συκιάς.

ΙΟΥΛΙΟΣ :

Ο έβδομος μήνας του έτους έχει 31 ημέρες και είναι αφιερωμένος στον Ιούλιο Καίσαρα ο οποίος θεωρείται ένας από τους τρεις μεγάλους στρατηλάτες του αρχαίου κόσμου.Ήταν εξαιρετικά ευφυής πολιτικός, στρατιωτικός, νομοθέτης, ρήτορας, ιστορικός, ανέβηκε σε όλα τα αξιώματα και άφησε σημαντικό έργο.
Τον Ιούλιο, οι Ρωμαίοι τον έλεγαν Quintilis επειδή κατά το ημερολόγιο του Νουμά Πομπιλίου ήταν ο πέμπτος μήνας του έτους με πρώτο το Μάρτιο. Το 153 π.Χ. ως πρώτη ημέρα του έτους ορίστηκε η 1η Ιανουαρίου.
Το 46π.Χ., ο Ιούλιος Καίσαρας ανέθεσε στον Σωσιγένη να αναμορφώσει το ρωμαϊκό ημερολόγιο το οποίο βασιζόταν στις φάσεις της σελήνης αλλά οι ατέλειες που είχε, είχαν σαν αποτέλεσμα να δημιουργηθούν μεγάλες αποκλίσεις στην εαρινή ισημερία. Στο νέο ημερολόγιο, που ονομάστηκε Ιουλιανό, προστέθηκαν 80 ημέρες που δεν είχαν καταμετρηθεί και το έτος 46 ονομάστηκε «έτος σύγχυσης» διότι είχε 445 ημέρες.
Ο Ιούλιος είναι ένας μήνας με πολλές γιορτές και πανηγύρια, όπως της Αγίας Κυριακής στις 7, της Αγίας Μαρίνας στις 17 που είναι προστάτιδα των παιδιών, του Προφήτη Ηλία στις 20, της Αγίας Παρασκευής στις 26 που προστατεύει τα μάτια, του Αγίου Παντελεήμονα στις 27.
Τον λέμε και Αλωνάρη επειδή κατά τη διάρκειά του γίνεται το αλώνισμα του σταριού.

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ :

Ο Αύγουστος οφείλει το όνομά του στον αυτοκράτορα Οκταβιανό ο οποίος τιμήθηκε από την Σύγκλητο με το προσωνύμιο Αύγουστος που σημαίνει σεβαστός. Η ηγεμονία του ήταν η αφετηρία μιας σχετικά ειρηνικής περιόδου για την αυτοκρατορία που έγινε γνωστή ως Pax Romana. Δημιούργησε μεγάλο έργο, όπως κατασκευή οδικού δικτύου, μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος, ώθηση στα γράμματα και τις τέχνες,συγκρότηση μόνιμου στρατού κ.λπ. Ο Οκταβιανός ήταν ανηψιός του Ιούλιου Καίσαρα και εξίσου σημαντική προσωπικότητα με εκείνον. Του αφιέρωσαν τον μήνα Sextilis (έκτος) των Ρωμαίων στον οποίο έδωσαν 31 ημέρες (γιατί θεωρούσαν ότι ήταν υποτιμητικό να έχει λιγότερες ημέρες από τον Ιούλιο), παίρνοντας μία ημέρα από τον Φεβρουάριο ο οποίος έτσι έμεινε με 28 ημέρες.
Τον Αύγουστο γίνονταν παλαιότερα προγνώσεις του καιρού με τα «μερομήνια», δηλαδή το πρώτο δωδεκαήμερο του Αυγούστου χρησίμευε για να προβλέψουν τον καιρό όλης της χρονιάς. Έτσι τα καιρικά φαινόμενα της 1ης Αυγούστου θα ήταν ο καιρός που θα επικρατούσε το Σεπτέμβρη, της 2ης Αυγούστου του Οκτώβρη κ.λπ.
Τον Αύγουστο τον λέμε και Συκολόγο γιατί τότε ωριμάζουν τα σύκα αλλά και Δριμάρη από τις δρίμες (ξωτικά) που τις 6 πρώτες μέρες του Αυγούστου επηρεάζουν τα νεράκαι τότε δεν πρέπει να κολυμπάς ή να πλένεις ρούχα.
Ο Αύγουστος είναι ο μήνας της Παναγίας με τη μεγάλη γιορτή του Δεκαπενταύγουστου.

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ :

Ο Σεπτέμβριος κατείχε την έβδομη θέση στη σειρά των μηνών, όπως δείχνει και το όνομά του καθώς septem στα λατινικά σημαίνει επτά. Όταν όμως καθιερώθηκε το ιουλιανό ημερολόγιο με πρώτο μήνα του έτους τον Ιανουάριο ο Σεπτέμβριος έγινε ένατος.
Η 1η του Σεπτέμβρη θεωρείται η αρχή του εκκλησιάστικού έτους, αποτελεί την Αρχή της Ινδίκτου, από την λατινική λέξη indictio (επιβολή φόρου), την οποία εισήγαγε ο Καίσαρας Αύγουστος όταν διέταξε να γίνει γενική απογραφή των κατοίκων του Ρωμαϊκού κράτους και να εισπραχθούν φόροι την 1η του Σεπτέμβρη. Η Ινδικτιώνα είναι τρόπος μέτρησης του χρόνου ανά 15ετίες με αφετηρία την γέννηση του Χριστού ή από το 3 π.Χ. Η 23η του Σεπτέμβρη, γενέθλια ημέρα του αυτοκράτορα της Ρώμης Οκταβιανού, καθορίστηκε ως Πρωτοχρονιά και ως Αρχή της Ινδίκτου. Η Εκκλησία σ’ αυτή την Πρωτοχρονιά τοποθέτησε τη γιορτή της σύλληψης του Προδρόμου, που αποτελεί το πρώτο γεγονός της ευαγγελικής ιστορίας, ενώ το 462 μ.Χ. η εκκλησιαστική Πρωτοχρονιά μετατέθηκε την 1η Σεπτεμβρίου για πρακτικούς λόγους.
Τον Σεπτέμβριο αρχίζει και το γεωργικό έτος καθώς τότε ξεκινούν όλες οι αγροτικές εργασίες.
Λέγεται και Τρυγητής γιατί τότε γίνεται ο τρύγος των αμπελιών ενώ αρχίζει η σπορά και το όργωμα. Στις 2 του Σεπτέμβρη είναι η γιορτή του Αγίου Μάμα που θεωρείται προστάτης των βοσκών.
Στις 14 του Σεπτέμβρη είναι η μεγάλη γιορτή της Ύψωσης του Τιμίου Σταυρού. Στις 23 του μήνα είναι η φθινοπωρινή ισημερία και η νύχτα θα έχει μεγαλύτερη διάρκεια από την ημέρα έως την εαρινή ισημερία.

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ :

Από την λέξη octo που σημαίνει οκτώ πήρα ο Οκτώβριος το όνομά του μια και στο παλαιό ρωμαϊκό ημερολόγιο ήταν ο όγδοος μήνας. Το 46 π.Χ. με την αλλαγή του ημερολογίου έγινε ο δέκατος μήνας αλλά κράτησε το όνομά του.
Το Ιουλιανό ημερολόγιο είχε απόκλιση μίας ημέρας κάθε 128 χρόνια από το πραγματικό τροπικό έτος και έτσι το 1582 καταμετρήθηκαν 10 ημέρες απόκλισης, οπότε ο Πάπας Γρηγόριος ο 13ος θέσπισε το Γρηγοριανό ημερολόγιο τον Οκτώβριο του 1582 και την 4η Οκτωβρίου αυτού του έτους την διαδέχτηκε η 15η Οκτωβρίου αντί της 5ης για να αφαιρεθούν οι 10 ημέρες οι οποίες είχαν καταμετρηθεί χωρίς ωστόσο να έχουν διανυθεί και να επανέλθει η εαρινή ισημερία στην 21η Μαρτίου.
Τον Οκτώβριο τον λέμε και Βροχάρη για τις ευεργετικές για τους γεωργούς βροχές του. Ακόμα τον ονομάζουμε Σποριά ή Σπαρτό γιατί αρχίζει η σπορά στους αγρούς, αλλά και Άι-Δημητριάτη για τη μεγάλη γιορτή του Αγίου Δημητρίου.
Ο Οκτώβριος είναι ο μήνας των χρυσανθέμων.

ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ :

Είναι ο ενδέκατος μήνας του έτους σύμφωνα με το τωρινό ημερολόγιο, αλλά κατά το παλαιό ρωμαϊκό ημερολόγιο ήταν ο ένατος μήνας γι αυτό και το όνομά του προέρχεται από τον αριθμό εννέα που στα λατινικά είναι novem. Είναι ο τελευταίος μήνας του φθινοπώρου και ο μήνας που αρχίζει η συγκομιδή της ελιάς ενώ τελειώνει η σπορά και τα κοπάδια κατεβαίνουν στα χειμαδιά τους να ξεχειμωνιάσουν. Το πρώτο δεκαπενθήμερο του Νοέμβρη βασιλεύει η Πούλια (πλειάδες) γεγονός που σηματοδοτεί τον ερχομό του χειμώνα.
Τον λέμε Κρασομηνά γιατί ανοίγονται τα καινούργια κρασιά, Ανακατωμένο γιά τον άστατο καιρό του, Χαμένο γιατί είναι μεγάλες οι νύχτες του και οι μικρότερες στη διάρκεια του έτους οι μέρες του, αλλά και Αρχαγγελίτη από τη μεγάλη γιορτή των Αρχαγγέλων Γαβριήλ και Μιχαήλ στις 8 Νοεμβρίου.
Έχει πάρα πολλές θρησκευτικές γιορτές όπως του Αγίου Μηνά, των Αγίων Αναργύρων, των Αγίων Ακινδύνων, του Αγίου Φιλίππου, του Αγίου Ανδρέα, τα Εισόδια της Θεοτόκου, της Αγίας Αικατερίνης κ.λπ.

ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ :

Ο τελευταίος μήνας του έτους, ο πρώτος του χειμώνα, ο δέκατος του παλιού ρωμαϊκού ημερολογίου από όπου πήρε και το όνομά του. Decem στα λατινικά είναι το δέκα. Είναι ένας μήνας γεμάτος από γιορτές, του Αγίου Νικολάου, του Αγίου Σάββα, της Αγίας Βαρβάρας, του Αγίου Σπυρίδωνα, του Αγίου Ελευθερίου και άλλες με μεγαλύτερη την γιορτή της γέννησης του Χριστού, τα Χριστούγεννα στις 25 του μήνα.
Τον λένε και Χιονιά, Ασπρομηνά, Χριστουγεννιάτη, Χριστιανάρη, Δεκέμπρη, Άι-Νικολιάτη.
Είναι ο μήνας με τις λιγότερες ώρες φωτός στο βόρειο ημισφαίριο και τις περισσότερες ώρες φωτός στο νότιο ημισφαίριο μια και ο ήλιος έχει τώρα τη μεγαλύτερη απόκλιση νότια του Ισημερινού. Στις 22 του μηνός είναι το χειμερινό ηλιοστάσιο οπότε η απόκλιση του ήλιου νότια του Ισημερινού αρχίζει να λιγοστεύει και έτσι αρχίζει να μεγαλώνει η ημέρα και να μικραίνει η νύχτα.
Κατά την παράδοση στις 25 του μήνα ξεχύνονται οι καλλικάντζαροι στον επάνω κόσμο και παραμένουν μέχρι τα Φώτα οπότε εξαφανίζονται με τον αγιασμό των υδάτων. Είναι δαιμόνια τα οποία βγαίνουν από τη γη αυτό το δωδεκαήμερο που τα νερά είναι αβάπτιστα για να πειράξουν τους ανθρώπους. Φοβούνται τις φωτιές και τα κουδούνια, γι αυτό σε πολλές περιοχές της Ελλάδας ανάβουν φωτιές και τραγουδάνε χτυπώντας κουδούνια.

Πηγή: http://endiaferonta.com/

Τρίτη 12 Οκτωβρίου 2010

Το φονικό

Είναι πολλά εκείνα τα προνόμια που χάσανε οι γυναίκες, από την εποχή

που άρχισε το μεγάλο διεθνές κίνημα του φεμινισμού. Εδώ τουλάχιστον
στην Ελλάδα, άσχετα αν φαινόταν ή όχι επικρατούσε η μητριαρχία. Η
γυναίκα είχε το ρόλο της νοικοΚΥΡΑΣ, και διαφέντευε το σπίτι όπως
εκείνη νόμιζε, και ο άνδρας υποδυόταν το αφεντικό.
Σήμερα δεν είναι λίγες εκείνες που αναγνωρίζουν πως το κίνημα αυτό
απέβη εις βάρος τους, και αυτές που επιμένουν το κάνουν κυρίως διότι
δεν μπορούν να νικήσουν τον εγωισμό τους και να παραδεχτούν πως
ισότητα όπως την εννοούν δεν είναι ποτέ να υπάρξει. Επειδή άνδρας και
γυναίκα είναι ίσοι μεν διαφορετικοί δε.
Μια τέτοια γυναίκα είναι και η Ελένη της ιστορίας μας, από τις καλές
μαθήτριες, του εξαταξίου τότε γυμνασίου, έγραψε στις Πανελλαδικές και
πέρασε με υψηλή βαθμολογία, αλλά δεν πήγε ποτέ στο πανεπιστήμιο. Ο
λόγος ήταν η φτώχια και η ανέχεια. Η μάνα της χήρα, μοδίστρα στο
Κουκάκι, την μεγάλωσε με πολλές στερήσεις. Δεν της χάλασε το χατίρι να
πάρει μέρος στις εξετάσεις, ελπίζοντας να απορριφτεί και να κοπούν οι
φιλοδοξίες της. Όταν όμως πέρασε το ξέκοψε μαχαίρι «είσαι κορίτσι, δεν
χρειάζονται σπουδές, ένας γάμος, σου πρέπει να κάνεις οικογένεια,
άλλωστε δεν υπάρχουν χρήματα για τέτοιες πολυτέλειες».
Η Ελένη το δέχθηκε μοιρολατρικά, δεν υπήρχαν περιθώρια να αλλάξει
γνώμη η μάννα της. Εκείνη την εποχή κουμάντο στο σπίτι κάνανε ακόμα οι
γονείς, σήμερα. . . . .
Επιασε δουλειά σε ένα εμπορικό στην γειτονιά πωλήτρια, μέχρι να βρεθεί
ο γαμπρός, και σε λίγο καιρό άλλαξε και εργαζότανε σε βιοτεχνία
πλεκτών στην Νέα Φιλαδέλφεια. Έπαιρνε το λεωφορείο μέχρι το κέντρο,
και από εκεί το τρένο μέχρι το εργοστάσιο.
Κάθε πρωί στο ίδιο λεωφορείο ανέβαινε και ο Σταύρος, ένα παλικάρι από
κάποιο νησί, από εκείνα τα παλικάρια που ερχόντουσαν στην Αθήνα, για
να φτιάξουν την ζωή τους. Δούλευε στις οικοδομές, έχοντας αφήσει πίσω
τους γονείς του. Κάποιες κλεφτές ματιές στην αρχή και τα ραβασάκια που
ακολούθησαν, έφεραν κοντά τους δυο νέους, και σε λίγο καιρό αποφάσισαν
πως ταιριάζουν και θα πρέπει να παντρευτούν να κάνουν οικογένεια. Τον
παρουσίασε η Ελένη στην μάνα της, εκείνη είχε αντίρρηση, «δεν τον
ξέρουμε, δεν ξέρουμε από πού κρατά η σκούφια του, μήπως είναι
κουμουνιστής;»
Αυτές ήταν οι αντιρρήσεις της μάνας της, και η αιτία για την πρώτη
επανάσταση της Ελένης. «Επιτέλους εγώ παντρεύομαι εγώ αποφασίζω». Έτσι
και έγινε, πήγανε στο νησί γνωρίσανε τους γονείς του που πολύ πρόθυμα
δώσανε τη ευχή τους. Ο πατέρας του Σταύρου ήταν άρρωστος και ήθελε να
δει εγγόνια πριν πεθάνει. Ο γάμος δεν άργησε να γίνει στο νησί.
Αμέσως μετά ο πατέρας είπε πως τώρα θα πρέπει να εγκατασταθούν στο
νησί και να φροντίζει τα κτήματα ο Σταύρος. Αυτός δεν είχε αντίρρηση
αλλά η Ελένη δεν ήταν διατεθειμένη να αφήσει στην Αθήνα την μάνα της
μονάχη. Πείσμωσε και επέμενε τόσο που ο Σταύρος υποτάχτηκε.
Το νέο τους σπιτικό το στήσανε στην Νέα Φιλαδέλφεια, να είναι μακριά
από την μάνα της, που ήθελε να κάνει κουμάντο, και κοντά στην δουλειά
της. Ο Σταύρος δεν είχε σταθερή εργασία. Οι οικοδομές ήταν παντού στην
Αθήνα, άρα όπου και να μένανε το ίδιο έκανε. Στην αρχή του εγγάμου
βίου ο Σταύρος ζήτησε από την Ελένη να σταματήσει την δουλειά και να
αρκεστεί στο νοικοκυριό, εκείνη όμως είχε αντιρρήσεις, διάβαζε και στα
περιοδικά για το φεμινιστικό κίνημα και έπαιρνε θάρρος. Έλεγε πως ενώ
αυτή έχει κάθε μέρα δουλειά, ο άντρας της, έχανε μεροκάματα. Ο
Σταύρος, όταν δεν είχε εξασφαλίσει το μεροκάματο βρισκόταν στο
καφενείο περιμένοντας ποιος θα τον προσλάβει. Ανένταχτος δεν ήθελε να
υπαχθεί σε κανένα εργολάβο, ο τρόπος αυτός θα του εξασφάλιζε συνέχεια
δουλειά αλλά με μικρότερο μεροκάματο, αυτός το θεωρούσε κοροϊδία και
άρχισε να χάνει μεροκάματα. Δεν τον ένοιαζε και πολύ όμως γιατί η
γυναίκα του δούλευε και κατάφερνε να ανταπεξέρχεται σε όλες τις
υποχρεώσεις τους, νοίκι δόσεις κλπ.
Τέσσερα κορίτσια έκανε η Ελένη, Χαρά, Σοφία, Ελπίδα και Ειρήνη τα
ονόματα τους, χωρίς να σταματήσει την δουλειά της, ήρθε η μάνα της στη
γειτονιά και βοηθούσε όσο μπορούσε. Συνεισέφερε και οικονομικά, γιατί
τα έξοδα είχαν πολλαπλασιαστεί. Οι γονείς του Σταύρου στέλνανε από το
χωριό στο νησί το λάδι της χρονιάς. Έξι στόματα για τραφούν και να
ντυθούν είναι δαπάνη υπολογίσιμη, άρχισαν να στερούνται, ο Σταύρος
όμως απαθής εξακολουθούσε να χάνει μεροκάματα, και την ώρα που
καθόταν στο καφενείο έπαιζε χαρτιά. Φυσικό επόμενο ήταν να αρχίσει η
γκρίνια, η οποία κατοικεί πάντα όπου υπάρχει φτώχια.
Η πρώτη μεγάλη σύγκρουση στο ζευγάρι έγινε όταν πέθανε ο πατέρας του
Σταύρου, και δεν υπήρχαν τα λεφτά για να πάνε στο νησί όλοι τους. με
το ζόρι και με δανικά πήγε μόνο ο Σταύρος. Όταν επέστρεψε ήταν άλλος
άνθρωπος. Σκεπτικός και λιγομίλητος λες και κάτι τον βασάνιζε. Η Ελένη
τον ρωτούσε πολλές φορές, αλλά εκείνος δεν αποκρινότανε. Ένα μήνα
συνέχεια δεν είχε χάσει ούτε ένα μεροκάματο. Το βράδυ ερχότανε νωρίς
στο και έπαιζε με τα παιδάκια του, το μεγαλύτερο ήταν οκτώ χρόνων, το
μικρότερο τριών.
Ένα βράδυ που ήταν και η πεθερά του στο σπίτι, ανακοίνωσε την απόφαση
του, θα μετακομίσουν στο νησί. Κεραυνοβολήθηκαν οι δύο γυναίκες. Ήταν
τελείως απροετοίμαστες να ακούσουν κάτι τέτοιο. Δεν είχαν ιδέα τι
είναι η ζωή στο χωριό. Εκείνος όμως είχε επιχειρήματα, δεν θα
πληρώνανε νοίκια, δεν θα δούλευε στο εργοστάσιο η Ελένη μα θα ήταν
αφεντικό, εκείνος θα έκανε οικοδομικές εργασίες στο χωριό αλλά και
στην Χώρα και σε όλο το νησί, θα είχαν τα γεωργικά προϊόντα δικά τους
φρέσκα αβγά και γάλα για τα παιδιά και άλλα πολλά που μόνο η ύπαιθρος
μπορεί να δώσει.
Η Ελένη αντίδρασε έντονα, «εδώ βολευτήκαμε, γιατί να μπούμε σε
περιπέτειες;» ο Σταύρος την έκοψε αμέσως «εγώ είμαι ο άνδρας και εγώ
αποφασίζω, αν θέλεις κάτσε με την μάνα σου κα εγώ πάω στην δική μου».
Ούτε κλάματα ούτε απειλές του αλλάξανε γνώμη, έδωσε διορία μέχρι την
Κυριακή να συμφωνήσουν ή αλλιώς θα έφευγε μόνος του, ήταν Παρασκευή
και σε δυο μέρες έφυγε για το νησί του.
Όταν στο χωριό τον ρωτούσαν που είναι η οικογένεια, έλεγε πως ήρθε
πρώτος να ετοιμάσει το έδαφος για την εγκατάσταση. Απόλυτα σίγουρος
πως θα ερχόντουσαν, είχε τα θάρρη του στην Ελένη, που δεν θα ήθελε να
μεγαλώσουν τα κορίτσια χωρίς πατέρα. Βρήκε τους παλιούς του γνώριμους,
αναζήτησε δουλειά και εντάχθηκε σε μια ομάδα που αναλαμβάνανε κάθε
είδους οικοδομικές δουλειές και μερεμέτια.
Η Ελένη συνέχισε την δουλειά της, μάζεψε και την μάνα της στο ίδιο
σπίτι, να γλυτώνουν ένα ενοίκιο και άρχισε να εξασκεί και την
μοδιστρική τέχνη. Από το πρωί μέχρι αργά την νύχτα κοπίαζε υπερβολικά,
τα δύο πρώτα παιδιά πηγαίνανε στο σχολείο. Η μάνα της γκρίνιαζε
συνεχώς, για το ακαμάτη γαμπρό, τα παιδιά ζητούσαν συνεχώς τον πατέρα
τους. Δεν άντεξε πολύ καιρό και πήρε την απόφαση, να φύγουν όλοι για
το χωριό.
Όλο το βάρος της μετακόμισης έπεσε στους ώμους της Ελένης. Κατάφερε να
εξασφαλίσει ένα δάνειο από την Εθνική τράπεζα που είχε και στο νησί
υποκατάστημα για να πληρώνει τις δόσεις.
Μετά τις αργίες του Πάσχα, έφτασε στο νησί η Ελένη με τα παιδιά και
την μάνα της, για να εγκατασταθούν στο χωριό. Στο νησί υπήρχαν τέσσερα
μικρά χωριά και η Χώρα (η πρωτεύουσα), στην ουσία ένα μεγαλύτερο χωριό
με 2000 κατοίκους περίπου, που ήταν και το λιμάνι. Εκεί τους
υποδέχτηκε ο Σταύρος με τους φίλους του και τους οδήγησε στο πατρικό
του.
Από την πρώτη ημέρα της εγκατάστασης, άρχισε και η γκρίνια. Υπήρχαν
στο σπίτι δυο γιαγιάδες, που θέλανε και οι δύο να έχουν λόγο για όλα.
Δυο ηλικιωμένες που απαιτούσαν να έχουν το κουμάντο του νοικοκυριού. Ο
Σταύρος αδιαφορούσε λέγοντας απλά βρέστε τα, η Ελένη σήκωνε όλο το
βάρος της διαιτησίας, έδινε δίκιο πότε στην μία και πότε στην άλλη
προσπαθώντας να κρατά ισορροπία. Μαθημένη να δουλεύει αναζήτησε
εργασία, αλλά ο Σταύρος της το ξέκοψε, «η γυναίκα η δική μου δεν πάει
στο μεροκάματο», ο ίδιος εν τούτοις, δεν εξασφάλιζε πάντα το
μεροκάματο.
Το σπίτι είχε τρία δωμάτια, εκτός από την μεγάλη σάλα που ήταν και
κουζίνα και καθιστικό. Η γριές σε καμία περίπτωση δεν θέλανε να
μείνουν στο ίδιο δωμάτιο, έτσι πήρε η κάθε μια από ένα, τα παιδιά στο
τρίτο, ενώ το ζευγάρι έστρωσε το κρεβάτι του στην αποθήκη, ένα χώρισμα
με κουρτίνα ήταν αρκετό. Έλεγε ο Σταύρος προσωρινά και θα έχτιζε άλλο
σπίτι παραδίπλα για να έχει κάθε παιδί το δικό του δωμάτιο. Ουδέν
μονιμότερο του προσωρινού.
Πριν περάσουν δυο μήνες, η μάνα της Ελένης ζήτησε να φύγει να πάει να
μείνει στην χώρα, να νοικιάσει σπίτι να κάμει την μοδίστρα και εδώ.
Είχε κάνει σχετική ενημέρωση ο Σταύρος, και φέρνανε οι κυράδες
δουλειά, διορθώματα κυρίως και μετατροπές, αλλά δεν είχε χώρο.
Πίστευε πως στην Χώρα θα ήταν ανετότερα. Η Ελένη είχε αντιρρήσεις,
επειδή είχαν μόνο μία ραπτομηχανή, και αν την έπαιρνε μαζί της, εκείνη
πως θα βολευόταν; Πριν ακόμα βρούνε το σπίτι στην Χώρα, η πεθερά της
εντελώς ξαφνικά, πέθανε από έμφραγμα του μυοκαρδίου. Αλλάξανε τα
σχέδια μετά την κηδεία. Το δωμάτιο που άδειαζε θα γινότανε το
εργαστήριο, εκεί είχε ο Σταύρος αντιρρήσεις, ήθελε να φύγει από την
αποθήκη, που βρωμούσε από ένα σωρό πράγματα, και επιστρέψει στο σπίτι.
Την πολύ ένταση και τους καυγάδες που ακολούθησαν, δεν άντεξε η γριά
και έπαθε εγκεφαλικό. Το κέντρο υγείας του νησιού δεν είχε δυνατότητες
να προσφέρει πολλά πράγματα, την πήγαν στην Αθήνα, αλλά δεν την
ξαναφέρανε. Άφησε την τελευταία της πνοή στο ασθενοφόρο. Χωρίς δεύτερη
σκέψη η Ελένη έθαψε την μάνα της στο κοιμητήρι του Μενιδίου και
επέστρεψε στο νησί.
Πριν σαραντίσει η πεθερά της έφυγε κα η μάνα της Ελένης, νοικοκυρά
πλέον η ίδια στο σπιτικό, ανεξέλεγκτη έκανε τα μνημόσυνα κα των δύο
μαζί, αδιαφορώντας για ότι κι αν λέγανε οι άλλες γριές του χωριού.
Έκανε το ένα δωμάτιο εργαστήριο, και στο άλλο μεταφέρθηκε με τον
Σταύρο.
Αυτός πάλι όσο έβλεπε πως η Ελένη ισχυροποιούτανε, τόσο αδιαφορούσε.
Δούλευε στα χωράφια, εκτός από τις ελιές, είχε βάλει και ζαρζαβατικά,
είχε δυο κατσίκες και κότες. Έμαθε η Ελένη εκτός από την ραπτική να
αρμέγει, να ξεβοτανίζει και να σφάζει κοτόπουλα, αυτή, που στην θέα
του αίματος λιποθυμούσε. Μάταια οι άλλες γυναίκες του χωριού της
έλεγαν πως αυτές είναι αντρικές δουλειές, εκείνη πίστευε πως μπορούσε
να καταφέρει τα πάντα.
Ότι μάθαινε εκείνη, σταματούσε να κάνει εκείνος. Άρχισε να γίνετε
βίαιος με τα παιδιά στην αρχή και συνέχισε με την γυναίκα του. όταν
εκείνη αντιστάθηκε, άρχισε να κοπανάει με την ζωστήρα. Σταμάτησε την
οικοδομή, και το ελεύθερο χρόνο του βρισκόταν στο καφενείο είτε του
χωριού είτε σε άλλο χωριό ακόμα και στην Χώρα. Καμάρωνε για την
γυναίκα του που τα προλάβαινε όλα. Πήρε κουτάβια να εκπαιδεύσει για το
κυνήγι, αγόρασε καραμπίνα που την κρέμασε πάνω από το κρεβάτι τους.
Τα χρόνια πέρασαν με αυτό τον ρυθμό, η μεγάλη κόρη η Χαρά, τελείωσε το
δημοτικό. Δεν συνέχισε στο γυμνάσιο, ήταν απαίτηση του Σταύρου, «τα
κορίτσια δεν χρειάζονται γράμματα, γαμπρό χρειάζονται, και
παντρεύονται εύκολα όταν ξέρουν να κάνουν όλες τις δουλειές». Ήταν το
μόνο και μόνιμο επιχείρημα του. Έσερνε από τότε το κορίτσι μαζί του,
όποτε πήγαινε στα χωράφια, ή σε οιαδήποτε άλλη εργασία μακριά από το
σπίτι. Εκείνο ακολουθούσε πάντα αμίλητο και σκυθρωπό, κάτι το βασάνιζε
αλλά δεν έβγαζε μιλιά. Προσπάθησε πολλές φορές η Ελένη να κουβεντιάσει
με το πρωτότοκο της, αλλά δεν τα κατάφερε ποτέ. Όταν ο Σταύρος έμπαινε
στο σπίτι μαζευόταν σε μια άκρη και περίμενε να εκτελέσει οποιαδήποτε
προσταγή του.
Εξαιρετικά δύσκολη η ζωή της Ελένης στο χωριό, και επιπλέον είχε να
αντιμετωπίσει και την ειρωνεία των άλλων γυναικών. Η Αθηναία, ήταν το
παρατσούκλι της, που τα ξέρει και τα καταφέρνει όλα.
Όταν η δεύτερη κόρη η Σοφία ξεσκόλισε, επέμενε η μάνα της να πάει στο
γυμνάσιο στην Χώρα. Ήταν καλή μαθήτρια, και αφού η πρώτη δεν πήγε να
πάνε τα άλλα παιδιά να μάθουν γράμματα, να ξεφύγουν από την μιζέρια
του χωριού. Με αυτό το πρόσχημα, αγόρασε και αυτοκίνητο ο Σταύρος να
πηγαίνει την κόρη τους στο σχολείο.
Ένα μεσημέρι άργησε να γυρίσει ο Σταύρος με την Σοφία από την Χώρα.
Ήρθε μονάχος και στη ερώτηση της Ελένης που είναι το παιδί, είπε πως
το άφησε στο κτήμα και θα έρθει σε λίγο και έφυγε για το καφενείο. Η
ώρα περνούσε και η Σοφία δεν φαινότανε. Ανήσυχη η μάνα της ξεκίνησε να
την φέρει. Την βρήκε μαζεμένη φοβισμένη και κλαμένη μέσα στο κοτέτσι,
την σκούντησε και την σήκωσε με όση δύναμη είχε στη αγκαλιά της.
Ρωτούσε επίμονα μα μάθει τι έτρεξε, το παιδί δεν μιλούσε, έκλεγε
συνέχεια και παραπατούσε. Όταν φτάσανε στο σπίτι, την έγδυσε παρά τις
αντιρρήσεις της, να την λούσει να συνέλθει και έκπληκτη είδε το
κορίτσι ματωμένο. «τι συνέβη μωρέ, πες μου τι συνέβη», με τις φωνές
ήρθε και η Χαρά και μόλις είδε κατάλαβε, αγκάλιασε την Σοφία
κλαίγοντας, «ο μπαμπάς και εμένα πολλές φορές». τρελάθηκε η Ελένη.
Το ίδιο βράδυ η Ελένη περίμενε τον Σταύρο εναγωνίως να δώσει
εξηγήσεις, να μάθει τι συμβαίνει επιτέλους στα κορίτσια. Όταν εκείνος
ήρθε και του είπε πως βρήκε την Σοφία σε κακό χάλι, εκείνος γέλασε,
ήταν λίγο μεθυσμένος, «δεν έχεις ακούσει τον παπά να λέει πως ο
γεωργός δοκιμάζει πρώτος τους καρπούς του;» ήταν η σταγόνα που
ξεχείλισε το ποτήρι, πήγε στην κρεβατοκάμαρα ξεκρέμασε το ντουφέκι, το
όπλισε και περίμενε. Μόλις ο Σταύρος φάνηκε στη πόρτα, δίχως κουβέντα
πυροβόλησε και ξανά πυροβόλησε, έπεσε άψυχος κάτω ο Σταύρος, έτρεξαν
τα παιδιά στην αγκαλιά της μάνας τους και κλαίανε όλοι μαζί.
Σε λίγο ήρθε από το διπλανό σπίτι ο γείτονας που άκουσε το
πυροβολισμό, έσπασε την πόρτα και με μια ματιά κατάλαβε. Η Ελένη τον
κοίταξε στα μάτια, έκατσε σε μια καρέκλα και του είπε «ειδοποίησε τους
χωροφυλάκους».
Τα υπόλοιπα γεγονότα ακολούθησαν μια προδιαγεγραμμένη πορεία.
Καταδικάστηκε για φόνο η Ελένη 20 χρόνια. Όταν επέστρεψε στο χωριό τα
δύο μεγάλα κορίτσια μένανε στο πατρικό τους περιμένοντας την να
γυρίσει, τα μικρότερα είχαν παντρευτεί και είχαν φύγει από το νησί για
πάντα.

Η ευτυχία

Δευτέρα 11 Οκτωβρίου 2010

Προσευχή

Ψυχή χωρίς προσευχή είναι καταδικασμένη να πεθάνη από πνευματική ασφυξία, όπως το σώμα όταν στερηθή το οξυγόνο.
Δύο ειδών προσευχές έχουμε: την κοινή, τη φανερή· και την ατομική, τη μυστική. Η κοινή προσευχή πρέπει να γίνεται πάντοτε σύμφωνα με την τάξι και το τυπικό που ορίζει η Εκκλησία μας. Στην κοινή προσευχή δεν έχουμε δικαίωμα ν' αυτοσχεδιάζουμε, όπως κάνουν οι αιρετικοί. Έχει τον καθωρισμένο χρόνο και το καθωρισμένο από την Εκκλησία περιεχόμενό της: μεσονυκτικό, όρθρος, ώρες, λειτουργία, εσπερινός, απόδειπνο. Το ίδιο το Πανάγιο Πνεύμα, που συγκροτεί ολόκληρη την Εκκλησία, ώρισε αυτές τις προσευχές, για να λατρεύεται και να δοξάζεται αδιάκοπα ο αληθινός Θεός στη γη από τους ανθρώπους, όπως δοξάζεται στον ουρανό από τους αγγέλους.
Η ατομική προσευχή δεν είναι προκαθωρισμένη. Είναι η προσωπική συνομιλία και επικοινωνία του ανθρώπου με τον ουράνιο Πατέρα του, του πλάσματος με τον πλάστη του. Αυτή η προσευχή, διδάσκει ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος, ως προς την ποιότητά της είναι συνουσία και ένωσις ανθρώπου και Θεού· και ως προς την ενέργειά της, έχει τέτοια και τόση δύναμι, ώστε συντηρεί και διατηρεί τον κόσμο, συμφιλιώνει με τον Θεό, σβήνει πλήθος αμαρτημάτων, σώζει από τους πειρασμούς, συντρίβει τα τεχνάσματα των δαιμόνων, γεννά όλες τις αρετές, χορηγεί τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, τρέφει την ψυχή, φωτίζει τον νου, διαλύει τη λύπη και την ακηδία, σβήνει τον θυμό, καλλιεργεί την ελπίδα, καθρεπτίζει την πνευματική πρόοδο, αποκαλύπτει τα μέλλοντα.
«Συ δε όταν προσεύχη, είσελθε εις το ταμιείον σου, και κλείσας την θύραν σου προσευξαι τω πατρί σου τω εν τω κρυπτώ» (Ματθ. 6. 6). «Ταμιείον» πνευματικό είναι η καρδιά που ενώνεται με τον νου και γεννά ό,τι ο άγιος Θεοφύλακτος ονομάζει μυστική διάνοια. Εκεί μέσα επιτελείται η εσωτερική προσευχή. Δεν χρειάζεται να κινηθούν τα χείλη, να χρησιμοποιηθούν βιβλία, να επιστρατευθούν τα μάτια και η γλώσσα και οι φωνητικές χορδές· χρειάζεται όμως ν' ανυψωθή ο νους προς τον Θεό και να βυθισθή μέσα σ' Αυτόν.
Το πνευματικό «ταμιείον» της καρδίας σου χωρεί και κλείνει μέσα του ολόκληρο τον Κύριο και τη βασιλεία των ουρανών, καθώς ο ίδιος διαβεβαίωσε: «Η βασιλεία του Θεού εντός υμών εστιν» (Λουκ. 17. 21). Η καρδιά, εξηγεί ο άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος, είναι μικρό όργανο, αλλά μέσα της χωρούν τα πάντα: εκεί ο Θεός, εκεί οι άγγελοι, εκεί η αιώνια ζωή και βασιλεία, εκεί οι άγιοι, εκεί ο θησαυρός της χάριτος. Σ' αυτό λοιπόν το εσωτερικό καρδιακό ταμείο ν' αποσύρεσαι συχνά, να συγκεντρώνης όλο σου τον νου, να παρίστασαι νοερά ενώπιον του Θεού και να επικοινωνής μαζί Του μυστικά, με πνευματική θέρμη και ζώσα πίστη, ασκούμενος στη νήψι, για να εξελιχθής «εις άνδρα τέλειον».
Μάθε τον άριστο τρόπο της προσευχής: Πρώτα ν' απευθύνης στον Θεό ειλικρινή και βαθιά ευχαριστία «πάντων ένεκεν». Στη δεύτερη θέσι βάλε την εξομολόγησι των αμαρτιών σου, με μετάνοια, συναίσθησι και συντριβή ψυχής. Και τελευταία ας αναφέρης τα αιτήματά σου προς τον ουράνιο Πατέρα σου.
Αν προσεύχεσαι πολύν καιρό και ο Θεός δεν εισακούη τα αιτήματά σου, οπωσδήποτε τούτο συμβαίνει για τρεις αιτίες: Ή διότι ζητάς κάτι πριν έρθη η κατάλληλη ώρα, ή διότι ζητάς ανάξια και υπερήφανα, ή διότι ο παντογνώστης Κύριος γνωρίζει πως αν εκπληρώση την επιθυμία σου θα πέσης κατόπιν σε υπερηφάνεια ή σε αμέλεια.
Ύπάρχει προσευχή ευάρεστη στον Θεό και καρποφόρα. Και υπάρχει προσευχή βδελυκτή στον Θεό και άκαρπη. Αν θέλης να δεχθή ο Κύριος την προσευχή σου, πλησίασέ Τον με πολλή ταπείνωσι και συντριβή, με καθαρούς τους λογισμούς, με βαθιά εμπιστοσύνη στην πρόνοιά Του, με καθαρή την καρδιά από την οργή και τη μνησικακία, με Πνεύμα μαθητείας και υπακοής στο θέλημά Του. Αυτές είναι οι βασικές προϋποθέσεις της καρποφόρας προσευχής.
«Προσευχόμενοι δε μη βαττολογήσητε ώσπερ οι εθνικοί· δοκούσι γαρ ότι εν τη πολυλογία αυτών εισακουσθήσονται» (Ματθ. 6. 7), λέει ο Κύριος. Και ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος πάλι διδάσκει: «Μη ζητάς να λες πολλά στην προσευχή σου, για να μη διασκορπισθή ο νους σου αναζητώντας λόγια. Ένας λόγος τελωνικός εξιλέωσε τον Θεό, και ένας λόγος πίστεως έσωσε τον ληστή. Η πολυλογία στην προσευχή πολλές φορές δημιούργησε στον νου φαντασίες και διάχυσι, ενώ αντιθέτως η μονολογία συγκεντρώνει τον νου».
Γι' αυτό ασκήσου στην αδιάλειπτη καρδιακή προσευχή, τη νοερά προσευχή, το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με», υπακούοντας στα λόγια του αποστόλου: «Θέλω πέντε λόγους δια του νοός μου λαλήσαι... ή μυρίους λόγους εν γλώσση» (Α' Κορ. 14. 19). Αν αυτή η προσευχή γίνη η αναπνοή της ψυχής σου, θα σε οδηγήση κατ' ευθείαν στη μυστική ένωσι με τον Κύριο.
Την αληθινή και καθαρή προσευχή δεν μπορεί να σου τη διδάξη άλλος, εκτός από τον Κύριο.
Η προσευχή δεν έχει άλλο δάσκαλο εκτός από τον ίδιο τον Θεό, «τον διδάσκοντα άνθρωπον γνώσιν και διδόντα ευχήν τω ευχομένω» (Ψαλμ. 93. 10 - Α' Βασ. 2. 9). Γι΄ αυτό μιμήσου τον μαθητή εκείνο που με απλότητα παρακάλεσε τον Χριστό: «Κύριε, δίδαξον ημάς προσεύχεσθαι» (Λουκ. 11. 1).

Η ΣΙΩΠΗ

Ἡ σιωπὴ εἶναι μυστήριο τῆς μέλλουσας ζωῆς, ἐνῶ τά λόγια εἶναι ὄργανα τούτου τοῦ κόσμου.
( Ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σῦρος )

Γνωμικά του Αριστοτέλη


Άνθρωπος που δεν έχει φίλους ή είναι θεός ή αγρίμι.
Τα πράγματα που πρέπει να μάθεις να κάνεις, τα μαθαίνεις κάνοντάς τα.
Ο καθένας μπορεί να θυμώσει, είναι εύκολο. Αλλά να θυμώσεις με το σωστό άνθρωπο, στο σωστό βαθμό, για το σωστό λόγο, τη σωστή στιγμή και με το σωστό τρόπο, αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο.

Κάθε εργασία επί πληρωμή αποσπά και φθείρει το μυαλό.

Δεν υπάρχει τίποτε πιο άνισο από την ίση μεταχείριση των ανίσων.

Η οικογένεια είναι η ένωση που καθιερώθηκε από τη φύση για την εξυπηρέτηση των καθημερινών αναγκών του ανθρώπου.

Όλες οι ανθρώπινες πράξεις έχουν ως αίτιο ένα από τα εξής επτά: τύχη, φύση, παρόρμηση, συνήθεια, λογική, πάθος, πόθο.

Ο άνθρωπος είναι ον φύσει κοινωνικό και πολιτικό. Αυτός που μπορεί να ζήσει μακριά απ' τις ανθρώπινες κοινωνίες είναι είτε θηρίο είτε θεός.

Κάλλιο τρελός με όλους παρά συνετός και μόνος.

Το όλον είναι μεγαλύτερο από το άθροισμα των μερών του
Είναι χαρακτηριστικό του μεγαλόψυχου ανθρώπου να μη ζητάει χάρες, αλλά να είναι έτοιμος να κάνει το καλό στους άλλους.

Η ελπίδα είναι ένα όνειρο που ξυπνά.

Άμιλλα είναι η τάση να φτάσει κανένας τον άλλον, που τον θαυμάζει, ή και να τον ξεπεράσει, χωρίς να αισθάνεται φθόνο, αν ο άλλος τον ξεπερνάει.

Είναι ίδιον του μορφωμένου νου να μπορεί να απολαύσει μια ιδέα χωρίς να την αποδεχθεί.

Η φτώχεια είναι ο γονιός της επανάστασης και του εγκλήματος.
Αυτό που πέτυχα με τη φιλοσοφία, ήταν να κάνω με τη θέλησή μου αυτά που οι άλλοι τα κάνουν επειδή φοβούνται τους νόμους.

Πάντες άνθρωποι φύσει ορέγονται του ειδέναι.

Αδύνατον τόν μηδέν πράττοντα πράττειν εύ.

Πόλεμος γαρ σχολείον αρετής εστί
Έστιν ουν τραγωδία μίμησις πράξεως σπουδαίας και τελείας, μέγεθος εχούσης, ηδυσμένω λόγω, δρώντων και ου δι' απαγγελίας, δι' ελέου και φόβου περαίνουσα την των τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν.

Ἀεὶ Λιβύη φέρει τι κακόν / καινόν (λατ. Ex Africa semper aliquid novi)

Διαφορετικοί άνθρωποι κυνηγούν την ευτυχία με διαφορετικούς τρόπους και διαφορετικά μέσα, και έτσι φτιάχνουν για τον εαυτό τους νέους τρόπους ζωής και είδη διακυβέρνησης.

Είναι απρεπές για τους νέους να εκφέρουν γνωμικά.

http://www.ellinikoarxeio.com

Σάββατο 9 Οκτωβρίου 2010

Επιστρέφω;

Ο Πυθαγόρας εν ολίγοις κατάντησε και ημερολόγιο, στο οποίο καταγράφονται μερικές δραστηριότητες δικές μου, προκειμένου να μην ανησυχούν εκείνοι οι φίλοι που ενδιαφέρονται για μένα.
Σε αυτό το πνεύμα αναφέρω πως αυτήν την εβδομάδα, μετά παρέλευση επτά ολόκληρων μηνών, ανέβηκα στην περπατιέρα (κυλιόμενος τάπητας) πάλι. Δεν φιλοδοξώ βέβαια να ξαναπιάσω το ρεκόρ μου, 7300 μέτρα σε μια ώρα, αλλά για ξεκίνημα τα 1600 σε 24 λεπτά με ικανοποιούν.
Σύμφωνα με τις προβλέψεις των γιατρών, μέχρι τα Χριστούγεννα, Θεού θέλοντως, θα ανανήψω πλήρως.


Παρασκευή 8 Οκτωβρίου 2010

Νέα γενιά


 Την δεκαετία του 80 έκανε δειλά τα πρώτα βήματα της μια νέα κοινωνική τάξη αυτή των Νεόπλουτων, με αποκορύφωμα την εποχή Σημίτη. Ποιοι αποτελούν την τάξη αυτοί; Το 45 % του «Δεν ξέρω/Δεν απαντώ» των γκάλοπ των εκλογών, οι γνωστοί «Αναποφάσιστοι» που ανεβοκατέβαζαν κυβερνήσεις.
Κατά κύριο λόγο είναι τελειόφοιτοι εξατάξιου γυμνάσιου της εποχή τους, έχουν την ιδιότητα του ελεύθερου επαγγελματία, άνθρωποι που κατάφερναν να «κάνουν» τις δουλείες του με τις «υψηλές γνωριμίες» τους.
Είναι αυτοί που από το πολύ ΠΑΣΟΚ του αείμνηστου Ανδρέα Παπανδρέου, έγιναν οι επαγγελματίες ΠΑΣΟΚ του Σημίτη και οι επαγγελματίες ΝΔ του Καραμανλή.
Που δεν τους ενδιέφερε ποιος ήταν κυβέρνηση αλλά σε ποιο κόμμα ήταν οι «υψηλές γνωριμίες» τους, το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν πως θα ζούσαν καλύτερα αυτοί τίποτα άλλο.
Ζώντας σε ακριβές συνοικίες χτίζοντας μια βαλίτσα οδηγώντας τις Πόρσε τους, βλέπεις οι Μερσεντές ξεπεράστηκαν αφού μπορούσε ο καθένας να τις αποκτήσει ακόμα και ο φτωχός συγγενής τους, με την life-style ζωή τους , με ντύσιμο που τις περισσότερες φορές άξιζε όσο ο μισθός τριών Δημοσίων Υπαλλήλων, έστελναν τα παιδία τους σε ιδιωτικά εκπαιδευτήρια και φυσικά έκαναν όλα αυτά που θα έκανε ο οποιοσδήποτε πλούσιος.
Όπου και να πήγαιναν από την καφετερία μέχρι και τα γραφεία των υπουργών είχαν το βλέμμα του «’Έχω λεφτά, φτωχέ σερβιτόρε, φτωχή γραμματέα, φτωχέ Δημόσιε Υπάλληλε και σε κάνω ότι θέλω έτσι απλά γιατί έχω λεφτά» αντικαθιστώντας το περιβόητο «Ξέρεις ποιος είμαι εγώ ?» της χούντας ,είχαν δημιουργήσει την δική τους χούντα των Νεόπλουτων.
Είναι οι ίδιοι που μεγάλωσαν τα παιδία τους με τη λογική «Λεφτά έχουμε και κάνουμε ότι γουστάρουμε» τους αγόραζαν ένα σπορ αμάξι για να μπορούν να πηγαίνουν σχολείο, που όταν πήγαν Στρατιώτες οι γιοι τους έβαλαν «βύσμα» για να τους έχουν στην Αθήνα « γιατί γκρινιάζει η μάνα του», που όλοι έχουν σπουδάσει τα παιδία τους στην Αμερική η την Αγγλία κάτι σχετικό έτσι ώστε να μπουν στις επιχειρήσεις τους και να τους βοηθήσουν .
Ξαφνικά όλα αυτά κατέρρευσαν, οι «υψηλές γνωριμίες» δεν ανταποκρίνονται πια γιατί τους κράζει ο κόσμος με τα αίσχη τους, ξαφνικά ανακαλύψανε ότι ζούμε με δανεικά λεφτά , οι βιλίτσες που είχαν αγοραστεί με δάνεια πουλήθηκαν γιατί «Οι δουλείες μου είναι στο κέντρο και δε βολεύει, τρώω πολύ ώρα στο αμάξι και στις μετακινήσεις, είναι και αυτή η κρίση » , οι Πόρσε που ήταν αγορασμένες και χρεωμένες σαν αυτοκίνητο εταιρίας έγιναν ποδήλατα «Δε βρίσκω να παρκάρω και αγανάκτησα πια, άσε που γίνομαι στόχος για τους κλέφτες » , τα πούρα έγιναν στριφτό γιατί «Ενοχλούσε τη κόρη μου η μυρωδιά τους, αν και δε πρέπει κανονικά να καπνίζω γιατί μου βρήκε ο γιατρός κάτι» , τα ακριβά ρούχα τώρα ψωνίζονται από τα κινέζικα «Έλα μωρέ ,όλα στη Κίνα φτιάχνονται και μας τα πουλάνε για επώνυμα». Άλλα το χειρότερο από όλα είναι ότι πρέπει να δουλέψουν τα παιδία τους ,με μισθό 590 ευρώ το μήνα, λιγότερα από ότι τους έδιναν οι ίδιοι για χαρτζιλίκι καθημερινά ,και τι δουλεία να κάνουν σαν Σεκιουριτάδες αφού όλη μέρα ήταν στα γυμναστήρια και «έκτιζαν» κορμί η σαν Μπάρμαν με τις γνωριμίες που είχαν τόσα χρόνια σαν πελάτες .
Βέβαια ποτέ τα παιδία τους δεν θα δουλέψουν για βιοποριστικούς λόγους αλλά «για την εμπειρία» η γιατί «Η ψυχολόγος μου είπε να μην ανησυχώ, κάνει την επανάσταση του» και ποτέ μα ποτέ δε θα καταλάβουν ότι τα ψέματα τελείωσαν και ότι αυτή η κοινωνική τάξη των «Νεόπλουτων» πέθανε και γέννησε με νέα κοινωνική τάξη των «Νεόπτωχων» και ότι αυτή αποτελείται από τα παιδία τους.

Διαχρονικές αλήθειες, ΠΟΝΆΝΕ

Πέμπτη 7 Οκτωβρίου 2010

Ποιος πακετάρει το δικό σου αλεξίπτωτο;


Ο Charles Plumb ήταν πιλότος του Ναυτικού των ΗΠΑ στο Βιετνάμ. Μετά από 75 πολεμικές αποστολές, το αεροπλάνο του κατερρίφθη από ένα πύραυλο εδάφους-αέρος.Ο Plumb εκτινάχθηκε και έπεσε με το αλεξίπτωτό του σε εχθρικό έδαφος. Αιχμαλωτίστηκε και πέρασε έξι χρόνια μέσα σε μια κομμουνιστική φυλακή του Βιετνάμ.
Επέζησε το μαρτύριο και σήμερα δίνει διαλέξεις για τα όσα έμαθε από την εμπειρία του.
Μια μέρα που ο Plumb και η γυναίκα του καθόταν σε ένα εστιατόριο, κάποιος από ένα άλλο τραπέζι τους πλησίασε και είπε, “Εσύ είσαι ο Plumb! Ήσουν πιλότος στο Βιετνάμ, και η βάση σου ήταν το αεροπλανοφόρο Kitty Hawk. Και σε κατέρριψαν!”
“Πως στο καλό το ξέρεις αυτό;” τον ρώτησε ο Plumb.
“Εγώ πακετάρισα το αλεξίπτωτό σου,” του αποκρίθηκε ο άνδρας.
Ο Plumb ένοιωσε έκπληξη και ευγνωμοσύνη
Ο άνδρας του έσφιξε το χέρι και είπε, “υποθέτω ότι το αλεξίπτωτο άνοιξε κανονικά!” Ο Plumb τον διαβεβαίωσε, “Και βέβαια! Αν το αλεξίπτωτό σου δεν είχε ανοίξει, δεν θα βρισκόμουν εδώ σήμερα.”
Εκείνο το βράδυ ο Plumb δεν μπόρεσε να κλείσει μάτι, αφού συνέχεια σκεφτόταν εκείνο το άτομο.
Λέει ο Plumb, “Αναρωτιόμουν συνέχεια πως να έμοιαζε αυτός ο άνθρωπος με τη στολή του Ναυτικού: άσπρο καπελάκι, ποδιά, και παντελόνι καμπάνα. Αναρωτιέμαι πόσες φορές μπορεί να τον είχα δει και δεν του είπα ούτε ένα, ‘Καλημέρα, τι κάνεις;’ ή κάτι παρόμοιο επειδή, βλέπετε, εγώ ήμουν πιλότος πολεμικών αεροσκαφών και αυτός ήταν ένας απλός ναύτης.”
Ο Plumb σκέφτηκε τις ατελείωτες ώρες που ξόδευε αυτός ο ναύτης πάνω σ’ ένα μακρύ ξύλινο τραπέζι στα έγκατα του πλοίου, τυλίγοντας προσεκτικά τα πανιά και διπλώνοντας τα σχοινιά από το κάθε αλεξίπτωτο, κρατώντας στα χέρια του κάθε φορά την μοίρα κάποιου που ούτε καν γνώριζε.
Τώρα, ο Plumb ρωτάει το ακροατήριό του,
“Ποιος πακετάρει το δικό σας αλεξίπτωτο;”
Ο καθένας έχει κάποιον ο οποίος του προμηθεύει ότι χρειάζεται για να τα βγάζει πέρα στην καθημερινότητα της ζωής.

Για να μη σας παραμυθιάζουν. Το επάγγελμα έγινε ιδεολογία.

Ο καλώς εννοούμενος επικερδής χαρακτήρας του αποσιωπάται συστηματικά και προβάλλεται κατά κόρον σαν ζωτική ωφέλεια για το κοινωνικό σύνολο. Οι χρηματιστές κόπτονται για την "ανάπτυξη", οι διαφημιστές μοχθούν για την "επικοινωνία", οι ασφαλιστές χτίζουν την "ασφαλιστική συνείδηση" κ.ο.κ.
Εξ ου και το καταγέλαστο ορισμένων ότι ασκούν λειτούργημα.
Η κοινωνία, που διευθύνεται από τους εγγράμματους, έχει περί πολλού αυτά τα επαγγέλματα και περιφρονεί εξόφθαλμα τον αγρότη και τον εργάτη. Απόδειξη, ότι τους αμείβει με τα χαμηλότερα των εισοδημάτων και τους επιφυλάσσει πενιχρές συντάξεις και ανεπαρκέστατη υγειονομική περίθαλψη.
Ουδείς ζηλεύει τη μοίρα τους.
Οι νέοι ονειρεύονται να σπουδάσουν για να κάνουν καριέρα σε κάποια από τις μοντέρνες και αστραφτερές δουλειές. Αυτές έχουν πέραση· προσφέρουν υψηλές αμοιβές και απείρως υψηλότερο κοινωνικό στάτους.
Δεν υποψιάζονται καν πως η καριέρα είναι η δική τους κοιλάδα των δακρύων.
Για να πετύχεις σ' αυτές τις δουλειές, το παν είναι να ξέρεις να πουλάς τον εαυτό σου. Να είσαι αυτό που επιθυμεί ο άλλος να είσαι. Αλλού σε θέλουν τολμηρό και επιθετικό και αλλού μετρημένο και αξιόπιστο. Οι απαιτήσεις αλλάζουν ανάλογα με τον κλάδο· άλλο σέιλς κι άλλο φαϊνάνς. Αυτή την κωμωδία του αγκρέσιβ ή του ριλάιαμπλ δεν θα σταματήσεις ποτέ να την παίζεις· αυτή θα σε κρατάει στη δουλειά.
Επίσης, από τη μέρα που θα εισέλθεις σε κάποιον κλάδο, θα πρέπει να ασπαστείς και τις ιδεοληψίες του· σαν να μυείσαι σε θρησκευτική αίρεση.
Ο κλάδος υπεράνω όλων.
Είναι ο ιερός δεσμός που προστατεύει και ανυψώνει τα μέλη του, ασχέτως των εσωτερικών ανταγωνισμών. Με αυτή τη συντεχνιακή αντίληψη της χειρίστης μορφής οι "συνάδελφοι" θωρακίζουν την επαγγελματική τους ιδιότητα και διεκδικούν από την κοινωνία διαρκώς και νέα προνόμια.
Μαζί με την είσοδο στην αγορά εργασίας των νέων επαγγελμάτων εισήχθη και η δυτική νοοτροπία του ολοκληρωτικά αφοσιωμένου στη δουλειά του προτεστάντη. Ο χρόνος που αφιερώνουν οι υπάλληλοι στην εταιρεία είναι τρομαχτικός.
Στις σύγχρονες επιχειρήσεις η εργασιακή σκλαβιά επανήλθε λουστραρισμένη, αλλά εξίσου εξοντωτική. Η μοίρα του σπουδασμένου εργαζόμενου είναι δυσμενέστερη από του αγράμματου εργάτη.
Το καθορισμένο ωράριο θεωρείται παρωχημένη αντίληψη, και η αμοιβή για υπερωρίες είναι αδιανόητη. Οι υπάλληλοι δουλεύουν εντυπωσιακά περισσότερες ώρες από τις προβλεπόμενες από τον νόμο, απασχολούνται Σαββατοκύριακα και αργίες χωρίς την ανάλογη αμοιβή.
Τα εξοντωτικά 12ωρα και 14ωρα δουλειάς είναι νον στοπ. Η μεσημβρινή σιέστα έχει τεθεί πλέον και στη χώρα μας υπό διωγμόν· κατάντησε μομφή. Λένε "αυτός κοιμάται μεσημέρι" εννοώντας πως είναι εκτός πνεύματος· εν ολίγοις ακατάλληλος.
(Αν οι επιστήμονες μπορούσαν να καταθέσουν δημοσίως για τις ευεργετικές ιδιότητες του μεσημβρινού ύπνου, θα είχε καταρρεύσει προ πολλού το δυτικό εργασιακό μοντέλο. Ο ύπνος του μεσημεριού είναι βάλσαμο για την ψυχική και τη σωματική μας υγεία και, εννοείται, συμβάλλει καίρια στη μακροβιότητα. Είναι κατά πολύ πιο απαραίτητος και ζωογόνος από όλες τις "χελθ" βιταμίνες, τα "σπα" και τις λοιπές τεχνικές στήριξης του ανθρώπινου οργανισμού.)
Ο ευπρεπής μισθός και ίσως κάποιο ετήσιο μπόνους που παρέχουν οι εταιρείες στα μοντέρνα εργατόσκυλα δεν αντισταθμίζουν τις ατελείωτες ώρες πρόσθετης δουλειάς.
Γι' αυτό υπάρχουν συνήθως και κάποιες έξτρα παροχές κολακείας· το ωραίο γραφείο (με παράθυρο ή όχι, ανάλογα με τη θέση σου στην ιεραρχία της επιχείρησης) και κάποιοι φανταχτεροί τίτλοι, που ουσιαστικά δεν σημαίνουν τίποτα. Προβιβάζεσαι σε εξέκιουτιβ, σίνιορ εξέκιουτιβ, κορντινέιτορ, σουπερβάιζορ, νταϊρέκτορ, βάις πρέζιντεντ, τσιφ, μέλος του εξέκιουτιβ μπορντ και άλλα του σωρού και χωρίς νόημα.
Η μακροβιότητα της καριέρας σε μια σύγχρονη εταιρεία κρίνεται από δύο βασικά στοιχεία: την όλο και μεγαλύτερη "τρέλα" για δουλειά και το λόγιαλτι (την πιστότητα) στην εταιρεία και στους στόχους της.
Επίσης, είναι απαραίτητο να συμμεριστείς κάποιες νέες "αξίες". Όπως το σχιζοφρενικό "άλλο δουλειά κι άλλο φιλία", λες κι ο άνθρωπος μπορεί να κάνει αναστολή αισθημάτων. Ή το δόγμα ότι με κάθε θυσία πρέπει να φέρεις σε πέρας τη δουλειά που σου ανέθεσαν.
Όλα αυτά καλύπτονται με την πρόστυχη στρεψοδικία του σωστού "επαγγελματία". Που σημαίνει ότι, προκειμένου να γίνει η δουλειά σου, όλα επιτρέπονται· η δουλειά προηγείται κάθε ανθρώπινου αισθήματος· φιλία, αγάπη, δίκιο, κατανόηση είναι δευτερεύοντα.
Λένε "είμαι προφέσιοναλ" κι αυτό τα εξηγεί όλα.
Κι ο Αλ Καπόνε "προφέσιοναλ" ήτανε.
Μάλιστα, οι νέοι επαγγελματίες διηγούνται εμφατικά το παράδειγμα του Ωνάση που φιλοξενούσε έναν φίλο του, επίσης εφοπλιστή, στη θαλαμηγό του. Ενώ έπαιζαν τάβλι, ο άλλος του αποκάλυψε χαρούμενος πως έδωσε εντολή αγοράς δύο πλοίων που μόλις είχαν βγει προς πώληση.
Ο Ωνάσης δεν φάνηκε να δίνει σημασία στην πληροφορία· συνέχισαν το παιχνίδι, μα κάποια στιγμή σηκώθηκε, να πάει στην τουαλέτα, και άργησε λίγο. Όταν επέστρεψε, ξανάπιασε τα ζάρια και είπε χαμογελαστός στον φίλο του πως τα πλοία που του είχε αναφέρει τα αγόρασε μόλις πριν ένα λεπτό εκείνος.
Αυτόν τον κτηνώδη αμοραλισμό εννοούν όταν λένε "είμαι προφέσιοναλ".
Το πλέον ψυχοφθόρο για τον εργαζόμενο είναι πως πρέπει να δίνει κάθε μέρα εξετάσεις. Τα σύγχρονα επαγγέλματα έχουν υψηλό βαθμό ανασφάλειας σε σχέση με τα παραδοσιακά. Και απείρως σκληρότερο ανταγωνισμό· τόσο εξωτερικό, από άλλες ομοειδείς εταιρείες, όσο και εσωτερικό, από άλλους καπάτσους που εποφθαλμιούν την ίδια θέση. Ακόμη και το υψηλόβαθμο στέλεχος δεν αισθάνεται σιγουριά· πάει ένα πρωί, και χωρίς καμία προειδοποίηση βρίσκει το γραφείο του στον διάδρομο.
Δυστυχώς στην ίδια λούμπα έπεσαν και οι γυναίκες.
Μέχρι πρόσφατα δεν επιδείκνυαν την ολοκληρωτική αφοσίωση των αντρών στη δουλειά τους. Ως όντα πιο πολύπλοκα, αισθαντικά και ερωτικά, έδιναν μεγαλύτερη σημασία στα αισθήματα και στις χαρές της ζωής.
Γι' αυτή την ανεξαρτησία τους η κοινωνία τις φιλοδώρησε εκδικητικά με σωρεία κατηγοριών· άπιστες, ελαφρόμυαλες, ανεύθυνες, γλωσσούδες κ.λπ. Η χαρά και ο ερωτισμός δεν συγχωρούνται στην παραγωγή. Τελευταίως μάλιστα, αν αποπειραθείς στη δουλειά ένα πονηρό αστείο, κάποιο υπονοούμενο, καραδοκεί η εξευτελιστική κατηγορία της "σεξουαλικής παρενόχλησης".
Αυτό κι αν είναι ευνουχισμός· σημαίνει "όσοι περάσετε αυτή την πόρτα αφήστε έξω το φύλο σας".
Οι γυναίκες, στην προσπάθειά τους να κατακτήσουν ένα ακόμη αντρικό οχυρό, γίνονται κι αυτές "προφέσιοναλ" θύματα. Τυπικές, σοβαρές, με πολυάσχολο ύφος, ασέξουαλ ντύσιμο, κάτι σκούρα ταγιέρ σαν αντρικά κουστούμια, λευκό πουκάμισο και απομίμηση γραβάτας.
Έσβησε το χαμόγελο, το σκέρτσο και το παιχνίδισμα, που τις έκαναν αξιολάτρευτες. Έχασαν το πλεονέκτημα της ζωής που είχαν έναντι των εξουθενωμένων από τη δουλειά αντρών.
Ο Γκι Ντεμπόρ το έγραψε με συνταρακτική απλότητα: "Μόνο όσοι δεν δουλεύουν ζουν".
Στο πίσω μέρος του κεφαλιού μας όλοι ξέρουμε ότι στον κόσμο δεν ήρθαμε για να κάνουμε καριέρα, λεφτά και όνομα· ήρθαμε πρωτίστως για να ζήσουμε και, ει δυνατόν, να αφήσουμε αυτόν τον κόσμο λίγο καλύτερο απ' ό,τι τον βρήκαμε.
Αλλά δεν ζούμε. Κι αυτό μας τρελαίνει.
"Το άγχος, το στρες, ο φόβος, η ντροπή, η περιφρόνηση, η επιθετικότητα, η θέληση της δύναμης γεννιούνται από μια καταπιεσμένη θέληση για ζωή". (Βάνεγκεμ)
Με την πιο κοινή λογική, όσες ώρες δουλεύεις, άλλες τόσες πρέπει να έχεις ελεύθερες για να χαρείς αυτά που έβγαλες.
Όμως ο νέος άνθρωπος σπαταλά όλο τον χρόνο του, την ευφυΐα, την εφευρετικότητα και τις εμπνεύσεις του υπέρ της καριέρας του και όχι της ζωής του. Ο ψυχισμός του μολύνεται από αυτό το δηλητηριώδες αλισβερίσι. Φυσικώ τω τρόπω, το εξέκιουτιβ τερατάκι γραφείου θα μεταφέρει μακάβρια το πάρε δώσε και στις προσωπικές του σχέσεις:
"Αυτά έκανα για σένα, περιμένω ανταπόδοση".
Μοιραία οι λαμπρές καριέρες είναι πυραμίδες που θεμελιώνονται πάνω σε προσωπικές και οικογενειακές τραγωδίες.

Τετάρτη 6 Οκτωβρίου 2010

ΠΩΣ ΟΝΟΜΑΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΓΙΑΠΩΝΈΖΟΙ ΓΙΑΤΡΟΊ


 Δερματολόγος: Γιαφαγούρα..
.Πλαστικός χειρούργος: Γιαφιγούρα
Οφθαλμίατρος: Γιαθολούρα
Λογοθεραπευτής: Γιαμουρμούρα
Διαιτολόγος: Γιαλιγούρα
Γαστρεντερολόγος: Γιακαούρα
Ουρολόγος: Γιακατούρα
Ορθοπεδικός: Γιακαμπούρα
Γυναικολόγος: Γιαχαμούρα

Τρίτη 5 Οκτωβρίου 2010

Υψηλά τα ποσοστά παιδικής παχυσαρκίας στη Θεσσαλία



Την πλάτη γυρνούν στις υγιεινές τροφές οι μαθητές της Θεσσαλίας, με αποτέλεσμα στην περιοχή αυτή της ελληνικής επικράτειας να καταγράφονται υψηλά ποσοστά παχυσαρκίας.
Όπως προκύπτει από μελέτη του Τμήματος Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, οι μαθητές πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης του συγκεκριμένου γεωγραφικού διαμερίσματος δεν "συμπαθούν"- και κατά συνέπεια δεν καταναλώνουν συχνά- τις πιο υγιεινές τροφές, όπως τα φρούτα, το ψάρι, τα λαχανικά και τα όσπρια. Αντίθετα, δείχνουν ιδιαίτερη προτίμηση σε τροφές που δεν πρέπει να καταναλώνονται σε καθημερινή βάση, όπως το κρέας.
Αποτέλεσμα αυτού είναι, τα ποσοστά παχυσαρκίας στους μαθητές της Θεσσαλίας να έχουν φτάσει, τα τελευταία χρόνια, σε ανησυχητικά επίπεδα, αφού, σύμφωνα με τη μελέτη το ποσοστό υπέρβαρων ή παχύσαρκων μαθητών φτάνει έως και το 43,9%."Τα αποτελέσματα της μελέτης μας", σημειώνει ο Βασίλης Γεροδήμος, επίκουρος καθηγητής Αθλοπαιδιών του τμήματος Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, "έρχονται να επιβεβαιώσουν αυτά άλλων μελετών που έγιναν τα προηγούμενα χρόνια σε όλη την Ελλάδα και να ενισχύσουν τις απόψεις όλων των σχετικών με το θέμα επιστημόνων οι οποίοι, παρατηρώντας από μελέτη σε μελέτη να αυξάνονται τα ποσοστά της παιδικής παχυσαρκίας στην Ελλάδα, υποστηρίζουν ότι πρέπει να γίνει κάτι αποτελεσματικό έτσι ώστε να αναστραφεί αυτή η κατάσταση".
Σύμφωνα με την παραπάνω μελέτη, τα τελευταία χρόνια, η μείωση της σωματικής δραστηριότητας των παιδιών εξαιτίας της αύξησης των υποχρεώσεων τους και της υιοθέτησης ενός καθιστικού τρόπου ζωής (τηλεόραση, Η/Υ), παράλληλα με την υιοθέτηση νέων, καθημερινών συνηθειών για "πρόχειρη" και "γρήγορη" διατροφή, έχουν δημιουργήσει μια γενιά υποκινητικών και παχύσαρκων παιδιών, τα οποία αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας, που υποβαθμίζουν την ποιότητα ζωής τους.
Τον κύριο ρόλο όμως σύμφωνα με τον κ. Γεροδήμο, στη "διατροφική εκπαίδευση" των παιδιών διαδραματίζουν οι γονείς. Το μαγειρεμένο φαγητό- μεσημέρι και βράδυ- η ποικιλία των τροφών (ψάρι, όσπρια, κρέας κ.ά.), η ύπαρξη σαλάτας και φρούτων καθημερινά στο τραπέζι είναι σημαντικά στοιχεία που θα βοηθήσουν το παιδί να μάθει να τρώει πιο σωστά.
Επίσης, σύμφωνα με τον ίδιο, οι εκπαιδευτικοί, μέσω ειδικών εκδηλώσεων, μαθημάτων κι εργασιών θα πρέπει να συμβάλουν κι αυτοί με τη σειρά τους στην εκπαίδευση των μαθητών.
Το δικό τους ρόλο καλούνται ακόμη να διαδραματίσουν και άλλοι φορείς, όπως τα αρμόδια υπουργεία και τα πανεπιστημιακά ιδρύματα, με τη διοργάνωση κεντρικών δράσεων ενημέρωσης, την ευαισθητοποίηση και την εκπαίδευση σχετικά με το θέμα της άσκησης και της διατροφής.
Η λύση στο πρόβλημα της παιδικής παχυσαρκίας είναι, σύμφωνα με τον κ. Γεροδήμο, η άσκηση και η σωστή διατροφή. "Για να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα της παιδικής παχυσαρκίας αποτελεσματικά, θα πρέπει να εφαρμόζουμε δράσεις που συγχρόνως θα στοχεύουν στην αύξηση της φυσικής δραστηριότητας των παιδιών και στη βελτίωση της ποιότητας της διατροφής τους", εξηγεί.
Εξάλλου, η άσκηση είναι το καλύτερο "φάρμακο" τόσο για πρόληψη όσο και για αποκατάσταση πολλών ασθενειών. "Έχουν γίνει πάρα πολλές μελέτες παγκοσμίως που αποδεικνύουν τη σημασία της άσκησης για την υγεία. Στο σχολείο, σήμερα, η Φυσική Αγωγή, με τον τρόπο που γίνεται (συχνότητα, αναλυτικά προγράμματα, εγκαταστάσεις κ.ά.), έχει ελάχιστη σχέση με την προαγωγή της υγείας", επισημαίνει ο κ. Γεροδήμος.
Ο ίδιος προτείνει την ενσωμάτωση της καθημερινής άσκησης στο πρόγραμμα των μαθημάτων του σχολείου, τονίζοντας: "Τα προγράμματα σπουδών των σχολείων περιέχουν ένα τεράστιο αριθμό μαθημάτων, μέσω των οποίων διοχετεύεται στα παιδιά ένας μεγάλος όγκος πληροφοριών, που ποτέ δεν αφομοιώνουν. Έτσι, είναι πολύ πιο σημαντική, για το μέλλον τους, η διάθεση μιας σχολικής ώρας για την άσκηση των παιδιών μας".Σημειώνεται ότι, το Τμήμα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας έχει θέσει ως έναν από τους στόχους του να συμβάλει στη συνειδητοποίηση από τους πολίτες της σημασίας της άσκησης ως βασικού παράγοντα για τη βελτίωση της υγείας και της ποιότητας ζωής.
Στο πλαίσιο αυτό, έχει οργανώσει πολλές σχετικές δράσεις, με πιο πρόσφατη το σχετικό πρόγραμμα, που υλοποίησε την προηγούμενη χρονιά στη Δυτική Θεσσαλία για τη φυσική δραστηριότητα.

Πηγή: (ΑΠΕ-ΜΠΕ του ανταποκριτή Α. Ζώη)

Μεσογαίας: Ας ξεσηκωθούμε όλοι !


Ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον και επίκαιρο μήνυμα
Σᾶς εὔχομαι ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ μὲ πρόοδο στὸν ἀγῶνα τῆς μόρφωσής σας καὶ ὄμορφες ἐμπειρίες σχολικῆς ζωῆς!
Μόλις πρὶν ἀπὸ λίγο ὁλοκληρώθηκε ὁ ἁγιασμός. Ἦλθε ὁ ἱερέας, ἰδιόμορφα ντυμένος, διάβασε μερικὰ λόγια ποὺ λίγοι τὰ κατάλαβαν, ἔκανε κάποιες κινήσεις στοὺς περισσότερους ἀκατανόητες καὶ τέλειωσε
. Ὅλο αὐτὸ μοιάζει μὲ κατάλοιπο ἄλλων παλαιότερων ἐποχῶν. Οἱ πολιτικοί μας δὲν τὸ πιστεύουν, ἀλλὰ διστάζουν νὰ τὸ καταργήσουν. Ἐσᾶς δὲν σᾶς ἐνδιαφέρει, γιατὶ σὲ λίγο θὰ τελειώσει καὶ μετὰ τοῦ χρόνου πάλι. Κάποιες Ἀνεξάρτητες Ἀρχὲς ἀντιδροῦν, ἀλλὰ πρὸς τὸ παρὸν ἄκαρπα. Κανεὶς δὲν τὸ καταλαβαίνει ὅπως γίνεται. Οὔτε καὶ ἡ Ἐκκλησία. Ἁπλᾶ, αὐτὴ τὸ δέχεται ὡς κεκτημένο δικαίωμά της ποὺ δὲν θὰ ἤθελε νὰ τὸ χάσει. Δὲν ὑπάρχει κανένας λόγος νὰ συντηροῦμε στὴν οὐσία νὰ ἐξευτελίζουμε κάτι ἱερό, ποὺ ὅμως εἴτε δὲν καταλαβαίνουμε εἴτε δὲν θέλουμε εἴτε δὲν σεβόμαστε. Σκέφθηκα λοιπόν, ἔτσι ποὺ καταντήσαμε τὸν ἁγιασμό, φέτος νὰ μὴν τὸν κάνουμε. Νὰ πῶ στοὺς Ἱερεῖς νὰ καθήσουν στοὺς Ναοὺς καὶ ἀπὸ ἐκεῖ νὰ προσευχηθοῦν γιὰ σᾶς. Ἴσως ἔτσι ὁ Θεὸς νὰ τοὺς ἄκουγε περισσότερο. Ὑποχώρησα, πρῶτον γιατὶ κάποιοι δὲν εἶναι ἕτοιμοι νὰ τὸ δεχθοῦν καὶ δὲν θέλησα ὡς Ἐπίσκοπος νὰ τοὺς λυπήσω, καὶ δεύτερον γιατὶ πρὶν τὸ κάνω ἔπρεπε νὰ σᾶς εἰδοποιήσω.
Αὐτοὶ ὅμως ποὺ ἔβαλαν αὐτοὺς τοὺς ἁγιασμοὺς στὴ ζωή μας τὸ πίστευαν. Πίστευαν ὅτι μαζὶ μὲ τὴν ἀνθρώπινη προσπάθεια χρειάζεται καὶ ὁ φωτισμὸς καὶ ἡ βοήθεια τοῦ Θεοῦ. Πίστευαν στὸν Θεό. Εἶχαν σχέση ζωντανὴ μαζί Του. Τὸν ἤθελαν στὴ ζωή τους ὡς ὅ,τι πολυτιμότερο ὑπάρχει. Ἤθελαν ὅλα νὰ τὰ ἀρχίζουν μὲ τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Ἂν εἶναι ἔτσι, φυσικὰ νὰ γίνεται ὁ ἁγιασμός. Θὰ εἶναι ἡ πιὸ σημαντικὴ στιγμὴ τῆς χρονιᾶς.
Σήμερα ὅμως Τὸν ξεχάσαμε τὸν Θεὸ καὶ ἁπλᾶ Τὸν διατηροῦμε γιὰ νὰ Τὸν ἀμφισβητοῦμε, νὰ Τὸν εἰρωνευόμαστε ἢ δυστυχῶς καὶ νὰ Τὸν βρίζουμε. Καὶ νά ποῦ φτάσαμε! Νὰ μὴν θέλουμε οὔτε τὰ σύμβολά Του. Καὶ νά ποῦ καταντήσαμε! Χωρὶς Αὐτόν, ἡ ζωή μας νὰ χαρακτηρίζεται ἀπὸ κρίση, ἀδιέξοδα, σύγχυση, αὐτοκαταστροφικότητα, βία καὶ παραλογισμό.
Στὸ σχολεῖο ποὺ ἔρχεστε μπορεῖ νὰ γεμίσουν τὰ κεφάλια σας μὲ πληροφορίες ποὺ οπερισσότερες νὰ μὴν χρειάζονται∙ μὲ γλῶσσες ποὺ δὲν εἶναι δικές μας∙ μὲ ἱστορία ποὺ δὲν εἶναι ἀληθινή∙ μὲ θρησκευτικὰ ποὺ δὲν πείθουν. Νὰ σᾶς δώσουν βαθμοὺς χωρὶς ἀντίκρυσμα. Αὐτὸ ὅμως ποὺ τελικὰ χρειάζεστε εἶναι ἀξίες γιὰ νὰ πλημμυρίσουν τὴν καρδιά σας. Ἀλλὰ αὐτὸ δὲν τὸ δίνει ἡ ἐποχή.
Ἡ κατάσταση στὸν τόπο μας εἶναι σὲ ἀδιέξοδο. Κάτι πρέπει νὰ γίνει ἄμεσα. Καὶ ἡ ἀλλαγὴ πρέπει νὰ ἀρχίσει ἀπὸ τὸ σχολεῖο. Ἂς ξεσηκωθοῦμε ὅλοι. Δάσκαλοι, γονεῖς καὶ παιδιὰ ἀρνηθεῖτε τὸ ψέμμα καὶ πολεμῆστε το σὰν τὸν μεγαλύτερο ἐχθρό. Χτυπῆστε τὴ μετριότητα, τὸν συμβιβασμὸ καὶ τὴ μιζέρια σὰν τὴν χειρότερη ἀρρώστια. Μᾶς κοροϊδεύει τὸ σύστημα, ποὺ αὐτὸ ὑπαίτιο γιὰ ὅλα, μᾶς ὁδηγεῖ σὲ ὑπαρκτικὸ ἐκφυλισμό. Διεκδικῆστε τὴν πνευματικὴ ἐλευθερία σας μὲ ὅποιο κόστος. Ξαναφέρτε τὴν ἱστορία καὶ παράδοσή μας, τὴ γλῶσσα καὶ τὰ ἤθη μας στὴ ζωή σας. Ἀγωνιστεῖτε γιὰ κοινωνία μὲ εἰλικρίνεια, ἡρωισμό, καθαρότητα καὶ ἐξυπνάδα. Ἀπαιτῆστε πολιτικοὺς ποὺ νὰ ἀγαποῦν τὸν τόπο περισσότερο ἀπὸ τὰ στενὰ μυαλὰ καὶ συμφέροντά τους, ποὺ νὰ σέβονται τὴν ἱστορία περισσότερο ἀπὸ ὅσο προσδοκοῦν τὴν ψῆφο, ποὺ νὰ πονοῦν γιὰ τὸ κατάντημά μας περισσότερο ἀπ’ ὅσο ὑποτάσσονται στὶς ξένες σκοπιμότητες. Ἀξιῶστε Ἐκκλησία ὄχι μὲ ἀδικαιολόγητους συντηρητισμούς, νεκροὺς συμβολισμούς καὶ πομπώδεις τελετουργίες, ὄχι Νομικὸ Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου μὲ δικαιώματα, περιουσίες καὶ διεκδικήσεις, ἀλλὰ Ἐκκλησία μὲ πονεμένο προφητικὸ λόγο, μὲ αὐθεντικὴ πίστη, μὲ θυσιαστικὴ μαρτυρία καὶ ἅγια ζωή∙ Ἐκκλησία ποὺ νὰ ἐμπνέει καὶ νὰ ἔχει πρόταση ζωῆς. Τότε θὰ βρεῖτε τὸν Θεὸ ὁλοζώντανο μέσα σας. Τότε ὁ ἁγιασμὸς δὲν θὰ επιβάλλεται μὲ ἐγκύκλιο τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας, ἀλλὰ θὰ ἀποτελεῖ δικό σας αἴτημα. Τότε τὸ σχολεῖο θὰ ξαναγίνει ἡ ἐλπίδα τῆς ἐθνικῆς καὶ πνευματικῆς ἐπιβίωσής μας. Τότε ἡ νέα χρονιὰ θὰ εἶναι ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ. Σᾶς τὸ εὔχομαι μὲ ὅλη μου τὴν καρδιά.

Ὁ Θεὸς μαζί σας, ἀγαπητά μας παιδιά.
Μὲ πατρικὲς εὐχὲς καὶ ὅλη μου τὴν ἀγάπη,

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ† Ὁ Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς ΝΙΚΟΛΑΟΣ
http://e-parembasis.blogspot.com/2010/09/blog-post_4953.html



Οι ασθένειες του... υπολογιστή



Κακώσεις λόγω Επαναλαμβανόμενης Καταπόνησης (Repetitive Strain Injury): Το σύνδρομο αυτό περιλαμβάνει έναν μεγάλο αριθμό παθήσεων και είναι συνήθως το αποτέλεσμα υπερ-χρήσης (και επαναλαμβανόμενων κινήσεων) των νεύρων και μυών των χεριών και αντιβραχιόνων μας. Οι κακώσεις αυτές μπορούν να προκληθούν σε οποιοδήποτε σημείο του σώματος, αν και συνήθως προκύπτουν στους καρπούς, τις παλάμες και τους αντιβραχίονες.
Έτσι, ο πιο συχνός τύπος του RSI είναι η τενοντίτιδα, η οποία περιλαμβάνει φλεγμονή του τένοντα και τοπικό πόνο στον αγκώνα, τον αντιβραχίονα και την παλάμη. Αυτή η πάθηση μπορεί να είναι ιδιαίτερα επίπονη, ενώ δεν θεραπεύεται εύκολα αν καθυστερήσει κανείς να την αντιμετωπίσει. Τα πρώτα της συμπτώματα περιλαμβάνουν πόνο, ευαισθησία και πρήξιμο στην παλάμη ή στις αρθρώσεις των δακτύλων.
Άλλα συμπτώματα του συνδρόμου RSI είναι επίσης:
- Πόνος, μούδιασμα και «μυρμήγκιασμα» στο πίσω μέρος της παλάμης.
- Βουβός πόνος στους αντιβραχίονες.
- Αδυναμία στο να σηκώσουμε βαριά αντικείμενα, λόγω κούρασης των χεριών.
- Οξύτατος πόνος αμέσως μετά από την κίνηση που θεωρούμε πως αποτελεί Κάκωση.

Για να αντιμετωπίσουμε τέτοιες παθήσεις, εφόσον βρίσκονται ακόμα σε αρχικό στάδιο, καλό είναι, πέρα από την σωστή στάση του σώματος που αναφέραμε παραπάνω, να προμηθευτούμε κάποιον εναλλακτικό εξοπλισμό γραφείου, όπως: Εργονομικά πληκτρολόγια (είτε αυτά που μοιάζουν κυματιστά ή αυτά που είναι χωρισμένα σε δύο μέρη). Αποφύγετε, πάντως, τα πληκτρολόγια και τα mousepads με τις προεξοχές σιλικόνης για να ακουμπούν οι καρποί και οι αντιβραχίονες όταν γράφετε γιατί πιέζουν υπερβολικά τα συγκεκριμένα σημεία και μπορεί να προκαλέσουν χειρότερο πόνο. Προτιμήστε ένα εργονομικό ποντίκι, από αυτά που υποστηρίζουν το σχήμα της παλάμης και που με τη χρήση μιας μπίλιας μετακινούν το βελάκι στην οθόνη, ενώ το χέρι μένει ακίνητο.
Η δε καρέκλα στην οποία καθόμαστε πρέπει να στηρίζει την πλάτη μας σε ευθεία θέση με μία ελαφριά, χαλαρή κύρτωση. Πρέπει επίσης να είναι προσαρμόσιμη ως προς το ύψος, έτσι ώστε να ακουμπούν τα πόδια μας καλά στο έδαφος και οι μηροί μας να βρίσκονται σε παράλληλη με το πάτωμα θέση. Βεβαιώστε, ακόμα, ότι το ύψος της καρέκλας επιτρέπει στο πάνω μέρος των χεριών και στους αγκώνες να λειτουργούν παράλληλα με τον κορμό του σώματος, με τους αντιβραχίονες να εκτείνονται σε γωνία 90 μοιρών από τον κορμό και παράλληλα με τους μηρούς. Αυτή η στάση επιτρέπει στους αντιβραχίονες, τους καρπούς και τα χέρια να βρίσκονται στην βέλτιστη θέση έτσι ώστε να αποφεύγονται οι Κακώσεις των χεριών.
Κόπωση Ματιών (Eye Strain): Πολλοί χρήστες υπολογιστών παραπονούνται για πόνους στα μάτια μετά από παρατεταμένη χρήση. Αυτός ο πόνος οφείλεται στην υπερ-εργασία των μυών των ματιών. Σύμφωνα με την κλινική Mayo, η οποία ειδικεύεται στην συγκεκριμένη πάθηση (περισσότερες πληροφορίες στα Σχετικά Links), η κόπωση των ματιών λόγω της χρήσης του υπολογιστή δεν επιφέρει συνήθως σοβαρές ή μακροχρόνιες συνέπειες. Μπορεί, ωστόσο, να γίνει ιδιαίτερα δυσάρεστη, ενοχλητική και επίπονη.
Συμπτώματα της πάθησης αυτής μπορεί να είναι:
- Πονοκέφαλοι κατά τη διάρκεια ή/ και μετά τη χρήση του υπολογιστή.
- Ερεθισμένα ή/ και ξηρά μάτια.
- Θολή όραση.
- Αργή επανεστίαση όταν κοιτάμε από την οθόνη σε μακρινά αντικείμενα.
- Χάσιμο της θέσης όταν κινούμε τα μάτια μεταξύ του πληκτρολογίου και της οθόνης.
- Δυσκολία να δούμε καθαρά σε μεγάλη απόσταση μετά από παρατεταμένη χρήση του υπολογιστή.
- Περιστασιακή διπλωπία.
- Αλλαγές στην αντίληψη των χρωμάτων.
- Αλλαγές στη συνταγή των γυαλιών μας.
- Μικρότερη οπτική ικανότητα και τακτικότερα λάθη.

Για να αποφύγουμε ή να περιορίσουμε την Κόπωση των Ματιών πρέπει πρώτα απ'όλα να χρησιμοποιούμε τα σωστά μυωπικά γυαλιά, όπως μας έχει συστήσει ο οφθαλμίατρός μας. Καλό είναι μάλιστα να τονίσουμε στον γιατρό ότι θέλουμε γυαλιά (ή φακούς) ειδικά για τη χρήση υπολογιστή, γιατί τα περισσότερα είναι σχεδιασμένα για διάβασμα έντυπου υλικού. Όσο κι αν σας κάνει εντύπωση, υπάρχουν ειδικοί φακοί (γυαλιών ή επαφής) για δουλειά στον υπολογιστή. Η αντανάκλαση του φωτός στην οθόνη μπορεί, επίσης, να σας κουράζει, γι'αυτό τοποθετήστε ένα φίλτρο μπροστά της που θα απορροφά την ενοχλητική γυαλάδα..!