Σάββατο 26 Φεβρουαρίου 2011

Από το Κουρουντερέ






Κλαίω καὶ ὀδύρομαι, ὅταν εἰς αἴσθησιν ἔλθω, τὸ πὺρ τὸ αἰώνιον, σκότος τὸ ἐξώτερον, καὶ τὸν τάρταρον, τὸν δεινὸν σκώληκα, τὸν βρυγμὸν αὖθις τε, τῶν ὀδόντων, καὶ τὴν ἄπαυστον, ὀδύνην μέλλουσαν, ἔσεσθαι τοὶς ἄμετρα πταίσασι, καὶ σὲ τὸν Ὑπεράγαθον, γνώμη πονηρὰ παροργίσασιν ὧν εἰς τε καὶ πρῶτος, ὑπάρχω ὁ ταλαίπωρος ἐγώ, ἀλλὰ Κριτὰ τῶ ἐλέει σου, σώσόν με ὡς εὔσπλαγχνος

Δευτέρα 21 Φεβρουαρίου 2011

ο Γλάρος

Ο αετός και γλάρος


Η τελευταία ανάρτηση είχε για θέμα το αετό. Τον βασιλιά των  πτηνών κατά κάποιους αντίστοιχο με τον λέοντα ως βασιλιά των ζώων. Κοινά χαρακτηριστικά έχουν πως είναι σαρκοφάγα και αρπακτικά. Το έβαλα χωρίς υπονοούμενα, απλά επειδή μου άρεσαν οι στοίχοι του τραγουδιού και ασφαλώς δεν είμαι εγώ ο αετός αυτός, δεν θα μπορούσαν ποτέ να γίνω αετός, προτιμώ να είμαι γλάρος.
Ο γλάρος με εκφράζει καλλίτερα, θαλασσοπούλι ελεύθερο και με ανοικτούς ορίζοντες. Κυνηγάει τους μεζέδες του στην θάλασσα, στην οποία και κολυμπά και την καθαρίζει, φίλος του ψαρά τον ακολουθά κράζοντας και ζητώντας το μερίδιο του. σύντροφος του ταξιδευτή και οδοδείκτης του θαλασσινού. Ο γλάρος μοιράζεται το φαγητό του με την κοινότητα σε αντίθεση με τον αετό που φροντίζει μόνο τους δικούς του.
Ίσως επειδή μου αρέσει η θάλασσα τα παραλέω, αλλά μικρός σαν ναυτοπρόσκοπος ήμουνα καρχαρίας και ξιφίας ποτέ δεν ήμουν γλάρος, (πρόσφατα προστέθηκε στην παρέα μας και ο Δημήτρης ο αρχιγλάρος ‘ενωμοτάρχης’ εκείνης της εποχής).


Αν όμως ήμουν αετός


Πολλές φορές αυτά συμβαίνουν.



Για να μην παραπονιούνται έφτιαξα και αυτό ειδικά για τους λεβέντες αετούς που δεν συμβιβάζονται. 


καίγεται ο κάμπος



Επειδή μπορεί οι εποχές να έχουν αλλάξει, δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν και σήμερα κοτζαμπάσηδες. Έτσι και σήμερα ο ήλιος μας λησμόνησε κι αργεί να βασιλέψει και το φεγγάρι βιάζεται πολύ να ξημερώσει

Σάββατο 19 Φεβρουαρίου 2011

Ο πατέρας


Αύριο η δεύτερη Κυριακή του Τριωδίου είναι αφιερωμένη στην παραβολή του ασώτου. Περιπαικτικά πολλοί αύριο λένε πως εορτάζουν, θεωρώντας αστείο να λέγονται άσωτοι ίσως επειδή δεν αντιλαμβάνονται τα μηνύματα και τα συμπεράσματα που βγαίνουν από αυτήν την παραβολή. Παραβολή είναι μια μικρή ιστοριούλα για να γίνει αντιληπτό από τον πλήθος των αγραμμάτων το βαθύτερο νόημα των λεγομένων, με παραβολές μιλούσε και Ο Χριστός μας για γίνει αντιληπτός.
Για την αυριανή περικοπή έχουνε γραφτεί πολλές ερμηνείες και πολλές αναλύσεις, ακόμα και στον Πυθαγόρα έχουμε αναφερθεί για το θέμα αυτό, και έχει αναρτηθεί και του Γέροντα Μωυσή  κάποια κείμενα, σήμερα όμως θα σταθούμε σε μια άλλη παράμετρο, την αγωνία του πατέρα.
Κάποιοι προτείνουν να μετονομασθεί η παραβολή από «του ασώτου υιού» σε παραβολή «του στοργικού πατέρα», δεν συμφωνώ δια να κρατήσουμε τα παραδεδομένα, όμως ας σταθούμε για λίγο σε αυτό το πρόσωπο.
Όταν ξεκινά ο μικρός υιός να του ζητά το μέρος της περιουσίας που του ανήκει, δεν αντιδρά, δεν ρωτάει πως και από πού σου ανήκει, αλλά το παραχωρεί αμέσως. Αν δεν το έδινε θα τολμούσε άραγε ο νεαρός να φύγει; Θα είχε την δυνατότητα να ασωτέψει; Δύσκολο το ερώτημα και πιο δύσκολή απάντηση, τι να έκανε δηλαδή; Αν το αναγάγουμε στην σημερινή πραγματικότητα, δεν έχουμε τις ίδιες περίπου συμπεριφορές από τους γονιούς και όχι μόνο. Στην προσπάθεια τους να μην στεναχωρήσουν το παιδί τους κάνουν όλα τα χατίρια και μετά παραπονιούνται για τις ολοένα αυξανόμενες απαιτήσεις του. Είναι στην φύση του ανθρώπου να είναι αχόρταγος και είναι μεγάλος ο αγώνας που χρειάζεται για να πεί κανείς μου φτάνει όσα υλικά έχω, επειδή ακριβώς σκεπτόμαστε μόνο υλικά. Πρέπει να μαθαίνει το παιδί από μικρό πως έχει υποχρεώσεις, να ξυπνά στην ώρα του να στρώνει το κρεβάτι του και να τρώει τα παρατιθέμενο. Όταν έχει συνηθίσει να το ξυπνά ο γονιός του, ούτε όταν μεγαλώσει θα ξυπνά μοναχό του, το ίδιο ισχύει για το φαγητό, αν δεν του αρέσει ένα έδεσμα και του προσφέρει ο γονιός εναλλακτική λύση θα μάθει να είναι επιλεκτικό στο φαγητό και μια μέρα θα πεινάσει.
Η αγωνία του γονιού είναι μεγάλη αν θα πάει το παιδί εγκαίρως στο σχολείο γι’ αυτό και το ξυπνά, αντίθετα αν το αφήσει να νιώσει το αίσθημα της ευθύνης από τα σχόλια των συμμαθητών του ίσως συνετισθεί, αλλά λέμε τώρα «-μα το δικό μου παιδί;». και ενώ έχει ξυπνήσει εγκαίρως ξανακοιμάται και αυτό είναι το λάθος. Το ίδιο ισχύει και στο φαγητό, άστο το παιδί να πεινάσει, στο τέλος θα φάει ότι του δώσεις. Απλά η αγωνία του γονιού είναι εκείνη που τον παρασύρει. Αυτήν την αγωνία δεν πρόκειται ποτέ να την νοιώσει το παιδί μέχρι να γίνει και εκείνο γονιός.
Φέρθηκε σωστά ο πατέρας; Ήταν η αντιμετώπιση του υιού του η ενδεικνυόμενη; Είναι ερωτήματα διαχρονικά που αντέχουν πολλών ειδών ερμηνείες. Στην συνέχεια της παραβολής ενώ ο νεαρός έλειπε, ο πατέρας μαράζωνε, περίμενε καρτερικά την επιστροφή του παιδιού του, δεν γνώριζε αν θα ερχόταν αλλά αυτός περίμενε. Και πάντα περιμένει ο πατέρας έτοιμος να συγχωρέσει. Στην θέση του πατέρα βάζουμε το δάσκαλο, τον μάστορα, τον εκπαιδευτή, γιατρό, το γέροντα και γενικά όλους εκείνους που δίνουν τα εφόδια στους νεώτερους και αγωνιούν για την εξέλιξη τους και καρτερικά περιμένουν την επιστροφή να ακούσουν ένα ευχαριστώ. Αυτό το ευχαριστώ είναι η μεγαλύτερη απολαβή γι αυτούς. Δεν είναι δυνατόν να αντιλαμβάνεται αυτήν την αγωνία του πατέρα ο νέος, αλλιώς δεν είναι νέος.
Και το επιστέγασμα της παραβολής είναι η επιστροφή του ασώτου υιού και η διαμαρτυρία του πρεσβύτερου, τότε πως αντιδρά ο πατέρας; Με ανοικτές αγκάλες. Περίμενε καιρό μα τώρα τέλειωσε η αναμονή, δεν τέλειωσε όμως η αγωνία του. Η διαμαρτυρίες του μεγάλου δεν προμηνύουν πως θα έχουμε ομαλές εξελίξεις, επειδή και ο άλλος υιός θεωρεί τα εναπομείναντα της περιουσίας δικά του και τώρα θα έχει αντίζηλο. Και εδώ ο πατέρας επαναλαμβάνει την ίδια συμπεριφορά, δεν τον αποπαίρνει να του πεί «-από πού και πως είναι δικά σου;».
Αν και αυτό το αναγάγουμε στις μέρες μας, θα δούμε πόσα παιδιά επιμένουν να τους γράψει ο γονιός τους, ενώ ζει, σπίτια, χωράφια ή κτήματα, και μετά τον ξεχνούν ή σε καλλίτερες περιπτώσεις τον εγκαταλείπουν σε γηροκομείο.
Όλες αυτές οι σκέψεις και οι κινήσεις έχουν κοινή αφετηρία την προσήλωση ύλη. Αφήσαμε το Θεό απέξω από την ζωή μας και όλα πάνε όπως πάνε, μας διαφεύγει ένα πράγμα, πως «δεν υπάρχουν δικά μου και δικά σου, όλα είναι δικά ΤΟΥ».  

ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΜΠΙΘΙΚΩΤΣΗΣ - Ο κυρ Θάνος πέθανε

Άποψη, είναι έτσι;

άραγε;

Τετάρτη 16 Φεβρουαρίου 2011

ο Κρούσος



Δεν περιγράφεται καμιά φορά η χαρά του ανθρώπου για μικρά πράγματα. Εχθές κατέβηκα στην πόλη και στα μισά του δρόμου, γέμισε ο ουρανός κοράκια, προφανώς κάποιο ψοφίμι από τα κοπάδια των προβάτων θα αποτελούσε την αιτία της εμφανίσεως τους. Όσο παράδοξο και αν ακούγεται σταμάτησα το αυτοκίνητο κατέβηκα και τα χάζευα σαν μικρό παιδί, μου φάνηκαν παλιοί γνώριμοι μα όχι ξεχασμένοι φίλοι.


Θα σας συστήσω σήμερα τον Κρούσο, το ονόμασα έτσι επειδή το Ρομβισώνας είναι μεγάλο. Είναι ο πρώτος γάτος που σίμωσε τόσο κοντά και με άφησε να τον φωτογραφήσω. Η ανάρτηση περιλαμβάνει και φωτογραφίες για να δικαιολογήσω την νοσταλγία μου για τον κήπο του Κουρουντερέ και να κάνω συγκρίσεις μαζί με τους αναγνώστες του Πυθαγόρα. 





έτσι ήτανε


έτσι ξετέλεψε




έτσι είναι, πως θα ξετελέψει;


ο Ταχυδρόμος μας






Ποιος είσαι;


Πριν από τα Χριστούγεννα που πέρασαν, τυπώθηκε ένα μέρος από το περιεχόμενο του Blog σε βιβλίο. Οι αντιδράσεις των αναγνωστών, τουλάχιστον εκείνων που επικοινώνησαν μαζί μου είναι για την ώρα θετικές κάποιοι όμως εκφράζουν μια απορία, «-μα ποιος από όλους είσαι;». Το αναφέρω επειδή είναι η ίδια ερώτηση από  πολλά στόματα. Κανείς από τους ήρωες και όλοι μαζί. Ο κάθε χαρακτήρας που περιγράφεται και οι αντιδράσεις του, είναι δημιούργημα του συγγραφέα.
Είναι πράγματι μεγάλη απόλαυση να μπορείς να αποτυπώσεις στο χαρτί τρόπους και συμπεριφορές ανεξέλεγκτα. Όλες οι κινήσεις μας είναι ελεγχόμενες εκτός από του νου μας, και εκεί ακριβώς ξεχωρίζει ο πραγματικά ελεύθερος από τον ηθελημένα σκλάβο, αυτός επαναλαμβάνει ότι άλλοι του φυτεύουν στο μυαλό.
Με την ευκαιρία θέλω να τονίσω πως όλοι οι χαρακτήρες είναι φανταστικοί, έστω και εάν κάποιος βρίσκει το εαυτό του μέσα στα κείμενα.
Είχα διαβάσει παλιά πως ένα επιτυχημένο αφήγημα είναι όταν ο αναγνώστης καταλήγει στο συμπέρασμα πως «-και εγώ μπορούσα να το γράψω», αυτό σημαίνει πως εκφράζεται μέσα στο κείμενο η ιδιοσυγκρασία του αναγνώστη. Κάτι τέτοιο ακόμα δεν άκουσα. Είμαι πεπεισμένος πως ο κάθε άνθρωπος θα μπορούσε να κάνει το ίδιο αν του περίσσευε ο χρόνος, αλλά η βιοτική μέριμνα δεν αφήνει. 

Κυριακή 13 Φεβρουαρίου 2011

«Φαντομάδες» στο Κάιρο (απο τις ειδήσεις)


«Φαντομάδες» στο Κάιρο
Άφαντα από το Αιγυπτιακό Μουσείο αγάλματα του Τουταγχαμών και άλλα εκθέματα
Το σημαντικότερο από τα εκθέματα που εκλάπησαν είναι αυτό το άγαλμα του Ακενατόν  
Κάιρο, Αίγυπτος
Συνολικά 18 αντικείμενα, ανάμεσά τους αγάλματα του Τουταγχαμών, του Ακενατόν και της Νεφερτίτης, έκαναν φτερά από το Αιγυπτιακό Μουσείο του Καΐρου στη διάρκεια των ταραχών που οδήγησαν στην αποχώρηση του Μουμπάρακ.
Στις 28 Ιανουαρίου, την ώρα που οι διαδηλωτές συγκρούονταν με την αστυνομία και έβαζαν φωτιά στα αρχηγεία του κυβερνώντος κόμματος στην πλατεία Ταχρίρ, ομάδα αγνώστων κατέβηκε με σχοινιά από τη γυάλινη οροφή του γειτονικού μουσείου.
Περίπου 70 εκθέματα, τα περισσότερα αγαλματίδια, είχαν βρεθεί σπασμένα, μέχρι την Κυριακή όμως παρέμενε άγνωστο αν κάτι έλειπε από τις προθήκες.
Η πλήρης απογραφή έδειξε ότι απουσιάζουν 18 εκθέματα, ανακοίνωσε ο Ζαχί Χαουάς, υπουργός Αρχαιοτήτων.
Η σημαντικότερη από τις κλεμμένες αρχαιότητες είναι ένα ασβεστολιθικό άγαλμα του Ακενατόν (Αμενόφις IV), του «αιρετικού» φαραώ που προσπάθησε να καθιερώσει το μονοθεϊσμό στην Αίγυπτο τον 14ο π.Χ αιώνα.
«Αυτό είναι το σημαντικότερο από καλλιτεχνική άποψη» σχολίασε ο διευθυντής του μουσείου Τάρεκ ελ-Αγουάντι.
Απόν είναι επίσης ένα επιχρυσωμένο ξύλινο άγαλμα του Τουταγχαμών, γιου του Ακενατόν, το οποίο αναπαριστά το νεαρό βασιλιά της 18ης Δυναστείας να μεταφέρεται στα χέρια μιας θεότητας (ένθετη αριστερά).
Λείπουν επίσης κομμάτια ενός δεύτερου αγάλματος του Τουταγχαμών με το βασιλιά να κραδαίνει ένα καμάκι όρθιος σε μια βάρκα (ένθετη δεξιά). «Έχουμε τη βάρκα και τα πόδια του βασιλιά, λείπουν όμως άλλα τμήματα του σώματός του» ανέφερε ο διευθυντής του μουσείου.
Τα υπόλοιπα κλοπιμαία είναι ένα άγαλμα της Νεφερτίτης, συζύγου του Ακενατόν, το μπούστο μιας πριγκίπισσας κατασκευασμένο από ασβεστόλιθο, το αγαλματίδιο ενός λόγιου από την Αμάρνα, ένας σκαραβαίος που συνόδευε κάποιο νεκρό στον άλλο κόσμο, και 11 ταφικά αγαλματίδια του ευγενούς Γιούγια.
«Ψάχνουμε παντού -γύρω από το μουσείο, έξω, πάνω στη στέγη και στο σημείο από το οποίο μπήκαν οι κλέφτες» ανέφερε ο διευθυντής του μουσείου.
Ευτυχώς, οι εισβολείς δεν μπήκαν στη σιδερόφρακτη αίθουσα όπου βρίσκεται η χρυσή νεκρική μάσκα του Τουταγχαμών και άλλα εκπληκτικά κτερίσματα από τον τάφο του στην Κοιλάδα των Βασιλέων.
Σε μια παράλληλη εξέλιξη, οι αιγυπτιακές αρχές ανακοίνωσαν την Κυριακή ότι, στις 11 Φεβρουαρίου, κλέφτες παραβίασαν αποθηκευτικό χώρο στη βασιλική νεκρόπολη του Ντασούρ, νότια του Καΐρου, χωρίς ωστόσο να έχει διευκρινιστεί αν απουσιάζουν αντικείμενα.
Το Αιγυπτιακό Μουσείο παραμείνει κλειστό και φρουρούμενο, και καταβάλλονται προσπάθειες να ενισχυθεί η ασφάλεια του χώρου.
Οι αιγυπτιακές αρχές είχαν δεχθεί επικρίσεις για ελλιπή μέτρα ασφάλειας μετά την κλοπή ενός πίνακα του Βαν Γκογκ από μουσείο του Καΐρου τον Αύγουστο.
Όπως είχε μεταδώσει το Reuters λίγες ημέρες μετά την έναρξη των ταραχών, μεγάλα μουσεία σε όλο τον κόσμο, μεταξύ τους και το Βρετανικό Μουσείο, βρίσκονται σε επαγρύπνηση για τον εντοπισμό τυχόν κλεμμένων εκθεμάτων από την Αίγυπτο που έχουν μεταφερθεί εκτός της χώρας.
Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από Associated Press

Χτύπημα του ''παραεμπορίου'' στη λαϊκή του Κιλκίς


Χτύπημα του ''παραεμπορίου'' στη λαϊκή του Κιλκίς
 (απο τις ειδήσεις)

Το Σάββατο 12/02/2011, τρεις αστυνομικοί (εκ των οποίων ο ένας με πολιτικά), ένας ή δύο σεκιουριτάδες, παρουσία και ενός αντιδημάρχου που τυγχάνει να είναι και έμπορος-πωλητής λαϊκών αγορών, προχώρησαν σε ''επιχείρηση σκούπα'', των γιαγιάδων που ήρθαν από τα χωριά τους να πουλήσουν από 15 αυγά και 5 μαϊντανούς. Οι γιαγιάδες στη συνέχεια οδηγήθηκαν στο αστυνομικό τμήμα. Ο κύριος αντιδήμαρχος που νοιάζεται για τα δικαιώματα τα δικά του και των συναδ! έλφων του παραγωγών-εμπόρων πωλητών λαϊκών αγορών, μπορεί να μας πει πόσοι από αυτούς κόβουν αποδείξεις στις λαϊκές αγορές; Για τον ίδιο δεν μπορώ να εκφέρω γνώμη, γιατί δεν έχω προσωπική εμπειρία. Τον πληροφορώ όμως, ότι οι περισσότεροι δεν κόβουν αποδείξεις και δε βλέπω να γίνεται και κανένας έλεγχος. Σίγουρα αυτοί είναι πιο νόμιμοι από τις γιαγιάδες, γιατί έχουν άδειες και πληρώνουν δημοτικά τέλη. Άνθρωποι του μόχθου είναι και αυτοί. Όμως, ότι μπορεί ο καθένας να κρύψει, το κρύβει.
Πάντως, απέραντη θλίψη και οργή αισθάνθηκα εγώ και πολλοί άλλοι που έτυχε να βρισκόμαστε εκεί για τα ψώνια του Σαββάτου, όχι για τους αστυνομικούς που κλήθηκαν να εφαρμόσουν το νόμο και που συμπεριφέρθηκαν καλά στις ηλικιωμένες γυναίκες σεβόμενοι την ηλικία τους, αλλά για το γεγονός ότι η πάταξη της ''ανομίας'' ξεκινάει από αυτούς που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα και όχι από τα μεγάλα αρπαχτικά που διέλυσαν τον τόπο, επιτρέποντας στους ''Τροϊκανούς'' να παρεμβαίνουν με ωμό και κυνικό τρόπο στα εσωτερικά της χώρας μας, καταρρακώνοντας την εθνική μας αξιοπρέπεια.
Τις προθέσεις τους λίγο πολύ τις ξέραμε. Τώρα φανερώθηκαν πραγματικά. Ολοκληρωτικό ξεπούλημα της χώρας μας σε πάμπλουτους Έλληνες και ξένους επενδυτές, που θα επενδύσουν τα κέρδη τους, όχι φυσικά στην Ελλάδα, αλλά σε ελβετικές τράπεζες και άλλους φορολογικούς παραδείσους. Είναι όμως καλά παιδιά οι ''Τροϊκανοί''. Μας καθησύχασαν, λέγοντάς μας, ότι δε μας ζητούν να ξεπουλήσουμε τα εθνικά μας μνημεία.
Ένα είναι σίγουρο. Η οργή του κόσμου συσσωρεύεται.

Σάββατο 12 Φεβρουαρίου 2011

Αφήσατε τον Θεό πάλι απ’έξω


Μα πάλι με τα γεγονότα του ασχολήσαι; Ερώτηση που μου έγινε τηλεφωνικά, δεν υπάρχουν άλλα θέματα που να ενδιαφέρουν περισσότερο κόσμο; Τώρα απολογούμαι.
Ο νους του ελεύθερου ανθρώπου δεν κατευθύνεται, ούτε μπορεί να σκέπτεται κατά παραγγελία, κυρίως ακολουθεί τα συναισθήματα του χωρίς να τα καταπιέζει και του βγαίνουν οι διάφοροι λογισμοί. Αν τους μοιράζεται με κάποιους με κοινά ενδιαφέροντα και ανησυχίες ακόμα καλλίτερα, αν όχι του γίνονται σαράκι και τον κατατρώγουνε. Αν πάλι δεν είναι ελεύθερος (στο μυαλό) αρκείται σε ότι του σερβίρουν οι ταγοί του και είναι δυστυχισμένος χωρίς να το ξέρει.
Μόλις διάβασα για την παραίτηση του προέδρου στο Κάιρο, ενδόμυχα είπα: «-τώρα αρχίζουν τα δύσκολα». Ο λαός πολύ εύκολα μετατρέπεται σε όχλο και με λίγα κατάλληλα λόγια από εκείνους που ξέρουν  ξαναγίνεται λαός φρόνιμος και υπάκουος. Αυτό το σενάριο το είδαμε να γίνεται πράξη στην περίφημη πλατεία Ταχρίρ. Στο πλαίσιο των πανηγυρισμών τα μπισκότα και οι  κουβέρτες  που έριξε ο στρατός στο πλήθος ήταν αρκετά για ηρεμήσουν και να επιστρέψουν στα σπίτια τους. Ποιος νίκησε στο τέλος αυτής της αναταραχής; Τώρα η Αίγυπτος θα στρατοκρατείται. Θα επιβάλει ο στρατός την δημοκρατία; Θα εξασφαλίσει ο στρατός την θέληση του λαού επειδή είναι από τα σπλάχνα του; Το έχουμε ξαναδεί το έργο αυτό σε πολλές μεριές του πλανήτη και στον τόπο μας. Και είδαμε τι μεταχείριση είχαν οι πραγματικοί αγωνιστές και πότε επέστρεψαν από το εξωτερικό τα καινούργια αφεντικά που ήταν απόγονοι αλλά και τα ίδια από τους οποίους ήρθε ο στρατός να μας σώσει. Αυτές μου τις ανησυχίες τις επιβεβαίωσαν όχι όλες αλλά κάποιες εφημερίδες που παραθέτω παρακάτω.   

Η Daily Telegraph υιοθετεί πιο επιφυλακτικό ύφος. «Μην έχετε καμιά αμφιβολία ότι αυτό που χαρακτηρίζεται ως θρίαμβος του λαού είναι μια ανάληψη της εξουσίας από το στρατό» γράφει η εφημερίδα, σημειώνοντας πως η παραίτηση του Μουμπάρακ «μπορεί να σηματοδοτήσει την αρχή της κρίσης στη χώρα, όχι το τέλος της».
 Η Independent γράφει ότι ο στρατός είναι στο εξής στα πράγματα. «Όλα εξαρτώνται τώρα από τον τρόπο με τον οποίο ο στρατός θα κάνει χρήση της εξουσίας του» επισημαίνει η εφημερίδα, υπενθυμίζοντας ότι «δυστυχώς» προγενέστερη εμπειρία δείχνει πως στρατιωτικά καθεστώτα μπορούν να είναι το ίδιο απρόθυμα να εκχωρούν την εξουσία όπως οι απολυταρχικοί πρόεδροι.
Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ/Γαλλικό

Κύριοι: Δεν είναι ευχάριστο θέμα, δεν τρέφουμε αυταπάτες, ξαναχωρίζετε και διαμοιράζετε τον κόσμο, αλλά αφήσατε τον Θεό πάλι απ’έξω. Και αυτό είναι το μεγάλος σας λάθος. 

Τετάρτη 9 Φεβρουαρίου 2011

Το πληκτρολόγιο και εγώ


Χωρίς να είναι η πρώτη φορά που το κάνω, ανέλαβα να συντάξω κάποιο κείμενο. Πρώτη προϋπόθεση είναι να ταξινομηθούν στο μυαλό μου όλα εκείνα που πρέπει να γραφούν και το επόμενο βήμα είναι το πληκτρολόγιο. Πολύ πιο εύκολο είναι όμως να γράφεις ότι σου κατέβει στο μυαλό από το γράφεις κάτι κατά παραγγελία, έτσι λυπήθηκα πραγματικά εκείνους τους νέους που εργάζονται δίπλα σε «καταξιωμένους δημοσιογράφους» και γράφουν κατά παραγγελία, δεν λυπήθηκα τους γραφιάδες που συντάσσουν υπηρεσιακά έγγραφα.
Έκατσα μπροστά στον υπολογιστή μου και περίμενα από μόνα τους τα χέρια να αρχίσουν να πληκτρολογούν, αλλά εις μάτην, ήπια έναν καφέ και δεύτερο κοιτώντας το πληκτρολόγιο που έμοιαζε να έχει πάει διακοπές. Ο ήλιος εν τω μεταξύ σηκώθηκε και αποφάσισα να σηκωθώ και εγώ από την καρέκλα να κάνω κάτι χειρονακτικό, κατά παγία τακτική προκειμένου να ξεμπλοκάρει το μυαλό. Αποφάσισα να κόψω τα χόρτα στο κήπο του καταλύματος μου, φόρεσα τα ρούχα του αγρού και βάζοντας τα λαστιχοπάπουτσα (γαλότσες), χτυπούσε επιτακτικά και επίμονα το τηλέφωνο, «-τι κάνεις;» απαντάω «-πάω να κόψω τα χόρτα» και ήρθε αμέσως η επίπληξη «-νωρίς είναι ακόμα, μην βγαίνεις έξω». Εγώ, γνωστός ξεροκέφαλος μόλις τελείωσε η συνδιάλεξη, έβαλα την ποδιά ζώστηκα και το ζωνάρι και άρχισα να ετοιμάζω και το χορτοκοπτικό μηχάνημα, οπότε το τηλέφωνο κουδούνισε ξανά, απορημένος το σήκωσα να απαντήσω στην ερώτηση «-τι κάνει;» λέω πως «-ετοιμάζομαι να κόψω τα χόρτα στον κήπο» και η δεύτερη επίπληξη ήρθε αυτόματα και λίγο ειρωνικά «-τέτοια ώρα καημένε, τώρα σχολάνε, οι αγρότες πάνε νωρίς στην δουλειά, παράτα τα για άλλη μέρα». Όταν τελείωσε και αυτή η συνδιάλεξη, βγήκα στον κήπο και άρχισα να κόβω τα χόρτα επιτέλους.
Δεν ξέρω αν συμβαίνει σε πολλούς ανθρώπους αυτό που περιγράφω, αλλά όταν θέλω να ταξινομήσω τις σκέψεις μου ή να δώσω κάποια λύση ή απάντηση, εργάζομαι χειρωνακτικά και επειδή δεν υπάρχουν πάντα δουλειές αυτού του είδους περπατάω. Στην Σάμο στο πλάι της θάλασσας ο περίπατος είναι ευχάριστος και αναζωογονητικός, εδώ πάνω στα όρη δεν υπάρχει η ίδια ευχαρίστηση, μονότονο και ξερό τοπίο, έτσι επιβάλλεται η χειρονακτική εργασία. Το μυαλό όμως του ανθρώπου είναι αντάρτης, αντί να με πάει στο θέμα που απασχολεί, πέταξε στα παλιά και πάλι. Ίσως να είναι και ο καταιγισμός των εικόνων από την Αίγυπτο που πονάει, είναι βλέπεται η Νειλοχώρα ο τόπος που γεννήθηκα, είναι η δεύτερη πατρίδα μου όπως λέμε και ας θυμάμαι ελάχιστα από την Αιγυπτιακή γλώσσα. Πεινούνε και επαναστατούνε, εύχομαι να χορτάσουν και ψωμί και δημοκρατία, αλλά φοβάμαι πως μόνο ευχές θα μείνουν όπως και αλλού το έγραψα. Πεινούν, και είναι τραγικό να πεινάς, σε φέρνει στην απόγνωση, μπορούμε άραγε εδώ στην Ελλάδα να αντιληφθούμε το μέγεθος αυτής της πείνας; Ίσως μόνο οι γηραιοί που ζήσανε την κατοχή.
Θυμούμαι 45-50 χρόνια πίσω πάλι πεινούσαν κι ας ήταν ακόμα φρέσκια η επανάσταση του Νάσερ. Υπήρχαν ακόμα ξένοι επιχειρηματίες παρά το γεγονός πως είχαν κρατικοποιεί οι μεγάλες βιομηχανίες, υπήρχαν μικρότερες επιχειρήσεις σε χέρια ξένων, και ο Αιγύπτιος φουκαράς δούλευε αν όχι σκλάβος ως είλωτας. Υπήρχαν οι υπηρέτες στα σπίτια που υποχρεωνόντουσαν μιλούν την γλώσσα των αφεντικών τους στην ίδια τους την πατρίδα, ακριβώς επειδή πεινούσαν. Δεν ήταν όλοι οι ξένοι αφεντικά, υπήρχαν και φτωχοί εργαζόμενοι που τους προτιμούσαν τα αφεντικά, τρώγανε αυτοί ψωμί και πεινούσαν οι αυτόχθονες.
Θυμήθηκα την οκέλα (πολυκατοικία) που έμενα παιδί, απέναντι από το καρακόλι (το αστυνομικό τμήμα) του Αμπτίν, είχε τρεις ορόφους 12 διαμερίσματα και ταράτσα με πλυσταριά. Ο μόνος Αιγύπτιος που διέμενε σε διαμέρισμα σε αυτήν την οκέλα ήταν εισαγγελέας, οι υπόλοιποι ντόπιοί ένοικοι μένανε στα πλυσταριά ενώ ο Μπουάπης ο (θυρωρός) που ήταν ο άνθρωπος για όλες τις δουλειές, λεγότανε Γκάμπερ είχε στριμώξει την τετραμελή οικογένεια του κάτω από την σκάλα στην είσοδο. Δεν μπορώ να περιγράψω τα αισθήματα αυτήν την στιγμή αλλά σκέπτομαι, εάν τότε που πάλι πεινούσαν δεν επαναστατούσαν, πόσο πεινάνε σήμερα;

Με κρύα καρδιά τελειώνοντας, άνοιξα μια κονσέρβα να την δώσω στα γατάκια που μαζευτήκαν στον κήπο και παρόλη την φασαρία που έκανε το χορτοκοπτικό δεν φεύγανε.

Κάρτα του Πολίτη

Στην πρωινή εκπομπή «Κοινωνία ώρα Mega» μίλησε σήμερα 09.02.2011 ο Σεβ. Μητροπολίτης Ζακύνθου κ. Χρυσόστομος, ο οποίος στην αρχή της εκπομπής ρωτήθηκε για το θέμα που κυκλοφόρησε χθες στο διαδίκτυο ότι οι ιερείς θα φοράνε πολιτικά.

Ο Μητροπολίτης Χρυσόστομος, απαντώντας τόνισε: «Νομίζω ότι έχει γίνει μια παρανόηση, για την οποία υπάρχει απάντηση και από την Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών. Θα σας πω όμως εκείνο που λέει ο λαός ότι το ράσο δεν κάνει τον παπά, και θα πάμε στην εξής λογική: Στην αγροτιά θα επιβάλεις τον παπά που πάει με το τρακτέρ η θερίζει να πάει με το ράσο;»
Ερωτηθείς για το 666 και την «Κάρτα του Πολίτη» ο Μητροπολίτης Ζακύνθου μεταξύ άλλων τόνισε: «Προχθές στην εορτή του Αγίου Φωτίου είχαμε μια εκδήλωση της Συνόδου, υπήρξε μια εισήγηση ενός καθηγητή της Θεσσαλονίκης με θέμα: «Το καλό και το κακό κατά τον Άγιο Φώτιο», τότε ζήτησα τον λόγο και είπα: Αυτή την ώρα στο Σύνταγμα πηγαίνουν κάποιοι για το ζήτημα της Κάρτας του Πολίτη».
«Μετά από όσα μας είπε ο Καθηγητής ζητώ και προτρέπω να πάμε στο Σύνταγμα, να τα επαναλάβουμε εκεί για να πούμε σ΄ αυτούς που λένε ότι είναι πιστοί, ότι όποιος έχει τον Χριστό μέσα του δεν φοβάται τον Αντίχριστο», πρόσθεσε ο Μητροπολίτης Χρυσόστομος.
Επίσης, απευθυνόμενος προς τους Έλληνες υπογράμμισε: «Βάλτε τον Χριστό μέσα σας, και δεν φοβόσαστε τίποτα από εκεί και πέρα. Είναι δυνατόν να είσαι πιστός, να είσαι Χριστιανός και να φοβάσαι τον Αντίχριστο;»
«Το καλό και το κακό εν υπάρχει μέσα μας, μέσα από μια ελευθερία που έφτιαξε ο Θεός και σου λέει διάλεξε σου έδωσα λογική. Εγώ λοιπόν διαλέγω Θεό τον εγκαθιστώ στην καρδιά μου, και δεν πρόκειται να με πλησιάσει ποτέ ο Αντίχριστος», πρόσθεσε κλείνοντας ο Μητροπολίτης Ζακύνθου.

Τρίτη 8 Φεβρουαρίου 2011

ΕΣΜΕΡΑΛΔΑ (του Νίκου Καβαδία)


Στον Γιώργο Σεφέρη

Ολονυχτίς τον πότισες με το κρασί του Μίδα
κι ο φάρος τον ελίκνιζε με τρεις αναλαμπές.
Δίπλα ο λοστρόμος με μακριά πειρατική πλεξίδα
κι αλάργα μας το σκοτεινό λιμάνι του Cabes.

Απά στο γλυκοχάραμα σε φίλησε ο πνιγμένος
Κι όταν ξυπνήσεις με διπλή καμπάνα θα πνιγείς.
Στο κάθε χάδι κ' ένας κόμπος φεύγει ματωμένος
απ' το σημάδι της παλιάς κινέζικης πληγής.

Ο παπαγάλος σου 'στειλε στερνή φορά το «γεια σου»
κι απάντησε απ' το στόκολο σπασμένα ο θερμαστής,
πέτα στο κύμα τον παλιό που εσκούριασε σουγιά σου
κι άντε μονάχη στον πρωραίον ιστό να κρεμαστείς.

Γράφει η προπέλα φεύγοντας ξοπίσω: «Σε προδίνω»,
κι ο γρύλος το ξανασφυράει στριγγά του τιμονιού.
Μη φεύγεις. Πες μου, το 'πνιξες μια νύχτα στο Λονδίνο
ή στα βρωμιάρικα νερά κάποιου άλλου λιμανιού;

Ξυπνάν οι ναύτες του βυθού ρισάλτο να βαρέσουν
κι απέ να σου χτενίσουνε για πάντα τα μαλλιά.
Τρόχισε εκείνα τα σπαθιά του λόγου που μ' αρέσουν
και ξαναγύρνα με τις φώκιες πέρα στη σπηλιά.

Τρεις μέρες σπάγαν τα καρφιά και τρεις που σε καρφώναν
και συ με τις παλάμες σου πεισματικά κλειστές
στερνή φορά κι ανώφελα ξορκίζεις τον τυφώνα
που μας τραβάει για τη στεριά με τους ναυαγιστές.

Κυριακή 6 Φεβρουαρίου 2011

Πώς να κοιμάστε ήσυχοι τα βράδια


Εάν ξυπνήσατε το πρωί «σκουντουφλώντας» και νιώθοντας ότι δεν κοιμηθήκατε καλά το βράδυ, αναθαρρήστε: ...δεν είστε οι μόνοι. Μια νέα έρευνα αποκαλύπτει ότι οι περισσότεροι ενήλικες παλεύουν για να κοιμηθούν, με συνέπεια σπανίως πλέον να απολαμβάνουν τις τουλάχιστον επτά ώρες ήσυχου ύπνου που συνιστώνται για καλή υγεία.
Το 61% όσων συμμετείχαν στην έρευνα είπαν ότι με το ζόρι φτάνουν τις έξι ώρες τη νύχτα, ενώ σχεδόν ο ένας στους τρεις δήλωσαν πως πάσχουν από αϋπνία – με πολλούς από αυτούς να υποφέρουν εδώ και χρόνια.
Οι γιατροί προειδοποιούν ότι η έλλειψη ύπνου οδηγεί στην κατάθλιψη, την ελλιπή συγκέντρωση και την αδυναμία διεκπεραιώσεως απλών δραστηριοτήτων.
Όπως αναφέρει η εφημερίδα «Daily Mail», σύμφωνα με τα ευρήματα της μελέτης την οποία πραγματοποίησε το Ίδρυμα Ψυχικής Υγείας (MHF) της Βρετανίας σε 5.300 εθελοντές, οι πάσχοντες από αϋπνία έχουν τετραπλάσιες πιθανότητες να αντιμετωπίζουν προβλήματα σχέσεων, τριπλάσιες πιθανότητες να δυσκολεύονται να συγκεντρωθούν ή να είναι κακοδιάθετοι, και διπλάσιες πιθανότητες να πάσχουν από μειωμένη ενεργητικότητα.
Μακροπρόθεσμα, εξάλλου, διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο υπέρτασης, παχυσαρκίας, διαβήτη, ακόμα και καρκίνου.
Το 25% των εθελοντών είπαν επίσης ότι ο ύπνος τους ταράζεται από προβλήματα, όπως το τρίξιμο των δοντιών και η άπνοια, δηλαδή η βραχεία, επαναλαμβανόμενη διακοπή της αναπνοής που τους κάνει να μισοξυπνούν πολλές φορές κάθε βράδυ πασχίζοντας να ξαναβρούν την αναπνοή τους.
Μόλις το 39% είπαν ότι κοιμούνται πολύ και καλά, σύμφωνα με το MHF, το οποίο χαρακτήρισε τις διαταραχές του ύπνου «πρόβλημα δημόσιας υγείας» και ζήτησε να διεξαχθούν ενημερωτικές εκστρατείες για να συνειδητοποιήσει το κοινό πόσο σημαντικό είναι να κοιμάται καλά το βράδυ.
«Μολονότι δίνεται διαρκώς – και δικαίως – έμφαση στην προσεγμένη διατροφή και στην συστηματική γυμναστική, ως μεθόδων προάσπισης της υγείας, ο ύπνος είναι εξίσου σημαντικός, διότι μπορεί να επηρεάσει σημαντικά την ψυχική και την σωματική υγεία», δήλωσε ο δρ Άντριου ΜακΚάλοου, από το MHF.

Μας ξαγρυπνάει το στρες
Πόσες ώρες ύπνου όμως χρειάζεται ο καθένας μας; Όπως εξηγούν ειδικοί από την Κλινική Μάγιο, στο Ρότσεστερ της Μινεσότα, σαφής απάντηση δεν υπάρχει, διότι ο καθένας μας έχει διαφορετικές ανάγκες σε ύπνο. Οι περισσότεροι ενήλικες χρειάζονται επτά έως οκτώ, αλλά υπάρχουν πολλοί που δεν αισθάνονται ξεκούραστοι εάν δεν κοιμηθούν εννέα ή και περισσότερες ακόμα.
Το στρες και το άγχος είναι δύο από τις συνηθέστερες αιτίες αϋπνίας – και οι εποχές μας προσφέρονται για να νιώθει κανείς αγχωμένος. Άλλες αιτίες είναι η λήψη ορισμένων φαρμάκων, τα προβλήματα υγείας, οι κακές συνήθειες ύπνου, οι αλλαγές στο κοινωνικό ή/και εργασιακό περιβάλλον, ακόμα και η κακή διατροφή ή το πολύ φαγητό αργά το βράδυ.
Τα καλά νέα είναι πως η αϋπνία συνήθως μπορεί να αντιμετωπιστεί και δεν χρειάζεται να υποφέρει κανείς αναίτια. Αν και οι περισσότεροι πιστεύουν πως ένα φάρμακο είναι ό,τι χρειάζονται, ειδικοί από το Κέντρο Έρευνας του Ύπνου στο Αιγινήτειο Νοσοκομείο λένε πως η αντιμετώπιση είναι πιο πολύπλοκη από αυτό και πρέπει να συμπεριλαμβάνει εκπαίδευση για τις συνθήκες και τις πρακτικές που προάγουν τον συνεχή και αποτελεσματικό ύπνο.

Οι συμβουλές που ακολουθούν μπορούν να σας βοηθήσουν:

Τις ώρες πριν την κατάκλιση
* Να αποφεύγετε τις έντονες σωματικές δραστηριότητες (λ.χ. σπορ) ή ακόμη οποιαδήποτε διανοητική προσπάθεια, γιατί δυσκολεύουν τον ύπνο.
* Να αποφεύγετε τα πολύ «βαριά» ή πολύ «ελαφρά» γεύματα. Να τρώτε το τελευταίο γεύμα τουλάχιστον δύο ώρες πριν ξαπλώσετε. Τα λιπαρά ή πικάντικα φαγητά ενοχοποιούνται για διαταραχές του ύπνου. Αντίθετα, ένα βραδινό γεύμα με πολλούς υδατάνθρακες (μακαρόνια, ρύζι, ψωμί, όσπρια, λαχανικά, φρούτα) μπορεί να σας βοηθήσει να κοιμηθείτε καλύτερα.
* Μην πιείτε μεγάλες ποσότητες υγρών, διότι θα αναγκαστείτε στη διάρκεια της νύχτας να διακόψετε τον ύπνο σας για να πάτε στην τουαλέτα.
* Τηρήστε ένα ωράριο ύπνου. Όσο αυτό είναι δυνατό, φροντίστε να πηγαίνετε για ύπνο περίπου την ίδια ώρα κάθε βράδυ και να ξυπνάτε την ίδια ώρα κάθε πρωί. Θα ρυθμίσετε έτσι και το βιολογικό σας ρολόι.
* Να κάνετε κάθε βράδυ πριν κοιμηθείτε κάτι που σας χαλαρώνει (λ.χ. ένα ζεστό μπάνιο, λίγη απαλή μουσική).

Στο κρεβάτι
* Να χρησιμοποιείτε τον χώρο της κρεβατοκάμαρας μόνο για ύπνο και για σεξ. Τηλεόραση, διάβασμα, φαγητό κ.τ.λ. δεν έχουν καμία θέση σε αυτόν.
* Να πηγαίνετε για ύπνο μόνο όταν είστε κουρασμένοι. Εάν δεν καταφέρετε να κοιμηθείτε μέσα σε 20-30 λεπτά, σηκωθείτε από το κρεβάτι, πηγαίνετε στο σαλόνι και κάνετε κάτι που σας ηρεμεί και σας ευχαριστεί (π.χ. το διάβασμα ενός βιβλίου). Να ξαπλώσετε πάλι μόλις νιώσετε κουρασμένοι.
* Εάν ξυπνήσετε στη διάρκεια του ύπνου και δεν ξανακοιμηθείτε μέσα σε 15-20 λεπτά, σηκωθείτε από το κρεβάτι, πηγαίνετε σε άλλο δωμάτιο, προσπαθήστε να χαλαρώσετε και επιστρέψτε όταν ξανανυστάξετε.

Μετά το πρωινό ξύπνημα
* Όταν ξυπνήσετε, σηκωθείτε από το κρεβάτι. Ήρεμα όμως, όχι απότομα, και αφού πρώτα τεντώσετε καλά το σώμα σας, για να «ζεσταθούν» και να χαλαρώσουν οι μυς.
* Να κάνετε ένα αναζωογονητικό μπάνιο.
* Μην ξεχάσετε το πρωινό γεύμα. Φροντίστε να είναι ισορροπημένο και να περιέχει πρωτεΐνες (λ.χ. δύο φέτες άπαχο ζαμπόν ή ένα αυγό), οι οποίες αυξάνουν την εγρήγορση.

Στη διάρκεια της ημέρας
* Ασκηθείτε. Χρειάζεστε 30 λεπτά άσκηση την ημέρα (η συστηματική γυμναστική βοηθά να κοιμόμαστε πιο γρήγορα και να κάνουμε ξεκούραστο ύπνο), αλλά όχι από το απόγευμα και μετά (σε τέτοια περίπτωση, δυσκολεύει τον ύπνο).
* Αν παίρνετε κάποιο φάρμακο, ρωτήστε τον γιατρό μήπως επηρεάζει τον ύπνο σας.
* Αποφύγετε τις διεγερτικές ουσίες (καφεΐνη, νικοτίνη, αλκοόλ) μετά τις απογευματινές ώρες.
* Το μεσημέρι να κοιμάστε νωρίς και λίγο, εάν σας είναι απαραίτητο, ειδάλλως να το αποφύγετε.
* Προσπαθήστε να ελέγξετε το άγχος σας, εν ανάγκη με τη βοήθεια ενός ειδικού.

Το καλό υπνοδωμάτιο…
* Φροντίστε να είναι άνετο, ήσυχο, καθαρό, τακτοποιημένο – και να το έχετε δημιουργήσει οι ίδιοι ώστε να είναι του γούστου σας.
* Αποκλείστε τους εξωτερικούς θορύβους, φώτα, οσμές κ.τ.λ.
* Φροντίστε να αερίζεται καλά, να έχει σταθερή και χαμηλή θερμοκρασία (18-19 βαθμοί το χειμώνα) και να έχει καλή υγρασία (εν ανάγκη, βάλτε μια υγρή πετσέτα πάνω στο καλοριφέρ ή χρησιμοποιήστε υγραντήρα).
* Επιλέξτε με προσοχή το κρεβάτι και το μαξιλάρι σας. Πρέπει να είναι άνετα, από καλά υλικά και αναπαυτικά.
* Πηγαίνετε το ρολόι σε άλλο δωμάτιο. Εάν αυτό είναι αδύνατον, φροντίστε να είναι αθόρυβο και τοποθετημένο έτσι ώστε να μην μπορείτε να το δείτε (αν ξαγρυπνάτε και το κοιτάτε συνέχεια, το άγχος σας εντείνεται).

Tips
Συζητήστε με το ταίρι σας τυχόν ιδιαιτερότητές του/σας που δημιουργούν πρόβλημα (π.χ. ροχαλητό, ανήσυχος ύπνος, διαφορετικά ωράρια ύπνου) και βρείτε μαζί λύσεις.
Info
Μάθετε περισσότερα για τον ύπνο από την Αμερικανική Ακαδημία Ιατρικής Ύπνου

Οι διαφορές


Άκουσα μερικά παράπονα για την παραγωγή του Πυθαγόρα, πως τάχα δεν γίνεται με την ίδια δυναμική που γινότανε από την Σάμο και σπεύδω να δικαιολογηθώ, χωρίς όμως να το θεωρώ επιβεβλημένο.
Η σύνδεση μου στο διαδίκτυο δεν είναι αυτή που χρειάζεται για να σου ανοίξει την όρεξη να εργαστείς σε αυτό. Οι διακοπές είναι συχνές και ταχύτητα απογοητευτική. Όταν τελειώσω την περιήγηση έχω ήδη κουραστεί και κλείνω τον υπολογιστή μου. Η ευκολότερη αντιμετώπιση είναι μερικοί σύνδεσμοι για να μην χανόμαστε. Ελπίζω να βελτιωθεί σύντομα η κατάσταση για να μας φτιάξει το κέφι.
Ένας άλλος παράγων είναι πως στην Σάμο υπήρχε το μπαλκονάκι ή το σαλονάκι του Πυθαγόρα, ως γενεσιουργός αιτία πολλών από τα θέματα που απασχόλησαν το Blog του, ενώ εδώ πάνω στα Αστερούσια όρη τα αντικατέστησε το τηλέφωνο και το talk με τον υπολογιστή. Ευχαριστώ από την θέση αυτή όλους εκείνους που επικοινωνούν μαζί μου με αυτόν τον τρόπο, έστω και αν το αριστερό αυτί μου πολλές φορές καίει από την ακτινοβολία, ως γνωστόν το δεξί έχει πλέον αποσυρθεί από τα καθήκοντα της ακοής.
Άλλη παράμετρος του ιδίου θέματος είναι η έλλειψη των κορακιών, δεν εννοώ τα συμπαθητικά μαυροπούλια που μαζί με τους γλάρους μου κρατούσαν συντροφιά, αλλά εκείνους που με τροφοδοτούσαν με έτοιμο φαγητό δίνοντας μου την ευκαιρία να ασχοληθώ περισσότερο με το πληκτρολόγιο, εδώ το κατάλυμα είναι μεγάλο και οι φροντίδες ανάλογες. Δεν θα αναφέρω πόσο μου λείπουν αυτοί οι εκλεκτοί φίλοι για μην στεναχωρήσω όσους ξεχάσω, αλλά για τον Δράκουλα θα κάνω εξαίρεση επειδή, δεν με διαβάζει, αυτός με φρόντιζε ιατροφαρμακευτικά.
Αυτά

Ας ασχοληθούμε με κάτι άλλο τώρα συγκρίνοντας δυο καταστάσεις. Η Κρήτη είναι νησί αλλά δεν επικρατεί η νοοτροπία του νησιού, το αιγαιοπελαγίτικο πνεύμα να είναι διαφορετικό. Στην πλησιέστερη πολίχνη (Μοίρες) είδα πολλές τράπεζες, χρειάστηκε να εισέλθω σε δύο από αυτές για διαφορετικούς λόγους, αλλά και στις δύο συνάντησα το ίδιο εμπόδιο πρόσβασης. Μια πόρτα στη πλευρά του δρόμου ανοίγει προς τα έξω, αφού πατήσεις ένα πλήκτρο μπαίνεις σε ένα χώρο και περιμένεις να κλίσει η πόρτα αυτή για να ανοίξει μια άλλη προς τα μέσα. Για την ασφάλεια της η τράπεζα διαθέτει αυτό το σύστημα εισόδου εξόδου και καλά κάνει, εγώ όμως μαθημένος από νησί μας που η πόρτα έκλεινε μόνο για να μην μπαίνει το κρύο ή ο καύσωνας το καλοκαίρι δυσανασχέτησα. Φυσικά το κουβέντιασα με φίλους, η πρώτη απάντηση που πήρα ήταν «-καλά, εσύ που ζεις», δηλαδή αυτό το σύστημα είναι διαδεδομένο σε όλες τις πολιτείες και εγώ είχα μαύρα μεσάνυχτα. Η αλήθεια είναι πως οι σχέσεις μου με τις τράπεζες δεν ήταν ποτέ καλές, με τις καταθέσεις δε έχω πάρει οριστικά αυτόματο διαζύγιο. Βάζοντας την λογική να δουλέψει συμπέρανα πως στα νησιά δεν χρειάζεται μια τέτοια επένδυση από τα πιστωτικά ιδρύματα, επειδή και ληστεία να γίνει δεν θα μπορέσει να διαφύγει ο δράστης, ενώ στην Κρήτη που είναι μεγάλη μπορεί να κρυφτεί και να δραπετεύσει σε πρώτη ευκαιρία.

Η τελευταία παράγραφος είναι άσχετη με το θέμα, αλλά επειδή μου άρεσε ένας στοίχος του Νίκου Καβαδία, ίσως και να με εκφράζει την μεταφέρω εδώ.

«σιχαίνομαι τον ναυτικό που εμάζεψε λεφτά
Εμούτζωσε την θάλασσα και την κατουράει»