Πρέπει να ξεχωρίσουμε τον φτωχό από τον κακομοίρη, αυτός ο δυστυχής, έχει μια μανία να το λυπούνται οι άλλοι. Δεν αλλάζει παπούτσια αν δεν λιώσουν στα πόδια του αυτά που φορά, αυτό είναι ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά του, ενώ ο αξιοπρεπής θα βάλει σόλες αν δεν μπορεί να πάρει άλλα. Η παροιμία λέει πως «δεν υπάρχει πιο φτωχός από τον τσιγκούνη» και ο τσιγκούνης είναι κατεξοχήν κακομοίρης.
Θα τον διακρίνομε από την συμπεριφορά του ως έμπορο, ποτέ δεν λέει Δόξα τω Θεώ, πάντα υπάρχει αναδουλειά, ποτέ δεν φτάνουν τα χρήματα για να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του, συνέχεια ζητά παρατάσεις ακόμα και όταν μπορεί να είναι συνεπής, η ανασφάλεια του είναι τέτοια που θέλει να έχει τα χρήματα στο συρτάρι του και η πονηριά του τέτοια, που προσπαθεί να καπηλευθεί την κάθε στιγμή.
Είναι συνήθως πολυλογάς, για να περιγράψει την δυστυχία του, δεν αφήνει άλλους να μιλούν, μήπως και αποσπάσουν την προσοχή από αυτόν και από τα θέματα που τον βασανίζουν. Αν είναι άρρωστος ή ακόμα χειρότερο, αν έχει μόνιμο πρόβλημα υγείας, όπου σταθεί και όπου βρεθεί, αναπτύσσει το ιατρικό ιστορικό του, έχει ανάγκη όχι βοήθειας, αυτήν την παίρνει από τον θεράποντα γιατρό του, αλλά οίκτου, έτσι νοιώθει δικαιωμένος.
Η κακομοιριά δεν είναι συνώνυμο της φτώχιας, υπάρχουν πολλοί εύποροι κακομοίρηδες. Υπάρχουν πολιτικοί κακομοίρηδες, υπάρχουν στρατιωτικοί και αστυνομικοί κακομοίρηδες, δεν υπάρχουν όμως εφοριακοί κακομοίρηδες. Όλοι αυτοί οι φουκαράδες, ενώ αποζητούν μετά μανίας θα έλεγα την λύπηση μας, στα σπίτια τους όταν επιστρέφουν είναι στυγνοί δικτάτορες.
αυτός δεν είναι κακομοίρης είναι αγωνιστής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου