Μιχάλης ο βιαστικός

Η τεχνολογία φέρνει τους ανθρώπους κοντύτερα από άλλες εποχές, αυτό είναι γεγονός αναμφίβολο. Χάρη σε αυτή ήρθα σε επαφή με παλαιούς φίλους κα συμμαθητές μετά από σαράντα και βάλε χρόνια.
Έχω όμως γνωρίσει και άλλα άτομα με τα οποία συνδέθηκα φιλικά και τα μεταγενέστερα χρόνια, ένας από αυτούς είναι και ο Μιχάλης, με τον οποίο μας συνδέουν κοινοί αγώνες, αλλά χαθήκαμε κάπου στα χρόνια της μεταπολίτευσης ή στα χρόνια της επερχόμενης τότε «αλλαγής». Και ανταμώσαμε σήμερα, χάρη της τεχνολογίας. Ήρθε να βρει και για πρώτη φορά δεν βιαζότανε.
Δεν τον γνώρισα και αν δεν μου συσταινότανε και δεν μου θύμιζε κάποια γεγονότα δεν τον έφερνα στην μνήμη μου. Όταν τον θυμήθηκα το πείραξα, «εσύ μωρέ διατήρησε τζόβενο» δεν κατάλαβε την λέξη και όταν του εξήγησα πως είναι ο «φέρελπις νέος», χαμογέλασε, «ε όχι και τόσο». Και είχε δίκιο γιατί σε αυτήν την ηλικία πλέον τα μαλλιά μας αν δεν είναι λευκά τουλάχιστον γκριζάρουν, σε καμία περίπτωση δεν είναι μαύρα κορακίσια.
Άσχετος ο Μιχάλης με την τεχνολογία, έμαθε από κοινούς φίλους για τον Πυθαγόρα, και ήρθε μέχρι εδώ να μου ζητήσει να γράψω και γι αυτόν.
-εσύ είσαι ιντερνετικός τύπος, και πρέπει να αναφέρεις και μένα, άλλος δεν θα το κάνει, μου είπε για να πεισθώ
-καλά Μιχάλη και τι θα γράψω, για τα βαμμένα μαύρα σου μαλλιά; Το πείραξα,
-γράψε ότι θέλεις αλλά γράψε
-και πως θα το διαβάσεις; Απόρησα, αφού δεν έχεις σχέση με υπολογιστές και ιντερνέτ;
-θα βάλω τον ανιψιό μου, θα βάλω τον Χρήστο, θα βάλω την Χρυσάνθη, και μου αράδιασε καμία δεκαριά πιθανούς αναγνώστες για να το δει και αυτός.

Ο Μιχάλης με το παρατσούκλι ο βιαστικός, ήταν εκείνος ο τύπος που ποτέ δεν προλάβαινε, ή τουλάχιστον η πρώτη δικαιολογία για όλα τα στραβά και τα ανάποδα ήταν πως δεν προλάβαινε. Αν ήταν αχτένιστος δεν πρόλαβε να χτενιστεί, και δεν πρόλαβε επειδή δεν πρόλαβε να ξυπνήσει έγκαιρα, αφού το βράδυ δεν πρόλαβε να ρυθμίσει το ξυπνητήρι, επειδή δεν πρόλαβε το τελευταίο λεωφορείο, και γύρισε με τα πόδια, και πήγαινε λέγοντας το ότι δεν πρόλαβε.
Πάντα έτρεχε να προλάβει, να πληρώσει το γραμμάτιο την τελευταία στιγμή πριν διαμαρτυρηθεί, του λογαριασμούς την επομένη της λήξεως, για να μην περιμένει στη ουρά και καθυστερεί. Εργατικός είχε καταφέρει να ανοίξει ένα ψιλικατζίδικο στην Χαραυγή, που εξελίχτηκε και του άφηνε ικανοποιητικό μεροκάματο.
Εκεί που δεν βιαζότανε ποτέ, ήταν όταν ανταμώναμε κάποιες φορές στο ουζερί της Χαραυγής και τα πίναμε, και αργότερα όταν παντρεύτηκε στο καφενείο στην Αργυρούπολη παίζοντας τάβλι. Περιττό είναι να πω πως πάντα εκείνος πλήρωνε τα ούζα, ως χαμένος στο τάβλι, αφού έπαιζε πριν σταθεροποιηθούν τα ζάρια και μετά σκεπτότανε.
Κάποια βραδιά, ήμασταν στο ουζερί πέντε έξ φίλοι μαζεμένοι, μα ανακοίνωσε πως παντρεύεται σε δυο βδομάδες, δεν μας εξήγησε ούτε που την γνώρισε ούτε πως πλέχθηκε το ειδύλλιο, απλά μας το ανακοίνωσε και μας κάλεσε στο γάμο του. Είχε δύο παιδάκια την εποχή που χαθήκαμε, και ανταμώσαμε σήμερα.
Έμαθα τα νέα του, δεν χάρηκα που χώρισε, αλλά αυτό δεν αλλάζει, αφού η πρώην του ξαναπαντρεύτηκε, τα παιδιά είναι μεγάλα και παντρεμένα πλέον, ενώ έχει ένα εγγόνι. Πέρασε όπως μου εξήγησε ένα δύσκολο καρδιακό επεισόδιο, και από τότε άφησε το μαγαζί στον μεγάλο του γιο, για να μην συγκινιέται και επιβαρύνεται η καρδιά και γυρνάει αργόσχολος πλέον.
Θέλησα να τον κεράσω, εκτός από νερό δεν δέχθηκε τίποτα άλλο, ούτε κάν λίγο κόκκινο κρασί λέγοντας.
-είπε ο γιατρός πως άμα πίνω θα συναντήσω τον χάρο σύντομα και εγώ δεν βιάζομαι καθόλου
-καημένε Μιχάλη, του αντείπα, και εσύ να μην βιάζεσαι, βιάζεται θα σε προλάβει αυτός μην ανησυχείς.
-αν είναι έτσι βάλε δυο ούζα να θυμηθούμε τα παλιά
Δυστυχώς δεν διαθέτω πλέον τάβλι, αλλά περάσαμε καλά.