Νοιώθω να χάνω τον προσανατολισμό μου, την αυτοπεποίθησή μου, τη γη κάτω απο τα πόδια μου.
Αισθάνομαι ότι πέφτω..
Όταν με δείς να πέφτω.. μείνε κοντά μου. Κράτα μου σφιχτά το χέρι, χαμογέλα μου..
Εκείνη τη στιγμή, σε έχω περισσότερο ανάγκη απο κάθε άλλη.
Μη σε γελάν τα χρόνια μου, ούτε η πείρα κι οι εμπειρίες μου.
Δεν παύω να είμαι άνθρωπος, να νοιώθω ανασφάλειες, να νοιώθω μελαγχολία, να νοιώθω μοναξιά.
Και η μοναξιά της ψυχής είναι χειρότερη.. Πίστεψέ με..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου