Ο αετός και γλάρος

Η τελευταία ανάρτηση είχε για θέμα το αετό. Τον βασιλιά των  πτηνών κατά κάποιους αντίστοιχο με τον λέοντα ως βασιλιά των ζώων. Κοινά χαρακτηριστικά έχουν πως είναι σαρκοφάγα και αρπακτικά. Το έβαλα χωρίς υπονοούμενα, απλά επειδή μου άρεσαν οι στοίχοι του τραγουδιού και ασφαλώς δεν είμαι εγώ ο αετός αυτός, δεν θα μπορούσαν ποτέ να γίνω αετός, προτιμώ να είμαι γλάρος.

Ο γλάρος με εκφράζει καλλίτερα, θαλασσοπούλι ελεύθερο και με ανοικτούς ορίζοντες. Κυνηγάει τους μεζέδες του στην θάλασσα, στην οποία και κολυμπά και την καθαρίζει, φίλος του ψαρά τον ακολουθά κράζοντας και ζητώντας το μερίδιο του. σύντροφος του ταξιδευτή και οδοδείκτης του θαλασσινού. Ο γλάρος μοιράζεται το φαγητό του με την κοινότητα σε αντίθεση με τον αετό που φροντίζει μόνο τους δικούς του.

Ίσως επειδή μου αρέσει η θάλασσα τα παραλέω, αλλά μικρός σαν ναυτοπρόσκοπος ήμουνα καρχαρίας και ξιφίας ποτέ δεν ήμουν γλάρος, (πρόσφατα προστέθηκε στην παρέα μας και ο Δημήτρης ο αρχιγλάρος ‘ενωμοτάρχης’ εκείνης της εποχής).

Αν όμως ήμουν αετός

Πολλές φορές αυτά συμβαίνουν.

Για να μην παραπονιούνται έφτιαξα και αυτό ειδικά για τους λεβέντες αετούς που δεν συμβιβάζονται.