Οι διαφορές

Άκουσα μερικά παράπονα για την παραγωγή του Πυθαγόρα, πως τάχα δεν γίνεται με την ίδια δυναμική που γινότανε από την Σάμο και σπεύδω να δικαιολογηθώ, χωρίς όμως να το θεωρώ επιβεβλημένο.
Η σύνδεση μου στο διαδίκτυο δεν είναι αυτή που χρειάζεται για να σου ανοίξει την όρεξη να εργαστείς σε αυτό. Οι διακοπές είναι συχνές και ταχύτητα απογοητευτική. Όταν τελειώσω την περιήγηση έχω ήδη κουραστεί και κλείνω τον υπολογιστή μου. Η ευκολότερη αντιμετώπιση είναι μερικοί σύνδεσμοι για να μην χανόμαστε. Ελπίζω να βελτιωθεί σύντομα η κατάσταση για να μας φτιάξει το κέφι.
Ένας άλλος παράγων είναι πως στην Σάμο υπήρχε το μπαλκονάκι ή το σαλονάκι του Πυθαγόρα, ως γενεσιουργός αιτία πολλών από τα θέματα που απασχόλησαν το Blog του, ενώ εδώ πάνω στα Αστερούσια όρη τα αντικατέστησε το τηλέφωνο και το talk με τον υπολογιστή. Ευχαριστώ από την θέση αυτή όλους εκείνους που επικοινωνούν μαζί μου με αυτόν τον τρόπο, έστω και αν το αριστερό αυτί μου πολλές φορές καίει από την ακτινοβολία, ως γνωστόν το δεξί έχει πλέον αποσυρθεί από τα καθήκοντα της ακοής.
Άλλη παράμετρος του ιδίου θέματος είναι η έλλειψη των κορακιών, δεν εννοώ τα συμπαθητικά μαυροπούλια που μαζί με τους γλάρους μου κρατούσαν συντροφιά, αλλά εκείνους που με τροφοδοτούσαν με έτοιμο φαγητό δίνοντας μου την ευκαιρία να ασχοληθώ περισσότερο με το πληκτρολόγιο, εδώ το κατάλυμα είναι μεγάλο και οι φροντίδες ανάλογες. Δεν θα αναφέρω πόσο μου λείπουν αυτοί οι εκλεκτοί φίλοι για μην στεναχωρήσω όσους ξεχάσω, αλλά για τον Δράκουλα θα κάνω εξαίρεση επειδή, δεν με διαβάζει, αυτός με φρόντιζε ιατροφαρμακευτικά.

Αυτά

Ας ασχοληθούμε με κάτι άλλο τώρα συγκρίνοντας δυο καταστάσεις. Η Κρήτη είναι νησί αλλά δεν επικρατεί η νοοτροπία του νησιού, το αιγαιοπελαγίτικο πνεύμα να είναι διαφορετικό. Στην πλησιέστερη πολίχνη (Μοίρες) είδα πολλές τράπεζες, χρειάστηκε να εισέλθω σε δύο από αυτές για διαφορετικούς λόγους, αλλά και στις δύο συνάντησα το ίδιο εμπόδιο πρόσβασης. Μια πόρτα στη πλευρά του δρόμου ανοίγει προς τα έξω, αφού πατήσεις ένα πλήκτρο μπαίνεις σε ένα χώρο και περιμένεις να κλίσει η πόρτα αυτή για να ανοίξει μια άλλη προς τα μέσα. Για την ασφάλεια της η τράπεζα διαθέτει αυτό το σύστημα εισόδου εξόδου και καλά κάνει, εγώ όμως μαθημένος από νησί μας που η πόρτα έκλεινε μόνο για να μην μπαίνει το κρύο ή ο καύσωνας το καλοκαίρι δυσανασχέτησα. Φυσικά το κουβέντιασα με φίλους, η πρώτη απάντηση που πήρα ήταν «-καλά, εσύ που ζεις», δηλαδή αυτό το σύστημα είναι διαδεδομένο σε όλες τις πολιτείες και εγώ είχα μαύρα μεσάνυχτα. Η αλήθεια είναι πως οι σχέσεις μου με τις τράπεζες δεν ήταν ποτέ καλές, με τις καταθέσεις δε έχω πάρει οριστικά αυτόματο διαζύγιο. Βάζοντας την λογική να δουλέψει συμπέρανα πως στα νησιά δεν χρειάζεται μια τέτοια επένδυση από τα πιστωτικά ιδρύματα, επειδή και ληστεία να γίνει δεν θα μπορέσει να διαφύγει ο δράστης, ενώ στην Κρήτη που είναι μεγάλη μπορεί να κρυφτεί και να δραπετεύσει σε πρώτη ευκαιρία.

Η τελευταία παράγραφος είναι άσχετη με το θέμα, αλλά επειδή μου άρεσε ένας στοίχος του Νίκου Καβαδία, ίσως και να με εκφράζει την μεταφέρω εδώ.

«σιχαίνομαι τον ναυτικό που εμάζεψε λεφτά
Εμούτζωσε την θάλασσα και την κατουράει»