Μια τέτοια παρέα, νεαρών παραθεριστών πέρασε προχθές απογευματάκι, να θαυμάσουν το ηλιοβασίλεμα, τους προσκάλεσα να κατεβούν για το καθιερωμένο κέρασμα. Ώσπου να το ετοιμάσω είχαν αρχίσει τα σχόλια για μένα, με τα αγόρια να υποθέτουν πως είμαι στρατιωτικός και τα κορίτσια να αντιδρούν. Αιτία η λέξη αφοδευτήριο που είναι γραμμένη στην αναρτημένη πινακίδα.
Τα παλικάρια επιμένανε διότι την λέξη αυτή την είχαν συναντήσει κατά την διάρκεια της στρατιωτικής θητείας τους. Την νομίζανε ως στρατιωτικό όρο που αφορά αυτό που σήμερα στα περισσότερα μέρη γράφεται WC και προφέρεται ως τουαλέτα.
Με αφορμή το παραπάνω γεγονός, η κουβέντα περιστράφηκε στην λεξιπενία που χαρακτηρίζει τον σύγχρονο Έλληνα. Ενώ έχουμε μια πλούσια σε νοήματα και εκφραστικές δυνατότητες γλώσσα, την εξευτελίσαμε. Διεθνοποιημένες λέξεις και εκφράσεις είναι καθημερινό φαινόμενο, αυτό το συνηθίσαμε. Οι μικτές λέξεις όμως που δύσκολα βγάζεις νόημα, π.χ είμαι νταουνιασμένος, σημαίνει πως είμαι πεσμένος, να σε χελπάρω; Σημαίνει θέλεις βοήθεια; Και πολλές άλλες τέτοιες εκφράσεις, που είναι απογοητευτικές. Ακόμα ποιο τραγικό είναι ο τρόπος που γράφομε στο διαδίκτυο, πέρα από την χρήση των λατινικών χαρακτήρων για ελληνικές λέξεις, φτάσαμε να βάζουμε 8 αντί θ, 3 αντί ξ @ αντί το α, παραλείπουμε τα μισά γράμματα, δηλ τπτ σημαίνει τίποτα, οκ σημαίνει κατάλαβα ή σύμφωνοι και ένα σωρό άλλες άθλιες παρεμβάσεις στο ελληνικό λεξιλόγιο.
Η φτώχεια στις λέξεις έχει σαν επακόλουθο την φτώχεια στις σκέψεις. Όταν ένας άνθρωπος δεν σκέφτεται γρήγορα σκλαβώνεται. Το ζητούμενο σήμερα είναι όχι να μπορούν τα παιδιά μας να μιλούν πολλές ξένες γλώσσες, είναι να μιλούν όσες γλώσσες γνωρίζουν, σωστά, αρχίζοντας από την μητρική τους. Είναι απαράδεχτο να μην λένε πως αφοδεύουν αλλά να λένε πως γεμίζουν τον κόσμο σκ…..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου