Προσφορά

Αν και δεν είναι η κατάλληλη ημέρα για να μιλήσουμε για την προσφορά της Αγίας Άννας, σήμερα εορτάζουμε την κοίμηση Της, εν τούτοις αισθάνομαι την ανάγκη να μιλήσουμε για την προσφορά στον Θεό. Πιο αρμόδια ημέρα θα ήταν τα εισόδια της Θεοτόκου.
Στα χρόνια που ζούσε η Αγία Άννα, με τον Ιωακείμ, σε βαθιά γεράματα, τους κυοφόρησε την Παναγία μας, ως αποτέλεσμα εκτεταμένης προσευχή προς τον Θεό. Τότε ήταν όνειδος και ντροπή να μην έχεις παιδιά, ήσουν ο δακτυλοδεικτούμενος, και εσαεί περιπαιζόμενος από τους συνανθρώπους σου. Σήμερα μας έρχονται τα παιδιά και εμείς τα σκοτώνουμε, τα δολοφονούμε με τις εκτρώσεις.
Ένα μοναχοπαίδι έκανε η Άννα, και απόλυτα σίγουρη πως δεν θα ακολουθούσε άλλο, το προσέφερε στον ναό, και το προσέφερε απροϋπόθετα, το έδωσε το μονάκριβο παιδί στον Ναό, χωρίς παζάρια, χωρίς ερωτήματα, και κυρίως χωρίς να περιμένει ανταπόδοση. Τι μεγαλείο ψυχής έχουμε σε αυτήν την περίπτωση;
Σήμερα που περίσσεψαν τα υλικά, η έννοια της προσφοράς στον Θεό, έχει εκτροχιαστεί από την αρχική της πορεία. Θυμόμαστε το Θεό, μόνο στην ανάγκη μας, και τότε τάσσουμε. Είναι λάθος, ο Θεός δεν θέλει ταξίματα. Δεν συνδιαλέγεται την ανταμοιβή του με υλικά πράγματα που θα προσφέρουμε στον Ναό Του. Αυτά είναι ανθρώπινη λογική, και ικανοποίηση περισσότερο του εγωισμού μας, ότι εγώ έκανα το τάδε τάμα που στολίζει τον τήδε ναό.
Και σε αυτήν την περίπτωση, που αισθανόμαστε αδήριτη την ανάγκη να τάξουμε κάτι, αυτό δεν θα πρέπει να υπερβαίνει τις δυνατότητες μας. Επιμένω εδώ, επειδή έχουμε κατά καιρούς τάματα που κυριολεκτικά βγάζουν μάτια. Έταξα λέει κάποια να κάνω την κόρη μου καλόγρια, και αυτή δεν θέλει. Ποια είσαι εσύ που θέλεις να αποφασίσεις για την ζωή ενός άλλου ανθρώπου; Στον αντίποδα υπάρχει εκείνος ο νέος που θέλει να γίνει κληρικός, και πέφτουν απάνω του όλοι της οικογένειας, «Μα παπάς θα γίνεις τώρα;».
Η κλήση από τον Θεό υπάρχει, και η κόντρα από τους οικείους περιορίζει την δυνατότητα να εκφραστεί και να γίνει πράξη. Πολλές φορές αρχίζουν και τα παζάρια, «ναι, να γίνεις, που θα σε πάνε; Σε πια ενορία θα διακονείς;». όλα στην εποχή μας γίνονται με προϋποθέσεις και μελέτη.
Φέρνει κάποιος μια εικόνα στον Ναό, και απαιτεί να κρεμαστεί στην συγκεκριμένη θέση, λες και στο σπίτι του ανέχεται να του πει κανείς που θα κρεμάσει τα κάδρα του. Η αγάπη επιβάλει να δίνει κανείς ότι έχει και ότι μπορεί δίχως να προσδοκά αντάλλαγμα, και χωρίς προϋποθέσεις, αλλιώς δεν είναι αγάπη είναι συναλλαγή.
Κλίνοντας θα αναφέρω ένα από τους λόγους του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, που λέει περίπου τα εξής:
Δώσε ότι από τα χρήματα που έχεις, και αν δεν έχεις, δώσε από το φαγητό που έχεις, και αν δεν έχεις, δώσε ένα ποτήρι νερό, και αν αυτό ακόμα σου λείπει, δώσε ένα χαμόγελο, μια καλή κουβέντα και ένα φιλικό άγγιγμα, από αυτά πρέπει πάντα να έχεις!