Τετάρτη 7 Ιουλίου 2010

Έκανα γκάφα

Επειδή αυτό τον καιρό, περνώ μια κρίση με το αναπνευστικό μου πρόβλημα, το απέδωσα στο ένστικτο του, πως καταλαβαίνει την αρρώστια μου και συμπαρίσταται. Το έχω ξαναζήσει αυτό, αλλά δεν ήταν αυτός ο λόγος.

Αυτή τη παράγραφο την είχα γράψει σε προηγούμενη ανάρτηση που αφορούσε το Ρόκυ, το σκυλάκι μου που εξελίσσεται από ότι δείχνουν τα πράγματα σε φίρμα.
Φαίνεται πως ήτανε γκάφα η αναφορά στην κρίση του προβλήματος της υγείας μου, διότι ανησύχησαν κάποιοι από τους φίλους μου υπέρμετρα. Χρόνιο πρόβλημα είναι, που δεν ξέρεις πως θα ξημερώσεις κάθε μέρα. Αυτήν την χρονιά οι νοτιάδες κατά πρώτον λόγο, και ο αλλοπρόσαλλος υπόλοιπος καιρός δυσκόλεψαν τα πράγματα.
Αλλά σε κάθε περίπτωση, έτσι και σε αυτή αντλώ διδάγματα. Είχα κατά νου, μεγαλώνοντας ο σκύλος λίγο ακόμα, να του φορέσω φίμωτρο, να συνηθίσει με αυτό και να είναι ακίνδυνος για τις κότες της γειτονιάς.
Άλλαξα γνώμη 100%, όταν μου φόρεσε εμένα το φίμωτρο η γιάτρισα, και με καθήλωσε στην καρέκλα, να ακούω εκείνο το μονότονο ήχο του αναπνευστήρα, και να με παίρνει ο ύπνος. Τότε μετατρέπεται σε προβοσκίδα που φορούν οι πιλότοι των μαχητικών αεροσκαφών, και καταρρίπτω όλα τα τούρκικα που παραβιάζουν το FIR Αθηνών Πειραιώς και περιχώρων. Μέχρι που σημαίνει το χρονόμετρο και επανέρχομαι στην πραγματικότητα.
Μια άλλη γνώση που αποκόμισα από την κρίση αυτή, μπορεί να καταγραφεί και σε ιατρικές ανακοινώσεις, είναι η έξης! Όταν περνά ο ασθενής μακρόχρονο και δύσκολο επεισόδιο αναπνευστικής δυσλειτουργίας, τον πονάν τα καπούλια του. Μοιάζει απίθανο; Δεν είναι.
Δεν μπορεί να ξαπλώσει, δεν μπορεί να δουλέψει, άρα κάθεται σε μια καρέκλα, που όσο μαλακή και αν είναι τελικά πονάν τα καπούλια του, για να μην εκφραστώ λαϊκότερα.
Ας είναι, και αυτό μαζί με τα υπόλοιπα στην ιστορία, απόψε ξάπλωσα στο κρεβάτι μετά από τέσσαρες εβδομάδες, και δεν υπάρχει λόγος να ανησυχεί κανείς. Τα καπούλια μου ηρέμησαν.
Μπορεί αυτό το διάστημα να απουσίαζα από τον Πυθαγόρα, (δεν χάθηκε δα και η Βενετιά για βελόνι) αλλά φρόντισα να απαντώ σε όλη την αλληλογραφία. Θέλω να ευχαριστήσω και δημόσια για την αγάπη και το ενδιαφέρον όλων των φίλων.
Εδώ είμαστε και (Ξανά προς την δόξα τραβά)! ! ! !

Δεν υπάρχουν σχόλια: