Προεκλογικά

Ελάχιστοι είναι οι παραθεριστές που ακόμα δεν έφυγαν από το νησί μας. Τα σχολεία άνοιξαν, οι φροντίδες των γονέων για τα βλαστάρια τους πολλές και ο χρόνος λίγος. Τα σκοτάδια που έρχονται νωρίτερα, η προεκλογική περίοδος που ζούμε, είναι κάποιοι από τους λόγους που η αυλή και το μπαλκονάκι του Πυθαγόρα έχει ησυχία.
Καιρός επομένως για περισσότερη περισυλλογή και μελέτη.
Επειδή είναι προεκλογική περίοδος, χωρίς να πολιτικολογώ, παραθέτω ένα απόσπασμα από λόγο του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, μεταφρασμένο στην καθομιλουμένη, για να γίνει κατανοητό από όλους. Αναφέρεται στα προσόντα που πρέπει να διακρίνουν τον άρχοντα, και ας τον λέει βασιλιά, είναι γραμμένος στα τέλη του 4 αιώνος. Σε άλλη ευκαιρία έχω γράψει πως πρέπει να επιλέγονται άνθρωποι που πρώτα διέπρεψαν ως οικογενειάρχες, για να ωφελήσουν και το σύνολο, ο Ιερός Χρυσόστομος εμβαθύνει πολύ περισσότερο.

Ιωάννης Χρυσόστομος

Αν σου φαίνεται, καλό, αφού βάλουμε την βασιλεία, η οποία είναι το κορυφαίο αγαθό, δίπλα στη φιλοσοφία αυτή του μοναχικού βίου, ας εξετάσουμε τους καρπούς του καθενός από τα αποκτήματα αυτά, για να μάθουμε με ακρίβεια σε ποιους ασκεί εξουσία ο βασιλιάς και σε ποιους ο φιλόσοφος μοναχός.
Ο βασιλιάς λοιπόν εξουσιάζει πόλεις και χώρες και πολλά έθνη, έχοντας κάτω από τις διαταγές του στρατηγούς και υπάρχους και στρατεύματα και λαούς και συμβούλια, ενώ αυτός που αφιέρωσε τον εαυτό του στο Θεό και επέλεξε την μοναχική ζωή κυριαρχεί πάνω στο θυμό και το φθόνο και την φιλαργυρία και τις ηδονές και τα άλλα πάθη με τη σκέψη πάντοτε και τη φροντίδα να μην επιτρέψει να κυριευτεί η ψυχή του από τα αισχρά πάθη, ούτε να υποδουλωθεί ο νους του σε σκληρή τυραννία, αλλά κρατεί πάντοτε τη σκέψη του επάνω από όλα, αφού θέσει επιστάτη στα πάθη του το φόβο Θεού.
Τέτοια λοιπόν εξουσία και κυριαρχία έχει ο βασιλιάς και τέτοια εξουσία έχει ο μοναχός, ώστε πιο σωστά θα μπορούσε κανείς να ονομάσει αυτόν βασιλιά, παρά εκείνον που λαμπρύνεται με βασιλικό ένδυμα και διάδημα και που κάθεται πάνω σε θρόνο χρυσό.
Διότι στην πραγματικότητα βασιλιάς είναι αυτός που χαλιναγωγεί το θυμό και τις ηδονές και που κυβερνά τα πάντα σύμφωνα με τους νόμους του Θεού και που διατηρεί ελεύθερο το νου και που δεν επιτρέπει να κυριαρχήσει στην ψυχή η τυραννία των ηδονών.
Αυτόν ευχαρίστως θα το έβλεπα άρχοντα και της γης και της θάλασσας και των πόλεως και των λαών και των στρατευμάτων. Διότι αυτός που με το λογισμό εξουσιάζει τα πάθη της ψυχής, εύκολα θα μπορούσε να κυβερνήσει και ανθρώπους μα τους θείους νόμους, ώστε να έχει θέση πατέρα για τους υπηκόους, συμπεριφερόμενος προς τις πόλεις με πολλή πραότητα.