Ο ράμπο με μικρό το αρχικό ρ, είναι ο σκύλος που ζήλεψε την δόξα φαίνετε του συνονόματου του, και θεώρησε τις κότες βιετναμέζικες, που θέλουν πνίξιμο.
Όπως καταλαβαίνετε, πρόκειται για το δικό μου σκύλο. Προσελήφθη κουτάβι περίπου 50 ημερών, και εξελίχθητε σε ένα φιλικότατο ζωντανό που υποδεχότανε όποιον ερχότανε με την ίδια χαρά. Μεγαλόσωμος και πάντα δεμένος. Τα πρωινά απολάμβανε την ελευθερία του, και ερχότανε μόνος καρτερικά να δεθεί και να φάει. Όταν κάποιοι λέγανε πως το έχω για ασφάλεια, γέλαγα, τόσο χαζό και καλόβολο σκυλί είναι.
Στην δέστρα του πλησιάζανε κατά καιρούς, αδέσποτα σκυλιά, τα οποία φιλοξενούσε και μοιράζονταν το φαγητό του. Είχε βλέπετε καλή ανατροφή και ήταν φιλόξενος. Τα αδέσποτα αυτά είναι αναλώσιμα, φροντίζουν γι’ αυτό οι οδηγοί κάποιων διερχομένων αυτοκινήτων.
Κάποιο από αυτά τα αδέσποτα, παρέσυρε τον ράμπο. Κυνηγόσκυλο, (πουλόσκυλο), του έμαθε τον δρόμο για το κοτέτσι του γείτονα. Έφηβος ο ράμπο, του άρεσε και του έγινε συνήθεια, και μετά την εκτέλεση της συντροφιάς του, αυτός συνέχισε. Προκειμένου να γλυτώσει το εκτελεστικό απόσπασμα, πήρα την απόφαση να τον βάλω φυλακή.
Είναι ένας χώρος που μαζεύονται όσα αδέσποτα είναι μπορετό, και οικονομούνται κατά δύναμη.
Του έδωσα παράταση για μετά το Πάσχα, ώστε να φύγει καλά χορτασμένος, και από φαγητό αλλά και από χάδια. Θα τα στερηθεί σίγουρα εκεί που πάει, γιατί εκεί δεν πάνε παιδιά. Το εντυπωσιακό είναι πως το καταλαβαίνει, και η θλίψη είναι έκδηλη στα μάτια του.
Είναι η δεύτερη φορά που θα αποχωριστώ σκύλο υποχρεωτικά, για το καλό του σκύλου. Η πρώτη ήταν ο Κανέλος, που μεγάλωσε και έγινε τόσο δυνατός, που δεν μπορούσα να τον ελέγξω, και αυτός υπερβολικά προστατευτικός δεν άφηνε άνθρωπο να με πλησιάσει. Τώρα, βρίσκεται στην γειτονιά, σε ένα αγρόκτημα, και καλοπερνά, και όποτε το βλέπω, ορμάει πάνω μου να εκδηλώσει την ευγνωμοσύνη του, όπως μόνο τα ζώα ξέρουν.
Ο ράμπο ο φουκαράς, πρέπει να πάει φυλακή, γιατί κλεφτοκοτά σκύλο κανείς δεν θέλει στην εξοχή. Βλέπετε το παράπτωμα του είναι μεγάλο, ξύπνησε η φύση του.
Της φυλακής τα σίδερα ειναι για τους λεβέντες
Ασυνήθιστος στο αυτοκίνητο, δυσκολεύτηκε να μπει καθότι εξοχικός σκύλος, και έβγαλε υγρά και στερεά απόβλητα από όπου μπορούσε.
Η περιγραφή της φυλακής, δεν είναι τόσο ευχάριστο θέμα, ούτε υπάρχουν λόγια για να ωραιοποιηθεί μια κατάσταση. Εκατό μέτρα μετά την χωματερή των σκουπιδιών, υπάρχει ένας περιφραγμένος χώρος, γεμάτος σκυλιά.
Μια πινακίδα πληροφορεί τους επισκέπτες πως ώρες εργασίας είναι 10 με 12. Τα σκυλιά πάντως δεν την εφαρμόζουν και γαυγίζουν όλες τις ώρες.
Μια άλλη πινακίδα ειδοποιεί, προσοχή σκύλος.
Εντύπωση μου έκανε πως ο υπεύθυνος αυτού του (συγκροτήματος) είναι αλλοδαπός. Όχι οικονομικός μετανάστης, ευρωπαίος, μάλλον Γερμανός απόγονος των ES ES. Για να έχει τόσους φυλακισμένους. Δεν μιλά ελληνικά.
Πέρα από το χιούμορ, πρέπει να είναι οικολόγος από πεποίθηση για να φροντίζει όλο αυτό το σκυλολόι. Για να διατηρηθεί καθαρός ο χώρος, προϋποθέτει αγάπη και πολύ κουράγιο για φροντίζεις τόσα ζωντανά.
Πίσω από την εξώπορτα, τρία μεγάλα σκυλιά ράτσας, όπως άλλωστε και τα περισσότερα εκεί μέσα, φυλάνε τα υπόλοιπα. Υπάρχουν χωριστά κλουβιά (κελιά) προσαρμογής, και μεγάλες αλάνες που συναγελάζονται.
Υπάρχει ακόμα πρόβλεψη, εάν κάποιος πάει ένα σκυλί, τις ώρες που είναι κλειστά, να το αφήσει σε κλουβί που βρίσκεται απέξω.
Σε ένα κελί της φυλακής αυτή, οδηγήθηκε και ο ράμπο, ελπίζω να περάσει καλά. Θα ήθελα να τον επισκέπτομαι, να του πηγαίνω τσιγάρα, αλλά η καλή του ανατροφή δεν του επιτρέπει να καπνίζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου