Σάββατο 10 Απριλίου 2010

Τα εργαλεία και η χρήση τους. ο Σκύλος

Ο άνθρωπος από πολλά χρόνια κατασκεύασε διάφορα εργαλεία και προέκτεινε με αυτόν τον τρόπο τις δυνατότητες του, να δαμάσει τον περίγυρο του. Το κάθε εργαλείο έχει την δική του αρμοδιότητα.
Παρατηρούσα κάποιον προχθές, κοπανούσε με σφυρί, κρατώντας ένα κατσαβίδι και πελεκούσε ένα κομμάτι ξύλο. Το αποτέλεσμα φυσικά δεν ήταν το προσδοκώμενο, και χαμογέλασα.
-ξέρεις τι είναι το σκαρπέλο;
-όχι, ήταν η απάντηση του,
-τότε γιατί πελεκάς; Και η δουλειά σου δεν γίνεται και τα εργαλεία χαλάς.
-σημασία έχει να κάνω την δουλειά μου, με όποιο εργαλείο βρεθεί μπροστά μου, απάντησε με τρόπο που δεν σήκωνε περαιτέρω κουβέντα.
Απομακρύνθηκα διακριτικά και ο νους μου ταξίδεψε γι άλλη μια φορά προς τα περασμένα. Είχα γνωρίσει κάποιον Μοναχό, σε ένα από ταξίδια στο Άγιο Όρος, που χρησιμοποιούσε ένα σκεπάρνι, το έλεγε το εργαλείο. Υπέθεσα πως δεν είχε δυνατότητα οικονομική να προμηθευτεί κι άλλα εργαλεία, και προσφέρθηκα να τον εξοπλίσω, αλλά αντέδρασε λέγοντας πως αυτό είναι πολύεργαλείο, διότι και καρφώνει πρόκες και ξεκαρφώνει, κόβει σύρματα, πελεκά και σκαλίζει τα λουλούδια στις γλάστρες.
Το θεώρησα αφέλεια τότε και από σεβασμό δεν επέμενα, όμως εκείνος μου διευκρίνισε, πως αν είχε περισσότερα εργαλεία θα έπρεπε να ξέρει και την χρήση τους και αυτός δεν είχε διάθεση για μάθηση.
Ζούμε σήμερα στην εποχή της εξειδίκευσης, από τα πιο απλά στα πλέον σύνθετα επαγγέλματα, χρειάζεται ειδίκευση. Ακόμη και στην χρήση των εργαλείων της καθημερινότητας. Έχουμε πλέον άλλο πιάτο, για την σούπα και άλλο για το γλυκό. Δηλαδή το γλυκό δεν χωρά στο βαθύ πιάτο; Ακόμα και στον στρατό δεν υπάρχουν καραβάνες, υπάρχουν δίσκοι με χωρίσματα. Αν και ακούω πως τώρα τελευταία, πάνε το φαγητό delivery, διανομείς δηλαδή ετοίμου και συσκευασμένου.
Στον στρατό μαθαίνει κανείς τρόπους επιβίωσης, σε δύσκολες συνθήκες, τότε πράγματι χρειάζεται να επιστρατεύσεις την εφευρετικότητα σου, για να ανταπεξέλθεις. Εκεί δεν χωρά εξειδίκευση, αν και εκεί ακόμα, έχουμε ειδικότητες.
Θυμάμαι τον Γέροντα μου, να λέει με καμάρι, όποτε ανιστορούσε τα νιάτα του, πως υπηρέτησε στο ιππικό, και πως έκανε και παρέλαση με το άλογο μπροστά στον Βασιλιά. Όλα αυτά προπολεμικά. Στον πόλεμο αλλά και μετά υπήρχε η ειδικότητα του μουλαρά. Ήταν εκείνοι οι φαντάροι που φροντίζανε τα μουλάρια και τα χρησιμοποιούσαν σαν υποζύγια στις μεταφορές στα δύσβατα μονοπάτια. Σήμερα με τα αυτοκίνητα 4Χ4, και την διάνοιξη των δρόμων, δεν νομίζω να υπάρχουν μουλαράδες. Υπάρχει όμως μια νέα ειδικότητα οι σκυλάδες.
Οι σκυλάδες είναι επιφορτισμένοι με την εκπαίδευση των στρατιωτικών σκύλων. Ναι καλά διαβάζετε, στρατιωτικοί σκύλοι, εκτός από τους αστυνομικούς, έχουμε τώρα και τέτοιους. Το αγνοούσα μέχρι τώρα, αλλά η φυλάκιση του ράμπο και η αναζήτηση του αντικαταστάτη του, ήταν αιτία να μάθω καινούργια πράγματα.
Το γράφω εδώ διότι δεν το θεωρώ εθνικό μυστικό, ή στρατιωτικό απόρρητο. Ας υποθέσουμε πως σε ένα χώρο φύλαξης πυρομαχικών, απαιτούνται 8 σκοπιές, με τρίωρη βάρδια, και ένα περίπολο, σημαίνει 10 υπηρεσίες επί 6 άτομα, 60 άτομα, και τον επικεφαλή αξιωματικό, ένας λόχος.
Χρησιμοποιώντας σκυλιά, οι σκοπιές καταργούνται τελείως, και μένει μόνο το περίπολο, που είναι ένα άτομο πλέον με τον σκύλο του. Έξι υπηρεσίες την ημέρα με επικεφαλή αξιωματικό. Αυτό σημαίνει αποστρατικοποίηση.
Τα σκυλιά τώρα είναι καθαρόαιμα Ελληνικά ποιμενικά, που με την κατάλληλη εκπαίδευση, αναδεικνύουν ότι άγρια ένστικτα διαθέτουν, γνωρίζοντας να υπακούουν στο αφεντικό τους, και στους φίλους του, την ομάδα δηλαδή των εκπαιδευτών και ταυτόχρονα σκοπών. Η όσφρηση του σκύλου, είναι τόσο δυνατή, που πολύ πριν πλησιάσει κανείς, στα όρια του φυλασσομένου χώρου, γίνεται αντιληπτός. Ο σκύλος είναι δεμένος, αλλοίμονο όμως αν λυθεί, ή αν απελευθερωθεί από τον συνοδό του. Περιπολεί λοιπόν ένας επί τρίωρο, και η ασφάλεια των φυλασσομένων είναι δεδομένη.
Το κόστος συντηρήσεως αυτού του προγράμματος, είναι αισθητά μικρότερο από την συντήρηση του πολυάριθμου ανθρωπίνου δυναμικού, και έτσι γίνεται και οικονομία. Επί πλέον ποντάρουμε στον δεσμό που δημιουργείται μεταξύ των σκύλων και των εκπαιδευτών, οι οποίοι είναι μόνιμοι στρατιωτικοί.
Κάναμε δηλαδή το σκύλο στρατιωτικό εργαλείο και κάποιες μονάδες αποθήκες κυρίως, τις μετατρέψαμε σε σκυλάδικα.

1 σχόλιο:

Μαρία.... είπε...

Καλησπέρα σας! Ένα πράγμα θαυμάζω στους ανθρώπους που διατηρούν τέτοια Blog σαν τα δικά σας. Την δύναμη που έχει η πένα σας και την ικανότητα να διατυπώνετε στο χαρτί (δλδ στο wordpad) τις σκέψεις σας, με τέτοια λεπτομέρεια...Και δεν τα λέω για να κολακέψω,έτσι και αλλιώς δεν έχω όφελος, όμως πραγματικά σας θαυμάζω (ίσως και ζηλεύω λιγάκι).
Δεν απευθύνομαι μόνο σε εσάς προσωπικά άλλωστε, αλλά σε όλους τους blogger που διατηρούν ανάλογα blogs.Μπράβο σε όλους σας!