Η ζωή μας είναι οι αναμνήσεις, τα
περασμένα. Αυτά “αναχαράσομε” όπως τα μυρικαστικά ζώα και ανάλογα μ’ αυτά,
προσδιορίζομε την υπόλοιπη ζωή μας. Την κάθε στιγμή που ζούμε, σκεπτόμαστε τρια
πράγματα, το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Τα δυο πρώτα είναι γνωστά, το
μέλλον είναι άγνωστο. Βάσει των βιωμάτων μας, με την αίσθηση και με την εικόνα
που έχομε σχηματίσει για τη ζωή, φανταζόμαστε πως θα είναι και το μέλλον. Αν
μέχρι τώρα σου πήγε καλά η ζωή και έχεις ζήσει μόνο ευτυχισμένες στιγμές,
ευτυχισμένο φαντάζεσαι και το μέλλον. Αν έχεις ζήσει τη δυστυχία με τα
τσουβάλια, τσουβάλια δυστυχίας θα βλέπεις και το μέλλον σου.
Αν λοιπόν το παρελθόν μας διαμορφώνει τη
ζωή και βάσει αυτού μας προσδιορίζει το μέλλον, τι θα πρέπει να προσπαθούμε να
κάνομε; Θα προσπαθούμε να γεμίζουμε το παρελθόν μας με ευχάριστες αναμνήσεις,
με πράξεις καλές, ανθρώπινες που θα μας ανταμείψουν με αγάπη και ευχαρίστηση.
Να προσπαθούμε όσο μπορούμε να κοινωνικοποιηθούμε γιατί μόνο έτσι θα μπορούμε
να αγαπήσουμε την κοινωνία, τους ανθρώπους και να προσφέρουμε ό,τι μπορούμε στο
γενικό καλό.
Χωρίς το αίσθημα κοινωνικότητας δεν
μπορεί ο άνθρωπος να αγαπήσει την κοινωνία και να συμβάλλει στο γενικό καλό.
Η φιλοδοξία στα κοινά πράγματα είναι
καλό, κακό είναι όταν η φιλοδοξία είναι αρρωστημένη. Εκμεταλλεύεσαι την
κοινωνία προς όφελος μόνο δικό σου.
- Η σκέψη είναι ο κριτής που κρίνει
αυστηρά τις πράξεις στη ζωή μας. Αν έχεις κάνει καλές ευχάριστες πράξεις, αν
έχεις αφήσει πίσω σου καλές αναμνήσεις, αυτές αναδύονται συνεχώς στη σκέψη σου
και οι χαρές επαναλαμβάνονται. Αυτές που ζούμε στην παιδική ηλικία, δεν
χάνονται, γιατί τις φέρνουμε ξανά και ξανά στο μυαλό μας, επειδή είναι
μοναδικές και μας κάνουν να χαιρόμαστε και στην ενήλικη ζωή μας.
Να γεμίζομε λοιπόν τη ζωή μας με
ευχάριστες αναμνήσεις και να μην αφήνουμε πολλά κενά, που θα μετανιώνουμε
αργότερα. Τα κενά πονάνε! Καλύτερα να μετανιώσουμε για κάτι που κάναμε παρά για
κάτι ωφέλιμο που δεν κάναμε.
Οι καλύτερες αναμνήσεις είναι αυτές που
έχουνε θάρρος και τόλμη, οι χειρότερες είναι αυτές που έμειναν άτολμες. Αυτές
καλύτερα να τις κρύβουμε, είναι δυσάρεστες!
Καλό θα είναι να μη θυμόμαστε τις
δυσάρεστες. Μόνο άμα δεν τις κουβεντιάζομε ξεχνιούνται. Να κουβεντιάζομε μόνο
τις ευχάριστες. Ετσι μένουν στο μυαλό και δεν ξεχνιούνται, μόλις αναπολήσεις τη
μνήμη σου πίσω, τσακ θα έρχονται πρώτες-πρώτες και χαρούμενες! Αν έρθει και
καμιά κατά λάθος, απροσκάλεστη, να τη βγάζομε αμέσως έξω. Είναι κακός
μουσαφίρης.
Τη σκέψη σου δεν μπορείς να την
κουμαντάρεις, μπορείς όμως να την εκπαιδεύσεις. Να μην της δίνεις τροφή κακή. Άμα
έχεις ας πούμε δυο... ταΐστρες, τη μια την έχεις σκεπασμένη με ένα μαύρο πανί
και την άλλη την έχεις συνεχώς γεμάτη άχυρα. Το... βόδι δεν θα πηγαίνει στη
σκεπασμένη, αλλά θα πηγαίνει κατευθείαν σ’ αυτή που έχει τα άχυρα! Έτσι θα
είναι και η σκέψη, δηλαδή ό,τι της δώσεις τρώει!... Μάλλον. Αν την πας στην
κηδεία όλη νύχτα θα σκέπτεται πεθαμένους. Αν την πας σε γλέντι όλη νύχτα θα
σκέπτεται χορούς και τραγούδια... Αν την πας εκεί που τσακώνονται στη Βουλή μια
ολόκληρη μέρα, θα βλέπεις ένα μήνα εφιάλτες!
Του Κ. Παπουτσάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου