Υπέρ Χριστιανοί

Τόση μελαγχολία είναι απαράδεκτη, ιδιαίτερα για εκείνους που θέλουν να λέγονται Χριστιανοί. Το άγγελμα ενός θανάτου, δεν είναι τόσο τρομακτικό, όσο θέλουν να φαντάζονται κάποιοι. Αυτοί που πραγματικά πιστεύουν, γνωρίζουν ότι «την μέλλουσα Ζωή επιζητούμε».
Μόλις τελειώσει η κηδεία και προσφερθεί ο καθιερωμένος καφές, αρχίζουν τα παρατράγουδα, αρχίζουν και οι υπέρχριστιανοί να αναπτύσσουν τις θεωρίες τους. Βρέχει σήμερα, σημάδι πως και ο ουρανός λυπήθηκε τον χαμό του τεθνεώτος, άκαμπτος ήταν, κακό σημάδι, το πρόσωπο του έλαμπε, άγγελος έγινε και άλλα φαιδρά σχόλια, που μόλις φύγουν από το καφενείο τα έχουν κι όλας ξεχάσει.
Καταρτίζεται το πρόγραμμα των μνημοσυνών, τριήμερα, εννιάμερα, τα σαράντα, τι μέρα πέφτουν, αν είναι Κυριακή αν δεν είναι. Το κόλλυβο να μην έχει ζάχαρη, και να σπάστε το πιάτο στον τάφο, αλλιώς θα πάρει κι άλλον μαζί του, τα μάρμαρα του τάφου να είναι λευκά, η φωτογραφία μονόχρωμη, κι άλλα, χωρίς να σέβονται καθόλου τον πόνο των περιλειπομένων.
Σαν έρθει πανηγύρι, αυτοί πάλι ξέρουν πως πρέπει να στολιστεί ο Ναός, έχουν γνώμη για ποιοι πρέπει να προσκληθούν, επιμένουν για την πορεία που πρέπει να ακολουθήσει η λιτανεία, γνωρίζουν το απολυτίκιο του Αγίου και σε κάθε ευκαιρία το ψέλνουν, κατά κανόνα παράφωνα, για να τους ακούσουν οι άλλοι, και είναι μακάριοι πως επιτελούν το χρέος τους απέναντι στον Θεό.
Έχουν άποψη, για τους θεολογικούς διαλόγους, προβληματίζονται γιατί ζούμε στους έσχατους καιρούς, γνωρίζουν θρύλους και παραδόσεις, βλέπουν τα σημάδια των καιρών, ανησυχούν για την νέα γενιά που ξέφυγε από τον δρόμο του Θεού, και φαντασιώνονται πως είναι μάρτυρες μιας κοσμογονική αλλαγής που συντελείται.
Αφηγούνται ένα σωρό θαύματα που άκουσαν και είδαν, και δεν χαίρονται το αληθινό θαύμα της καθημερινής ανατολής του ηλίου. Αυτοί είναι οι υπέρ Χριστιανοί. Ο λαός λέει σε μια παροιμία, «όπου ακούς πολλά κεράσια, μικρό καλάθι κράτα».
Έτσι και αυτοί στο βάθος δεν πιστεύουν και ας μας δίνουν αντίθετη εικόνα. Μοιάζουν με επιβάτες στο πλοίο που ταξιδεύει, και αντί να πάνε στην καμπίνα τους, έχουν στριμωχτεί στην σωσίβιο λέμβο. Η Εκκλησία μας είναι ένα καράβι με κυβερνήτη τον Χριστό, αν του έχουμε εμπιστοσύνη απολαμβάνουμε το ταξίδι, αυτής της πρόσκαιρης ζωής, με μοναδική φροντίδα να κρατάμε την καμπίνα μας καθαρή. Αυτοί λοιπόν οι υπέρ χριστιανοί, αντί να χαρούν την διαδρομή, τρώνε γαλέτα και πετούν φωτοβολίδες, ας είναι και έτσι, αρκεί να είναι στο καράβι.