Καλό χειμώνα

Σοβαρά πήρε τον ρόλο του ο Νοέμβρης, και μπήκε δυναμικά με βροχή και κρύο. Το λιμεναρχείο εξέδωσε απαγορευτικό, και τα πλοία δέσανε.

Καμιά σχέση η αυλή του Πυθαγόρα με την καλοκαιρινή, γεμάτη φύλα, από την κληματαριά, τα πλατάνια και τα αλμυρίκια, που πλατσουρίζουν στα βρόχινα νερά, φαίνεται σαν εγκαταλειμμένη. Κι όμως δεν περάσανε ούτε πέντε ώρες από την σάρωση. Ο Σκύλος τρύπωσε μέσα στο καλύβι του, και δεν ξεμυτίζει καθόλου, λες και δεν υπάρχει. Ο γάτος ο έρμος, είναι και γέρικος, δεν θέλει να μπει σε κανενός είδους τρύπα, προτιμά να κάθετε κάτω από ένα στέγαστρο και ας κρυώνει. Τα βραχάκια που είναι αιτία πολλές φορές ρεμβασμού δεν υπάρχουν, όχι πως πήγαν πουθενά, απλά ο βοριάς έχει σηκώσει τόσο κύμα που τα σκέπασε ολοσχερώς. Οι σημαίες κυματίζουν με τόση δύναμη που τα κοντάρια ταρακουνιούνται. Ακόμα είναι η αρχή του χειμώνα.
Τα θερμαντικά άρχισαν την αποστολή τους, συνδράμοντας στα στρωσίδια να διατηρήσουν τον χώρο ζεστό, γιατί μόνο με την ζεστή καρδιά και το ζεστό χαμόγελο δεν ζεσταίνεται η ατμόσφαιρα.

Αιτία για όλα αυτά τα χειμωνιάτικα μια παρατήρηση,
«ποτέ δεν κατάλαβα γιατί το μέλλον μπορεί νάναι παγερό. Ο πάγος είναι ο προάγγελος της ζεστασιάς και της ελπίδας»
Καλά κάνεις και δεν το κατάλαβες, δεν μπορεί το μέλλον ποτέ να είναι παγερό, διότι στην παγωνιά του χειμώνα, η γη αναδιοργανώνεται για βλαστίσει την άνοιξη, κι αυτό είναι το μέλλον. Το μέλλον είναι η άνοιξη, το μέλλον είναι η νέα γενιά των ανθρώπων, με ιδέες και οράματα που μπορεί να μην τα αντιλαμβανόμαστε οι γεροντότεροι, εν τούτοις δεν πρέπει να στεκόμαστε εμπόδιο στην πραγμάτωση τους.
Πριν από λίγο καιρό άκουσα από ένα παιδάκι το εξής παράπονο, βάζω ζακέτα επειδή κρυώνει η μαμά, και φορούσε ζακέτα και ήταν μούσκεμα στο ιδρώτα, αλλά δεν τολμούσε και να την βγάλει, κι ας είχαμε 24 βαθμούς θερμοκρασία.
Μεταφορικά το ίδιο κάνουμε όταν προσπαθούμε να εμφυτεύουμε τις δικές απόψεις, μια περασμένης γενιάς στην νεότερη και να μην τους αφήνουμε την ευκαιρία να δοκιμάσουν. Αυτή η γενιά είναι η άνοιξη, εμείς είμαστε ο χειμώνας. Αυτή η γενιά έρχεται, η δική μας φεύγει.
Η ελπίδα δε χάθηκε, θα περάσει και ο φετινός χειμώνας και την άνοιξη θα αρχίσουμε το αέναο κύκλο, να μαζέψουμε ότι καταστροφές θα κάνει ο χειμώνας, από τα περβόλια μέχρι και τα κεραμίδια. Με αυτή, την ίδια λογική, θα έρθει και η νεώτερη γενιά να επιδιορθώσει τα κακώς κείμενα, και να φτιάξει μια κοινωνία στα μέτρα που την εκφράζει.

Καλό χειμώνα λοιπόν, και ζεστό χαμομηλάκι.