Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι οι υποψήφιοι πρέπει να κριθούν με βάση τις προτάσεις τους για το μέλλον και όχι τις πράξεις τους στο παρελθόν. Οι σοφοί Κινέζοι, όμως, αντίθετα προειδοποιούν: «Μελέτησε το παρελθόν για να γνωρίσεις το μέλλον».
Παραβλέπω το κυρίως θέμα, δεν είναι άλλωστε το ζητούμενο, και στέκομαι στην φράση, ¨Οι σοφοί Κινέζοι¨, άρα υπάρχουν και άλλοι σοφοί εκτός από τους Έλληνες. Γιατί άραγε εμείς οι Έλληνες να έχουμε το μονοπώλιο της Σοφίας; Επειδή σαν φυλή είμαστε εξαιρετικά εγωιστές, δεν το παραχωρούμε σε κανέναν. Χαρακτηριστική είναι η αντίδραση του Έλληνα όταν του λες, αυτό απαγορεύεται, αυτός αντί να συμμορφωθεί ερωτά, ποιος το είπε; Του λες μην το κανείς και ρωτά γιατί; Παρά ταύτα η Ελληνική λέξη, φιλότιμο, δεν μεταφράζεται σε καμία γλώσσα του κόσμου, διότι και το φιλότιμο του Έλληνα δεν το έχει κανείς στον κόσμο.
Κινέζικο είναι και το ρητό, ¨ότι κάνει ο άνθρωπος μια φορά το ξανακάνει¨, έτσι και εγώ σκαλίζω και ξανασκαλίζω, και όλο και κάτι ανακαλύπτω, που πρίν από μένα το έχουν ανακαλύψει, ποιος ξέρει πόσοι άλλοι. Αφού μιλάμε για σοφία και δεν την περιορίζουμε στους αρχαίους προγόνους μας μόνο, σοφό θα είναι να ανατρέξουμε στην Παλαιά Διαθήκη. Υπάρχει πολλή σοφία μαζεμένη. ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ, ΣΟΦΙΑ ΣΑΛΩΜΩΝΟΣ, ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ, ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΗΣ, είναι τέσσερα βιβλία που κάθε παράγραφος από μόνη της, έχει τόση σοφία κρυμμένη, ικανή να αναλυθεί σε ένα ολόκληρο βιβλίο. Δεν ασχολούμαστε με αυτά τα βιβλία όμως, σταματάμε μόνο στα Ιστορικά.
Η κάθε είδους επιστήμη, στηρίζεται στην παρατήρηση και στο πείραμα και φυσικά στην συνέχιση της ιδίας μελέτης. Η σοφία δεν είναι επιστήμη είναι τρόπος ζωής, με πρώτο κανόνα την παραδοχή πως υπάρχουν γύρω μου καλλίτεροι και ικανότεροι άνθρωποι από εμένα. Σε καμία περίπτωση η σοφία δεν είναι κτήμα υπερήφανου ανθρώπου, αυτός έχει χάσει το παιχνίδι από τα αποδυτήρια, που λέει ο λόγος. Σοφός είναι ακόμα εκείνος που διπλά ακούει από όσο μιλάει, αφού έχει δύο αυτιά και ένα στόμα. Η άσκηση εξουσίας λειτουργεί σαν βαρίδι σε εκείνους που θέλουν να στοχάζονται ελεύθερα, διότι πρέπει υποχρεωτικά να συμβιβάζουν καταστάσεις, είναι όμως ένα μεγάλο σχολείο παραγωγής σοφών ανθρώπων, από την στιγμή που θα καταλάβουν ότι τα νεκροταφεία είναι γεμάτα από αναντικατάστατους ανθρώπους. Του σοφού ανθρώπου γνώρισμα είναι, πως δεν επιβάλει και δεν επιμένει στην άποψη του, γιατί ξέρει πως έχει δίκιο και δεν χρειάζεται να το αποδείξει. Αντίθετα όταν τον κυνηγούν για να πάρουν την συμβουλή του, σκέπτεται πριν απαντήσει. Τελειώνοντας, για να μην μακρηγορώ, ο σοφός άνθρωπος είναι κατά κανόνα ηλικιωμένος, που έχει στραπατσαριστεί με διαφόρους τρόπους στην ζωή και ταπεινώθηκε. Δεν υπάρχει σοφία αν πρώτα δεν υπάρχει ταπείνωση. Εδώ πρέπει να κάνω μια διευκρίνιση, άλλο είναι ο ταπεινός άνθρωπος και άλλο ο κακομοίρης, θα το αναλύσω σε άλλη ευκαιρία.
Αν είναι έτσι το κεφάλι του ανθρώπου, η συμπεριφορά του είναι ζωώδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου