Ο Χειμώνας ήρθε

Άλλαξε η ώρα, πέρασε η εθνική Επέτειος του Όχι, και μπήκαμε και τυπικά πλέον στην χειμερινή περίοδο, άσχετα αν το λέμε φθινόπωρο, η αλλαγή της ατμόσφαιρας, έκανε και την πατρίδα μας να έχει δύο εποχές. Η άνοιξη και φθινόπωρο εξαφανίστηκαν.
Βγαίνουν τα χειμερινά ρούχα από τα μπαούλα, στρώνονται χαλιά και κουρελούδες, μπότες και γαλότσες έχουν την τιμητική τους. Μπαίνει στην άκρη η σφουγγαρίστρα και αναλαμβάνει καθήκοντα η ηλεκτρική σκούπα.
Πόσες παραδόσεις σχετίζονται με τον χειμώνα; δεν μετρώνται. Στα μοναστήρια των Μετεώρων, την ημέρα του Αγίου Δημητρίου άναβε το τζάκι, και παρέμενε αναμμένο μέχρι του Αγίου Κωνσταντίνου τον Μάιο, τότε μόνο το σβήνανε, σήμερα είναι διαφορετικά αφού διαθέτουν κεντρική θέρμανση και είναι όλοι οι χώροι ζεστοί.
Στην Κρήτη πάλι περιμένουν του Αγίου Γεωργίου, την ανακομιδή των λειψάνων του στις 3 Νοεμβρίου, για να ανοίξουν τα βαρέλια με το φρέσκο κρασί και να αρχίσουν τις ετοιμασίες για το λιομάζωμα, που θα ξεκινήσει μετά τον Άγιο Νικόλα στις 6 Δεκεμβρίου.
Είναι δυνατόν να γραφτούν κατεβατά ολόκληρα, για την ζωή των Ελλήνων της επαρχίας, των αγροτών ιδιαίτερα, που συνδυάζονται με κάποιο Άγιο της Εκκλησίας, του οποίου τη Χάρη επικαλούνται για να ξεκινήσουν την δουλειά.
Στις πολιτείες τα πράγματα είναι αλλιώς, χειμώνας και καλοκαίρι, λίγη διαφορά έχουν, το χειμώνα κλείνουν πόρτες και παράθυρα, για την βροχή και το κρύο, ανάβουν τα καλοριφέρ και χαζεύουν την τηλεόραση. Το καλοκαίρι πάλι κλείνουν πόρτες και παράθυρα, για το θόρυβο και την ζέστη, ανάβουν τα κλιματιστικά, και χαζεύουν τηλεόραση.
Ο άνθρωπος της πολιτείας έχασε πολύ από την ανθρωπιά του, το κυνήγι του μεροκάματου, που ποτέ δεν επαρκεί, είναι ένας διαρκής και ανελέητος αγώνας. Σε αυτόν τον αγώνα δεν του μένει καιρός να αναπτύξει άλλα ενδιαφέροντα.
Στην πόλη ακόμα και την καλημέρα χρειάζεται να την αγοράσεις. Ακόμα και εκείνοι που δουλεύουν στα εργοστάσια, και υποτίθεται πως είναι εξασφαλισμένοι, (μόνιμο μεροκάματο και ασφάλιση,) ζουν με το άγχος. Το εισόδημα τους είναι σταθερό, οι υποχρεώσεις όμως πολλαπλασιάζονται, οι απαιτήσεις του συγχρόνου τρόπου ζωής είναι πολυδάπανες.
Είμαστε που λέει ο Λαός (στο έμπα του χειμώνα), ας αφήσουμε λίγο από τις δικές μας σκοτούρες, και να σκεφτούμε κάποιους άλλους, που περνάνε δυσκολότερα. Δεν θα πω για κείνους που έχουν πόλεμο και είναι μακριά μας, αλλά για τους συμπολίτες, υπάρχουν άστεγοι, υπάρχουν άνεργοι, υπάρχουν ανάπηροι, υπάρχουν άποροι, ας ρίξουμε όλοι γύρω μια ματιά και αν δεν μπορούμε να βοηθήσουμε, ας πούμε δόξα τω Θεώ, είμαι καλά γιατί υπάρχουν χειρότερα.