Το έξυπνο πουλί

Παλιός χρήστης του υπολογιστή, με αρκετά χρόνια πείρα στην χρήση του πληκτρολογίου, δεν βλέπω την οθόνη σαν αντίπαλο, αλλά σαν ένα υποταγμένο σκυλάκι που οφείλει να υπακούει στα κελεύσματα μου.

 Στο παρελθόν είχα χάσει πολλών μηνών εργασία, γιατί λόγω απειρίας δεν αποθήκευα σε εξωτερικά μέσα. Τότε, πριν από μια δεκαετία, δεν ήταν εύκολη υπόθεση να έχεις εξωτερικό δίσκο, ούτε κυκλοφορούσαν τα memory stick, καταφεύγαμε στο cd τα dvd ήτανε ακόμα στα σπάργανα, έκανε το CD μια ώρα εγγραφεί, η ενδεικνυόμενη λύση ήταν η δισκέτα, σήμερα είναι μουσειακό είδος. Είχα προμηθευτεί ένα σύστημα δισκέτας ZIP των 100 ΜΒ που θεωρούνταν τότε τεράστιος αποθηκευτικός χώρος και κάθε εβδομάδα αφιέρωνα αρκετό χρόνο για να ασφαλίσω τον κόπο μου.

Από τότε άλλαξα πολλές φορές υπολογιστή, και σε κάθε νέα προμήθεια η πρώτη φροντίδα μου, ήταν να εξασφαλίσω τουλάχιστον ένα δεύτερο σκληρό δίσκο, να αποθηκεύω σε αυτόν, που κατά κανόνα ήταν και μεγαλύτερος, τα δεδομένα μου. Δεν ξανά έχασα από τότε δεδομένα και καμάρωνα γι’ αυτό.

Ο υπολογιστής που χρησιμοποιώ σήμερα είναι ένας φορητός, ΗΡ, με ικανοποιητικές επιδόσεις, αλλά δεν έχει δεύτερο δίσκο. Με τον αέρα του πεπειραμένου αφ’ ενός και την άνεση πως δεν ετοιμάζω κάτι για έκδοση, παραμέλησα την φροντίδα των αντιγράφων ασφαλείας, μπορώ να πω ακόμα πως την ξέχασα τελείως.

Μια διακοπή της τηλεφωνικής παροχής, μου έδωσε την ευκαιρία να ασχοληθώ λίγο περισσότερο με την τακτοποίηση του δίσκου. Δεν τα ιεράρχησα όμως σωστά τα πράγματα, και προσπάθησα να εγκαταστήσω και δεύτερο λειτουργικό, το linux να τρέχει μαζί με τα Windows. Το εγχείρημα το έκανα προτού μεταφέρω τα αρχεία μου σε αφαιρούμενο δίσκο. Το αποτέλεσμα δεν ήταν το αναμενόμενο, και ο Μονομάχος του Linux καθάρισε οτιδήποτε υπήρχε στον σκληρό.

Που πήγε η σιγουριά μου και η αυτοπεποίθηση μου ως πεπειραμένου χρήστη; Είδα ένα υπολογιστή που δεν τον ανεγνώριζα και τότε θυμήθηκα την σοφή παροιμία του λαού μας, «το έξυπνο πουλί, από την μύτη πιάνεται», έτσι και εγώ έφαγα την σφαλιάρα από τον Μονομάχο, που επιλήφθηκε του Format χωρίς να το πάρω χαμπάρι. 

Ασφαλώς και δεν αχρηστεύτηκε το μηχάνημα, το επανέφερα στην εργοστασιακή μορφή, εγκατέστησα και το δεύτερο λειτουργικό το linux, όπως το φανταζόμουν, ακόμα υποχρεώθηκα να επανεγκαταστήσω όλα εκείνα τα προγράμματα που χρησιμοποιώ, αλλά έχασα πάντα τα δεδομένα.

Θυμήθηκα μία γριά γυναίκα, που γνώρισα στην Κρήτη την Κερά Κατίνα, που έλεγε, «για όλα δεν πειράζει», και είπα και εγώ δε πειράζει, δε χάθηκε δα και κόσμος, σε τελική ανάλυση οι φωτογραφίες που χάθηκαν, στο μυαλό μου θα ομορφύνουν περισσότερο, τα κείμενα όσα ήταν για έκδοση έχουν εκδοθεί, ευκαιρία για ανανέωση, τα δε τελευταία βρίσκονται κάπου έξω στο διαδίκτυο αποθηκευμένα και μπορώ να τα ανακτήσω.