Η απαγωγή

Μεγάλο ενδιαφέρον μου προξενεί πάντα η συμπεριφορά των ζώων. Ζώντας αρκετά χρόνια τώρα κοντά στην φύση, προσπαθώ να αποκωδικοποιώ τις συμπεριφορές τους. κάποιες φορές το καταφέρνω και άλλοτε όχι.
Ο σκύλος μου ο Ρόκυ, ένα κουτάβι τριών μηνών περίπου, τις τελευταίες μέρες, παρότι λυτός, δεν ξεκόλαγε από κοντά μου. Όταν το έλυνα για την καθημερινή μας βόλτα, αντί να τρέχει στην θάλασσα και να ανακατώνεται με τα φύκια, τριβόταν στα πόδια μου. Επειδή αυτό τον καιρό, περνώ μια κρίση με το αναπνευστικό μου πρόβλημα, το απέδωσα στο ένστικτο του, πως καταλαβαίνει την αρρώστια μου και συμπαρίσταται. Το έχω ξαναζήσει αυτό, αλλά δεν ήταν αυτός ο λόγος.
Φανταστείτε την έκπληξη μου, όταν το πρωί της Κυριακής, πήγα να του βάλω φαγητό πριν φύγω, διαπίστωσα πως έλειπε. Κάποιος είχε λύσει το σύνδεσμο του λουριού και το πήρε μαζί του. Κανονική απαγωγή που συντελέσθηκε μες στην νύχτα, αφού κατά τις ένδεκα ο Ρόκυ γαύγιζε χαρούμενος.
Στεναχωρήθηκα λίγο, αλλά ζώο είναι σε τελική ανάλυση, δεν χάλασε ο κόσμος αν κάποιος το ήθελε, χαλάλι του. Ούτε δακτυλικά αποτυπώματα αναζήτησα, ούτε το Αστυνόμο Μπέκα εκκάλεσα. Αποφάσισα μετά από αυτό το γεγονός, να μην ξαναμαζέψω σκύλο στην αυλή, είναι βέβαια και τα χρόνια που πέρασαν, είναι και η ανημποριά της αρρώστιας που με καταβάλει μέρα με την μέρα.
Την Δευτέρα την αργά το βράδυ, έκανα σχέδια πως θα κλίσω την σκυλόπορτα που βγαίνει στην θάλασσα, και πως θα διευθετηθεί ο χώρος που διαβιούσε ο σκύλος, όταν κτύπησε το τηλέφωνο, ήταν κάποιος φίλος από την κοντινή μας πόλη, που με ενημέρωσε πως βρέθηκε ο Ρόκυ. Αυτό το σαρανταοκτάωρο, μεσολάβησαν γεγονότα, που μοιάζουν ψεύτικα. Την Κυριακή το πρωί ήταν παρατημένος στα ταμπάκικα (Βυρσοδεψία), μια περιοχή παραθαλάσσια, με πολλά κλειστά παλιά εργοστάσια του είδους. Το είδε κάποιος από τους πολλούς επισκέπτες μου, και το αναγνώρισε, αλλά δεν ήταν σίγουρος, τον φωτογράφησε και ανάρτησε σε μερικές κολόνες αγγελία πως βρέθηκε κουτάβι, και όποιου είναι να παρουσιασθεί να το παραλάβει.
Εγώ δεν πήρα χαμπάρι τίποτα από αυτά, το βραδινό τηλέφωνο ήταν η πηγή της ενημερώσεως μου. Φυσικά επόμενο ήταν να επαναπατρισθεί ο Ρόκυ, στο Κουρουντερέ, στα σπιτάκια του και στην αλυσίδα του.
Μετά τις πρώτες χαρές που έκαμε, μόλις εντόπισε το οικείο του περιβάλλον, δέθηκε και άρχισε την γκρίνια, έμαθε βλέπετε να ζει ελεύθερος. Αν όμως μένει λυτός, θα καταλήξει κάτω από τις ρόδες των διερχομένων οχημάτων. Στην σημερινή μας βόλτα, από την οποία μόλις επέστρεψα, ήταν σαν να μην είχε φύγει ποτέ.