Ο εποικισμός

Το σημερινό θέμα με βασάνισε πολλές φορές στο παρελθόν και το ανέβαλα άλλες τόσες, αλλά σήμερα έκατσα μπροστά στο πληκτρολόγιο αποφασισμένος να δημοσιεύσω κάποιες σκέψεις που ίσως ενοχλήσουν ορισμένους και για τις οποίες πρώτος εγώ εύχομαι να αποδειχτούν αβάσιμες και υπερβολικές, το σίγουρο είναι πως δεν λόγια ενός φανατικού. Αιτία το μαχαίρωμα ενός ανθρώπου που αντί να δει το παιδί του να γεννιέται, βρήκε τον θάνατο από τρείς αλλοδαπούς επειδή δεν παρέδωσε την κάμερα που κρατούσε.

Το μεγάλο πρόβλημα της Ελλάδος αλλά και γενικά της Ευρώπης είναι η υπογεννητικότητα. Σε αυτό έχω αναφερθεί και άλλες φορές. το μεγάλο πρόβλημα της Ασίας και της Αφρικής είναι η υπεργεννητικότητα, που σε συνδυασμό με τον πόλεμο και την ανασφάλεια γεννά εγκληματίες.

Σε δυο παραδείγματα εποικισμού θα αναφερθώ πριν φτάσω στο δικό μας πρόβλημα. Στην Κύπρο και στην Παλαιστίνη όπου γίνεται παράνομος εποικισμός με κάθε είδους περιθωριακούς εγκληματίες που συνήθως απολαμβάνουν την ασυλία οπλοφορούν και δημιουργούν το νέο κράτος, ελπίζοντας πως τα παιδιά τους οι τα εγγόνια τους θα είναι νόμιμοι πολίτες, όταν αναγνωριστούν ως κράτος οι δυνάμεις της κατοχής.

Εποικισμός έγινε και στη Αμερική πριν από διακόσια περίπου χρόνια, από ευρωπαίους στην αρχή και αργότερα ασιάτες και αφρικανούς εξόριστους κατάδικους και εγκληματίες και αργότερα από πεινασμένους οικογενειάρχες που αναζητούσαν το αυτονόητο, να έχουν φαγητό και στέγη για την οικογένεια τους και τα παιδιά τους, αποτέλεσμα το σημερινό συνονθύλευμα που λέγεται Αμερικάνικο έθνος. Με τα όπλα και με τον νόμο του ισχυρότερου, όσοι κατάφεραν να επιβιώσουν, εκτόπισαν τους πραγματικούς Αμερικάνους που δεν είναι άλλοι από τους Ινδιάνους, τους οποίους φυλάκισαν ή εκτόπισαν σε καταυλισμούς μέχρι να αφομοιωθούν και να χάσουν κάθε ίχνος της ιδιοπροσωπίας τους.    

Κάτι ανάλογο γίνεται τώρα και εδώ και κατ’ επέκταση σε όλη την Ευρώπη. Εποικίζουν την Ελλάδα και την Ευρώπη γενικότερα οι ασιάτες και οι αφρικανοί αναζητώντας το καλλίτερο αύριο γι αυτούς και τα παιδιά τους, κουβαλώντας τους δικούς τους νόμους τα δικά τους ιδανικά επιβάλλοντας τα με την βία. Ευάλωτη η Αθήνα και όλη η Ελλάδα υπό το καθεστώς του ΝΔΤ, ανήμπορη να αντιδράσει, αφήνεται σε αυτόν το εποικισμό. Πριν από λίγα χρόνια καμάρωναν οι Έλληνες, εκείνοι τουλάχιστον που είχαν την ασιάτισσα ή την αφρικανή καμαριέρα (υπηρέτρια), αυτή όμως έφερε την οικογένεια της και κατάντησε ο Έλληνας μειοψηφία στον τόπο του. Σε λίγο καιρό ακόμα θα είναι μια ξεχασμένη μειονότητα όπως τους ινδιάνους της Αμερικής. Ίσως θα πεί κάποιος, πως είμαι επηρεασμένος από τις  καουμπόικες ταινίες, ας μην ξεχνάμε πως αυτές ήταν προπαγάνδα μέσω της τέχνης, όπως και οι επακολουθήσαντες με το καράτε.

Διαβάζω πως η κατάσταση στο κέντρο της Αθήνας είναι πλέον ανεξέλεγκτη, αλλά δεν είναι μόνο στην Αθήνα είναι και στην επαρχία. Απαράδεχτο γεγονός αυτό που πρίν από λίγο καιρό συνέβηκε, ολόκληρη ομάδα παράνομων ταξίδεψε με το καράβι χωρίς κανείς να μπορέσει να την ελέγξει. Αυτό δεν φανερώνει την αδυναμία των οργάνων της τάξης, αλλά και την μεγάλη πρόοδο που έχει κάνει ο εποικισμός στην πατρίδα μας, ειδικά στην Αθήνα η οποία από Ευρωπαϊκή μεγαλούπολη στους Ολυμπιακούς του 2004, εξελίσσεται σε ανατολίκη χαοτική πολιτεία. Είναι λυπηρό και μακάβριο αλλά είναι γεγονός.

Το μεροκάματο του ρωμιού εργάτη χάθηκε προς όφελος του οικονομικού μετανάστη, τον οποίο εκμεταλλεύεται ο παράνομος λαθρομετανάστης με πολλούς τρόπους και δημιουργούνται κλίκες και ομάδες που θυμίζουν έντονα την προπολεμική μαφία στην Αμερική.

Η αντίδραση ορισμένων συμπατριωτών να ξενιτεύονται, απλά βοηθάει το σχέδιο εκείνων που θέλουν τον τόπο μας να εποικισθεί και δεν είναι λίγοι. Μας σπέρνουν πολλών ειδών ζιζάνια και καταφέρνουν να είμαστε πάντα χωρισμένοι και τσακωμένοι μεταξύ μας, αλλοίμονο μας.

Διορατικός είναι εκείνος που μπορεί να μην επηρεάζεται συναισθηματικά από τα γεγονότα που συμβαίνουν γύρω του και παράλληλα να τα ζει γιατί είναι δικά του. Υπάρχουν άραγε τέτοιοι ταγοί σήμερα να αναλάβουν το έθνος μας;

Μακάρι να είμαι ψεύτης σε όσα γράφω, θα είναι για μένα μεγάλη ανακούφιση.