Το κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις, αλλά μία αξία. Παρομοιάζουμε πολλές φορές τον πνευματικό με γιατρό, λίγες φορές όμως δίνουμε στον γιατρό την αξία του πνευματικού. Αυτό είναι λίγο άδικο.
Ο Πνευματικός ασχολείται με την ψυχή μας, πράγμα αθάνατο, ενώ ο γιατρός με το σώμα πράγμα φθαρτό. Ο πνευματικός θα δώσει λόγω στον Θεό, αν κάτι πάει στραβά, γι αυτό και απαιτεί υπακοή. Ο Γιατρός όμως θα δώσει λόγο και στον Θεό, αλλά και στην ανθρώπινη δικαιοσύνη αν κάτι δεν πάει καλά, ζητά βοήθεια από τον άρρωστο, για να τον θεραπεύσει.
Η συμπεριφορά του ασθενούς ποια είναι; Ή μάλλον ποια θα πρέπει να είναι; Πειθαρχία και απόλυτη εμπιστοσύνη στην κρίση του γιατρού. Δεν έχει τις γνώσεις ο κάθε ασθενής, που αποκτά ο θεραπευτής στα τόσα χρόνια που χρειάζεται για να ορκιστεί ως γιατρός. Θα χορηγήσει θεραπεία και φάρμακα, αρμόδια για την κάθε περίσταση. Όπως για τον πνευματικό η κάθε ψυχή είναι μία και μοναδική, με την δική της αποκλειστική αντιμετώπιση, έτσι για τον γιατρό, το κάθε σώμα αποτελεί ξεχωριστή περίπτωση. Επειδή ο γείτονας ή ξάδελφος είχε τα ίδια συμπτώματα, δεν σημαίνει πως θα εφαρμόσουμε την θεραπεία δίχως την γνώμη του γιατρού, ή ακόμα θα τον πείσουμε να μας δώσει ότι φάρμακα νομίζουμε. Τα φάρμακα όλα είναι προϊόντα της γης, και σε αυτά διαχειριστής είναι ο γιατρός. Αυτό που ζητάμε εμείς από τον Θεό, είναι να δώσει στο γιατρό φώτιση να κάνει την σωστή διάγνωση.
Υγεία δεν είναι η απουσία κάποιων ενοχλητικών συμπτωμάτων, αλλά μια πολυδιάστατη κατάσταση που συμπεριλαμβάνει απόλυτα αλληλοεξαρτημένες φυσικές, ψυχικές, διανοητικές, κοινωνικές και υπαρξιακές διαστάσεις.
Φιλόθεος Φάρος Βάδιζε υγιαίνων. Εκδόσεις Αρμός.
Καθήκον του γιατρού είναι λοιπόν να μιλήσει πρώτα στην καρδιά μας και στο μυαλό μας, για να μπορέσει να θεραπεύσει το υπόλοιπο σώμα. Αν έχουμε επιφυλάξεις, θεραπεία δεν γίνεται. Αν ο Πνευματικός δεν μας αναπαύει, αναζητούμε άλλον, θεμιτό, αλλά και ο νέος Πνευματικός θα απαιτήσει υπακοή. Αν αμφιβάλουμε για τον γιατρό μας, ψάχνουμε για άλλον, αλλά, πειθαρχούμε στις εντολές του.
Υπάρχουν πιστοί χριστιανοί, με ένα σωρό προσευχητάρια, εικόνες και κομποσκοίνια, χωρίς πνευματικό, εξομολόγηση και Θεία κοινωνία.
Υπάρχουν και ασθενείς με πιεσόμετρα, σακχαρόμετρα, θερμόμετρα και λοιπά . . .μετρα, χωρίς γιατρό και θεραπεία.
Και οι μεν και οι δε έχουν εγωισμό και ίδιον θέλημα. Και προκοπή δεν βλέπουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου