Όσο θάρρος χρειάζεται ο κολυμβητής για να αποτολμήσει μια βουτιά στα βαθιά νερά, τόσο χρειάστηκα και εγώ για να αποφασίσω ένα ταξίδι στην Αθήνα, για να ανταμώσω με το παρελθόν. Αψηφώντας τις γκρίνιες της γιατρού και το βροχερό καιρό βρέθηκα ανάμεσα σε ανθρώπους, που είχα να συναντήσω παραπάνω από 45 χρόνια.
Συγκινήθηκα γνωρίζοντας και κάποιους άλλους με τα ίδια βιώματα, που δεν ήταν πάντα ευχάριστα, συναντήθηκα με παλιές συμμαθήτριες από το δημοτικό, σκαλίσαμε μνήμες και θυμηθήκαμε ονόματα και καταστάσεις.
Κατάφερα να φύγω χωρίς να δακρύσω.
Δεν θα αναφέρω ονόματα, γιατί σίγουρα κάποιον θα ξεχάσω, πόλις όμως που ακούστηκαν, η Μίνια που η βραδιά ήταν δική της, Πορτ Τεουφίκ, Ασιούτ, Μανσούρα, αλλά και συνοικίες όπως Αμπτίν, Μπαμπ ελ Λουκ, Χελουάν, Σούμπρα, στο Κάϊρο, φέρανε διέγερση στην καρδιά μου. Φωτογραφίες από τις δραστηριότητες του προσκοπισμού, με γνώριμα πρόσωπα με βάλανε σε σκέψεις.
Επιτακτική ανάγκη να δημιουργηθεί κάποιο ιστορικό αρχείο, να μαζευτεί αυτό το υλικό και ότι άλλο βρεθεί, να ψηφιοποιηθεί, για να μην χαθεί. Να συνεντευξιαστούν οι γεροντότεροι, να μας αφήσουν τις αναμνήσεις τους καταγραμμένες, για να γίνουν κτήμα όλων μας και με αυτό τον τρόπο κομμάτι της ιστορίας.
Ας βοηθήσουμε όλοι αυτήν την προσπάθεια ενισχύοντας όλα τα αδελφά σωματεία του Αιγυπτιακού Ελληνισμού, είναι τιμή μας και καμάρι μας. Από αυτήν την θέση δηλώνω πως είμαι διαθέσιμος να βοηθήσω και εγώ όσο μπορώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου