Ο Πυθαγόρας και οι αναγνώστες του.

Το Blog αυτό ξεκίνησε χάριν αστεϊσμού, και παραδόξως έμεινε. Δεν είναι φιλολογικό Forum, ούτε λογοτεχνικό περιοδικό. Ο Πυθαγόρας από εδώ, όποτε έχει χρόνο, κατά το δη λεγόμενο ¨κάνει την πλάκα του¨ . και επειδή ο χρόνος τώρα περισσεύει, το πληκτρολόγιο υποφέρει.
Το κέρδος που βγαίνει από αυτήν την ιστορία είναι απίστευτο. Όταν λέμε κέρδος μην πάει ο νους σας σε χρηματικά ωφέλει, αλλά σε διαπιστώσεις και συμπεράσματα που βγαίνουν από τα σχόλια των αναγνωστών.
Μπροστά στον υπολογιστή σήμερα κάθονται άνθρωποι από όλο το φάσμα της κοινωνίας μας. Νεαροί αλλά και συνταξιούχοι περιπλανιόνται (σερφάρουν) στο διαδίκτυο και γεμίζουν τις ώρες τους. Δημιουργούνται παρέες και ομάδες από ανθρώπους που μεταξύ τους δεν γνωρίζονται. Φαντάζονται τον συνομιλητή ως συνοδοιπόρο και ας απέχουν χιλιάδες χιλιόμετρα μεταξύ τους, η τεχνολογία τους φέρνει κοντά.
Το ερώτημα που με βασανίζει είναι το εξής, μήπως αυτή η ηλεκτρονική επαφή μας κρατά συνειδητά μακριά, και κοροϊδευόμαστε τάχα πως γνωριζόμαστε; Πως τάχα θα γνωρίσεις έναν άνθρωπο αν δεν πιείς ένα καφέ μαζί του που λέει ο λόγος. Μπορεί άραγε το ψυχρό πληκτρολόγιο να αντικαταστήσει την ανθρώπινη κουβέντα; Την γκριμάτσα στο πρόσωπο του συνομιλητή; το γέλιο αντικαθίσταται από το χα χα χα που γράφουμε;
Στην χθεσινή ανάρτηση υπάρχει ένας οδηγός σωφροσύνης, από την Παλαιά Διαθήκη, σε πολυτονικό σύστημα γραφής. Ενθουσιαστήκαν αρκετοί, ίσως επειδή έχω αφιερώσει και άλλες αναρτήσεις θρησκευτικού ενδιαφέροντος, στενοχωρήθηκαν κάποιοι άλλοι, γιατί δεν καταλάβαιναν τα γραμμένα. ( μήπως και όσοι τα καταλαβαίνουν τα εφαρμόζουν κι όλας; ) μου δίνουν παραγγελίες, γράψε, λέει κάποιος για το κουτούκι τ’ Αποστόλη. Αυτό υπήρξε όντως, και το τραγούδησε και ο Μπιθηκότσης, ίσως δεν ήρθε η ώρα του ακόμη. Όσοι ασχολούνται με τα κείμενα θα γνωρίζουν πως δεν τους βγαίνουν όποτε θέλουν, αντίθετα όταν έρχονται μόνα τους στο μυαλό τότε τα χέρια δεν προλαβαίνουν.
τ’ Αποστόλη το κουτούκι υπήρξε στην Νέα Φιλαδέλφεια, σε πρώτη ευκαιρία θα το περιγράψω. Μέρες τώρα προσπαθώ να αναφερθώ στις δίδυμες αδελφές την Λία και την Σία, η μία ήταν τυφλή, και όποτε αρχίζω βουρκώνω το σταματώ και αρχίζω την περιπλάνηση.
Αισθάνομαι υποχρεωμένος σε όλους που διαβάζουν τον Πυθαγόρα και ιδιαίτερα στο Samosblogs που το προβάλει.