Η γνώση μεταδιδόμενη πολλαπλασιάζεται

Λέει: Η Φενια: Οι ζωές μας είναι σαν την πορεία του ήλιου. Στις σκοτεινότερες στιγμές υπάρχει πάντα η υπόσχεση του φωτός.

Για άλλη μια φορά την ευχαριστώ, για τον τρόπο με τον οποίο βάζει τους ανθρώπους να σκέπτονται. Πολλές φορές μια απλή πρόταση είναι αρκετή, για να αναπτύξεις ολόκληρα κεφάλαια γύρω απ’ αυτή.
Αυτή την φορά θα αντισταθώ στον πειρασμό αυτό, αλλά θα υποκύψω σε άλλον, αυτόν που περιγράφει η Αγ. Γραφή στις

Πρμ9:9 δίδου σοφώ αφορμήν, και σοφώτερος έσται

Ο σοφός δάσκαλος ξέρει πώς να κάνει τον μαθητή να σκέπτεται, αφήνοντας του ερωτηματικά να απαντήσει, και δημιουργώντας το κλίμα για αναπτύξει. Αυτό είναι χάρισμα, δεν το έχουν όλοι οι δάσκαλοι, ούτε και διδάσκεται, είναι χάρισμα από το Θεό, ή ταλέντο όπως θα ισχυριστούν κάποιοι. Από τις εκθέσεις των μαθητών επωφελείται και ο δάσκαλος, διότι διευρύνετε ο κύκλος των συλλογισμών του.
Δεν αναφέρομαι ούτε κατά διάνοια στους σχολικούς δασκάλους, ειδικά σήμερα, που είναι και αισθάνονται δημόσιοι υπάλληλοι, με προκαθορισμένο ωράριο, αντιπαρεχόμενοι πως θα έπρεπε να είναι και να αισθάνονται παιδαγωγοί, και κοινωνικοί λειτουργοί. Δεν με απασχολεί το θέμα, τουλάχιστον σήμερα.
Ασχολούμαι με τον δάσκαλο στον οποίο πηγαίνει κανείς οικιοθελώς, διότι πρώτα τον παραδέχεται ως δάσκαλο, και έπειτα διότι θέλει να ωφεληθεί από τις γνώσεις και την εμπειρία του δασκάλου. Σε αυτόν τον δάσκαλο οφείλεις πλήρη υπακοή.
Αυτός ο δάσκαλος μπορεί να λέγεται για τους αθλητές προπονητής, για τους μουσικούς μαέστρος, για τους εργάτες μάστορας, για τους καλογέρους Γέροντας και για όλους Πνευματικός.
Κύριο χαρακτηριστικό αυτού του ανθρώπου, είναι η έλλειψη του εγωισμού, και η ικανοποίηση να βλέπει τους μαθητευόμενους του να προκόβουν και να τον ξεπερνούν, η αγάπη και η αναγνώριση, που βλέπει στα μάτια τους, είναι ότι πολυτιμότερο γι αυτόν.
Υπάρχουν κάποιοι που γνωρίζουν στον τομέα τους, πολλά πράγματα και θα μπορούσαν να τα μεταλαμπαδεύσουν στους νεώτερους, αλλά δεν έχουν αυτό το χάρισμα. Χρειάζεται προσπάθεια να αντλήσεις από αυτούς γνώσεις. Επειδή είναι σίγουροι για τις γνώσεις τους, δεν προσπαθούν να πείσουν κανέναν. Λένε, μα, δεν επιμένουν να αποδείξουν τίποτα, δεν τους ενδιαφέρει άλλωστε!
Σε αντιθέσει με αυτούς, είναι οι άλλοι οι ημιμαθείς, που σε κάθε ευκαιρία αγορεύουν, και θεωρούν εαυτούς δασκάλους, και προσπαθούν να πείσουν, αγανακτώντας, όταν δεν το καταφέρνουν. Αυτοί οι άνθρωποι, δεν δέχονται καμία ευθύνη για τίποτα, πάντα φταίνε οι άλλοι που δεν τους άκουσαν.
Τα χρόνια περνάνε και ο άνθρωπος μεταδίδει την γνώση του από γενιά σε γενιά, διότι η γνώση όταν μοιράζεται δεν τελειώνει αντιθέτως πολλαπλασιάζεται. Και έχουμε νέα τεχνολογικά επιτεύγματα, αλλά μόνο στα υλικά θέματα.
Βλέπουμε πχ μια γενιά να πολεμά, και να ανακαλύπτει στο τέλος την Ειρήνη, ενώ η επόμενη που γνωρίζει την ειρήνη ανακαλύπτει το πόλεμο. Και ο αέναος κύκλος συνεχίζεται.