Η Μαριάννα

Ένα σχόλιο στην Χριστουγεννιάτικη ιστορία, με τον Νάσο, για την Μαριάνα, μου επιβάλει να επεκτείνω λίγο το θέμα. Η Μαριάνα που αναφέρεται δεν ήταν το εργοστάσιο που έβγαζε τις σόμπες Μαριάνα, αλλά ένας κινηματόγραφος, σε ένα τρίγωνο οικοδόμημα, που πρόβαλε κατά κύριο λόγο επικές πολεμικές περιπέτειες. Από εκείνο το τρίγωνο, έμπαινες στον Βύρωνα.
Αριστερά η Π Τσαλδάρη που οδηγούσε στη Νέα Ελβετία και από εκεί στον Καρέα. Στη δεξιά πλευρά η οδός Κολοκοτρώνη, οδηγούσε στην αγορά, περνώντας από τον Τζίμη, δίπλα από το δημοτικό σχολείο. Εκεί νοικιάζαμε μηχανάκια και παίζαμε μπιλιάρδο, χωρίς τον φόβο της αστυνομίας. Δεν έκανε ποτέ έλεγχο, διότι όπως διέρρευσε μετά την μεταπολίτευση, ο Τζίμης ήταν χαφιές.
Λίγο πριν τα Χριστούγεννα που βρέθηκα στην Αθήνα, κατάφερα να περπατήσω με τα πόδια στον Βύρωνα, μετά από τριανταπέντε χρόνια. Πέρασα και από κει, δεν υπάρχει Μαριάνα, μια πολυκατοικία δεσπόζει στην θέση της. Ανεβαίνοντας την Κολοκοτρώνη, τον κεντρικό δρόμο για την αγορά του Κοπανά, είδα ένα άλλο τοπίο από αυτό που γνώριζα. Μόνο στο κέντρο της αγοράς που έχει πλακοστρωθεί και πεζοδρομηθεί, είδα εξ ή επτά τράπεζες. Η πρώτη σκέψη ήτανε, μπράβο πρόοδος, και η ψυχραιμότερη, ποιος ξέρει πόσα δάνεια δώσανε στην περιοχή.
Το μανάβικο του Μουστάκα του χοντρού, χαρακτηριστικό της αγοράς δεν υπάρχει πια.
Παράλληλα ο νους μου, ταξιδιάρης μια ζωή, γύρισε πίσω και έψαχνε δυο μαγαζιά συγκεκριμένα. Αλλά δεν τα βρήκα, αυτό το είδος δεν υπάρχει στις γειτονιές. Έψαχνα δισκάδικα.
Τον καιρό της χούντας, ήτανε μαγαζιά που δίνανε μεροκάματο, με λίγο εξοπλισμό, ένα πικάπ, και ένα μαγνητόφωνο, αρκούσαν για να γίνεις καταστηματάρχης. Οι δίσκοι στα ράφια, παρακαταθήκη από τον χονδρέμπορο. Οι κασέτες πίσω από τον μπάγκο, γραφόντουσαν κατά παραγγελία των πελατών, και πουλιόντουσαν λαθραία. Τα πνευματικά δικαιώματα ήταν λεπτομέρεια ασήμαντη.
Ο Αποστόλης ο δισκάς, έμεινε σαν θρύλος, δίπλα από το μοναδικό καφενείο από τα παλιά που στέκει ακόμα. Η Αγίας Σοφίας δεν ξεχωρίζει από τους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας, από την αρχή μέχρι το τέλος της. Μονοδρομήσεις που υποτίθεται πως κάνουν την κυκλοφορία ομαλότερη, ταλαιπωρούν τους Βυρωνιώτες και δίνουν λόγο ύπαρξης, στην δημοτική αστυνομία.
Περπάτησα στον δρόμο αρκετή ώρα, είδα πολλά πρόσωπα, αλλά κανένα γνώριμο. Άλλαξε ο συνοικισμός έγινε πόλη, άλλαξα και εγώ, γέρασα!