Κρέμασα μια φωτογραφία κ’εγώ, τις υπογραφές των καθηγητών της Ξενακείου Επαγγελματικής Σχολής, να θυμηθούμε τους καθηγητές μας. Το πείραγμα καλοπροαίρετο και καλοδεχούμενο, από τον Νικόλα, <δεν φαίνεται ο βαθμός, μόνο η διαγωγή>. Ξέρει ο Νικόλας και όλοι γενικά όσοι με θυμούνται από τότε πως δεν υπήρξα επιμελής μαθητής, μόνο άτακτος, παρά ταύτα τον ανέφερα. Εδώ μεταφέρω το γεγονός για να σχολιάσω με άλλο πνεύμα, το αστείο του φίλου μου.
Ένα από τα προβλήματα της εποχής μας είναι η βαθμοθηρία, κυνηγάμε την βαθμολογία και όχι την επίδοση. Αυτό ξεκινάει από τα σχολικά χρόνια, που ο καλός βαθμός είναι ανταμοιβή της εργασίας του παιδιού. Είναι όμως έτσι;
Άλλαξε η ύλη των διδασκομένων μαθημάτων, να μπορούν ευκολότερα τα παιδιά να απομνημονεύουν απαντήσεις, και να παίρνουν τον καλό βαθμό. Εάν κατάλαβαν το θέμα, είναι δευτερεύων. Ο γονιός ρωτάει τι βαθμό πείρες; Παλαιότερα το παιδί γυρνούσε από το σχολείο, και ρώταγε συνήθως η μάνα, τι μάθατε στο σχολείο σήμερα; Έχει μεγάλη διαφορά η μία ερώτηση από την άλλη. Δεν είναι λίγοι εκείνοι οι γονείς, που χάρη των παιδιών τους, και από αυτήν την γεμάτη γονικό ενδιαφέρον ερώτηση, ωφεληθήκαν και μάθανε πράγματα που δεν γνωρίζανε.
Πολλές φορές σήμερα το παιδί γυρνώντας από το σχολείο, δεν βρίσκει κανέναν σπίτι, πετά την σάκα και αράζει κυριολεκτικά μπροστά την τηλεόραση. Όταν θα έρθει η μάνα συνήθως νωρίτερα, από τον πατέρα το παιδί φεύγει, για το φροντιστήριο ή τη καφετέρια. Σημείο επαφής κανένα, αργά το βράδυ όταν ανταμώσουν, αρχίζει η γκρίνια τι βαθμό έφερες; Διάβασε, δεν ακούς; Και το παιδί αγωνίζεται για καλλίτερο βαθμό, όχι γιατί διψάει να μάθει, αλλά για γλυτώσει γκρίνια. Αυτή η βαθμοθηρία συνεχίζεται στο πανεπιστήμιο, τελειώνουν το πανεπιστήμιο και αναφέρουν στα βιογραφικά αριστούχος. Κάποιοι άλλοι που μπορεί να μην είναι αριστούχοι, γνωρίζουν καλλίτερα από αυτούς την επιστήμη τους, σταδιοδρομούν ευκολότερα.
Αυτή η βαθμοθηρία μας κατατρέχει σε όλη μας την ζωή, από το πρωτάθλημα του ποδοσφαίρου, μέχρι την απόδοση των τηλεοπτικών προγραμμάτων. Εάν έπαιξε καλά η κακά η ομάδα, δεν έχει σημασία όσο αν νίκησε, αν πάει καλά στον βαθμολογικό πίνακα. Τώρα εάν αυτό λέγεται αθλητισμός είναι άλλο θέμα, μάλλον μιλάμε για επιχειρήσεις με πολλά εκατομμύρια. Όμως αυτό που πραγματικά ενοχλεί, είναι η βαθμολογία και οι μετρήσεις της τηλεθέασης, εδώ κανείς δεν ενδιαφέρεται για το περιεχόμενο της εκπομπής, αρκεί να αποφέρει χρήμα. Η τεράστια δυνατότητα αυτού του εργαλείου έχει υποταγεί.
Άφησα τελευταίο θέμα τα γκάλοπ, εκεί γίνεται Ο χαμός. Η βαθμοθηρία σε όλο το μεγαλείο της, μόνο που εδώ είναι απόλυτα κατευθυνόμενη. Οι εταιρίες δημοσκοπήσεων είναι εμπορικές επιχειρήσεις. Επειδή σε κάθε επιχείρηση ο πελάτης έχει πάντα δίκιο, φροντίζουν και οι δημοσκόποι τα ερωτηματολόγια να είναι έτσι διατυπωμένα, που να φέρνουν το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Έτσι απλά, σαν συμπέρασμα, αψηφήστε τους βαθμούς και τις κατατάξεις και κοιτάξτε την ουσία σε κάθε περίπτωση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου