Στὸν τύραννο

Διαβάζοντας εχθές ένα έργο του Ιωάννη Κονδυλάκη, σταμάτησα στο παρακάτω απόφθεγμα:


Στὸν τύραννο
Εἶπε τὸ κλῆμα στὸν τράγο, ποῦ τὤτρωγε: «Κιὥς τὴ ρίζα νὰ μὲ φᾷς, πάλι θὰ βλαστήσω καὶ θὰ δώσω τό κρασὶ νὰ χαροκοπήσουν κεῖνοι ποὺ θὰ σὲ βάλουνε στὴ σούβλα».

Είναι η τελευταία παρακαταθήκη ή διαθήκη του νεωτεριστή δασκάλου στα χρόνια της τουρκοκρατίας στην Κρήτη.

Είναι πάντα επίκαιρο, και απευθύνεται στους κατά καιρούς τράγους, που τρώνε τον ρωμιό. Πάντα τελικά καταφέρνει να ανταπεξέλθει, και να αναρωτιέται πως τα κατάφερε, και με την χαρακτηριστική φαγωμάρα του, να προκαλεί τον επόμενο τράγο.
Αυτήν την εποχή, ο τράγος που τρώει τον ρωμιό ονομάζεται ΔΑΝΙΚΑ.