Πολιτικολογίες

Πολιτικολογίες

Τι καλά που υπάρχουν οι φίλοι εκείνοι, που εύστοχα και διακριτικά ξέρουν πώς να σε επαναφέρουν στην τάξη. Ένα μονολεκτικό μήνυμα πήρα από έναν φίλο και συνοδοιπόρο πολλά χρόνια τώρα και έγραφε «πολιτικολογείς».

Προσπάθησα να το διαψεύσω, αλλά δεν τα κατάφερα. Επηρεασμένος από το κλίμα των ημερών, παρασύρθηκα ίσως σε πολιτικολογίες, παρά το γεγονός ότι επιμελώς αποφεύγω. Σήμερα όμως θα πολιτικολογήσω εν γνώσει μου, εσκεμμένα απροκάλυπτα αλλά όχι προκατειλημμένα.

Η εξέγερση του πολυτεχνείου έφερε στην χώρα μας την μεταπολίτευση. Όσοι μέσα και έξω αγωνίστηκαν τότε, μοναδικό σκοπό είχαν να έρθει η δημοκρατία στον τόπο. Και μετά άρχισε η φαγωμάρα.

Μήπως στην κατοχή το ίδιο δεν έγινε; Όλοι αγωνίστηκαν να φύγουν οι κατακτητές, και μετά άρχισε η φαγωμάρα. Στην Μικρασιατική εκστρατεία και τα επακόλουθα της, αιτία η φαγωμάρα. Και τώρα παρά την φαγωμάρα μας, θα σταθούμε στα πόδια μας είναι περισσότερο από βέβαιο, αυτό που ψάχνουμε είναι το πώς;

Θυμάμαι σε ένα χωριό στην Κρήτη, ένα γέρο βοσκό, παρά τα πολλά χρόνια του, δεν σταμάτησε να δουλεύει. Εισόδημα είχε την σύνταξη του ΟΓΑ και ότι οικονομούσε από τα πρόβατα του, ήταν περίπου τριάντα. Δεν πανώγραφε ποτέ του στις δηλώσεις για επιδοτήσεις, και ήταν περήφανος γι’ αυτό, ο Βασιλαριάς, έτσι τον φωνάζαμε. Όταν ήρθε η περιβόητη αλλαγή, τον πρότειναν για σύνταξη αγωνιστού, (εθνικής αντίστασης), και αυτός τότε αρνήθηκε, πήρε το παράσημο που του αναλογούσε, αλλά αποστόμωσε τους πάντες λέγοντας, «Εγώ μωρέ για την Πατρίδα αγωνίστηκα, όχι για την σύνταξη». Και ήταν όντως ήρωας.

Στο ίδιο χωριό, ένας συνομήλικος του, αγωνιστής στο ίδιο αντάρτικο, ζητούσε να γίνει μνημείο ηρώων, επειδή στο διπλανό χωριό είχε στηθεί ένα τέτοιο. Στην παρατήρηση μου πως πρέπει να υπάρχουν ήρωες, πρότεινε το εαυτό του, και όταν του είπα πως πρέπει να είναι νεκροί αυτοί οι ήρωες, μελαγχόλησε και είπε να μου λείπει.

Αναφέρω αυτό το γεγονός για να δούμε λιγάκι τι επακολούθησε την εξέγερση του πολυτεχνείου, ποιοι ηρωοποιήθηκαν ποιοί εκμεταλλεύτηκαν και απεκόμισαν ωφέλει, και εν τέλει απόκτησαν προσωπικότητα και κύρος που δεν τους άξιζε.

Το Ιανουάριο του 1981 είχαμε παρόμοιας με τα τωρινά έκτασης επεισόδια. Αιτία η απόφαση Α33 του υπουργείου Συντονισμού τότε, υπουργός ο Μητσοτάκης, που προέβλεπε, κανένα προϊόν να μην πωλείτε πάνω από το τριπλάσιο της αξίας εισαγωγής. Έγινε τότε η μεγαλύτερη αναταραχή της μεταπολίτευσης, κατάλαβε ο κόσμος γιατί; Όχι, πιστεύω, ερχότανε η αλλαγή. Ερχότανε ο νέος σωτήρας.

Όμως η αλλαγή είχε γίνει είδη λίγα χρόνια νωρίτερα, όταν καταργήθηκε η ελληνική γλώσσα και εφαρμόστηκε η δημοτική. και ήρθε η αλλαγή και το κακό συνεχίσθηκε, καταργήθηκε η ποδιά στο σχολείο, το ένδυμα ισότητας όλων των παιδιών, και ξεχώρισαν τα μοντελάκια. Το επόμενο βήμα η δημιουργία του δεκαπενταμελούς στα σχολεία, να ελέγχουν οι μαθητές τους δασκάλους. (τελευταία διαβάζω, θα τους βαθμολογούν κι’ όλας).

Εκείνης της γενιάς οι άνθρωποι, οι αγωνιστές και μη, οι εξηντάρηδες σήμερα και εκεί γύρω περίπου, τι κάνανε τότε;

Όσοι μπόρεσαν και επεδίωξαν βολευτήκαν στην μεγάλη διεύρυνση του κράτους τότε, και γίνανε υπηρεσίες απλά για να βολευόμαστε. Η μεγάλη πλειοψηφία  ησύχασε, διότι επιτέλους ήρθε το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση και ο Λαός στην εξουσία.

Έκατσε στον καναπέ, έβλεπε στην τηλεόραση το Ντάλας και την Δυναστεία, και έφτιαχνε πρότυπα. Τα παιδιά κάνανε καταλήψεις στα σχολεία, και οι γονείς δεν ανησυχούσαν, υπήρχε το προηγούμενου του πολυτεχνείου.

Στα χωριά δεν υπήρχε σπίτι χωρίς σύνταξη. Τα χρήματα που έρχονταν από την Ευρώπη για υποδομές, γίνανε αυτοκίνητα και σπίτια. Η μερσεντές κόστιζε ένα τούβλο, (ένα πάκο χιλιάρικα όσο το τούβλο), ένα εκατομμύριο. Τα νυχτομάγαζα γεμάτα κάθε βράδυ. Τα δάνεια εύκολα δίνονταν από τους συνεταιρισμούς, και αν κανείς είχε ενδοιασμό στο να χρεωθεί, το παρακινάγανε οι υπόλοιποι, «πάρε και θα χαριστούν τα χρέη». Υπήρχε το προηγούμενο της Χούντας που χάρισε τα αγροτικά χρέη. Και ο ρωμιός είναι πάντα ευκολόπιστος, σε ότι τον συμφέρει.

Θυμόμαστε όλοι τον Κωσκωτά, πως προβάλλονταν ο νέος αυτοδημιούργητος επιχειρηματίας και ζήσαμε την περιπέτεια του. Υπό το βάρος των σκανδάλων, φτάσαμε στο (βρώμικο 89), έτσι απεκλήθη.

Για θυμηθείτε τότε επιλαμβανόμενες εκλογικές αναμετρήσεις, για θυμηθείτε συνδυασμούς κυβερνητικούς, Τζανετάκης και Ζωλότας, είναι ονόματα πρωθυπουργών, ο δεύτερος 90 χρονών τότε, αλλά και διοικητής της τράπεζας της Ελλάδος, από όταν θυμάμαι. Θυμηθείτε το όνομα Κατσίκης, ο μόνος βουλευτής που έβγαλε το κόμμα του Στεφανόπουλου, ΔΙΑΝΑ, προσχώρησε στην ΝΔ και αποκτήσαμε κυβέρνηση.  

Πόσο εύκολα λησμονεί ο Έλληνας. Δεν έκανε για βουλευτής, ήταν άριστος για πρόεδρος.

Και προέκυψε το σκοπιανό θέμα, και φάνηκε η ΠΟΛΑ του Σαμαρά στον ορίζοντα. Και αυτός σήμερα είναι ο τιμητής πάντων. Επέστρεψε η αλλαγή αφού πήρε τη ρεβάνς με αρχηγό γερασμένο και άρρωστο. Στο παρασκήνιο ετοιμαζόταν ο νέος σωτήρας, ο καθηγητής,  οικονομολόγος και τελικά ο μακροβιότερος συνεχόμενα πρωθυπουργός της μεταπολεμικής Ελλάδας.

Η είσοδος στην ΟΝΕ, το μεγάλο επίτευγμα, ήταν δυνατόν να γίνει χωρίς ανταλλάγματα;

Ο μέσος Έλληνας όμως έβλεπε την Λάμψη και Τόλμη και Γοητεία, καθισμένος αναπαυτικά στον καναπέ του. Η φούσκα του χρηματιστηρίου θα έσκαγε, και αυτός δεν έπαιρνε χαμπάρι.

Άκουγα τότε και μου κακοφαινότανε. (παίζω στο χρηματιστήριο). Όχι δεν παίζεις στο χρηματιστήριο, εκεί επενδύεις. Ακριβώς επειδή παίζανε χάσανε κι’ όλας, επειδή κάποιοι ξέρανε να παίζουν με μπλόφες.

Πριν φτάσει η καταστροφή ετοίμαζε τον νέο σωτήρα, το διάδοχο του, με ένα εκατομμύριο ψήφους, χωρίς όμως αντίπαλο. Κουβαλώντας ένα μεγάλο όνομα. Να ανταγωνιστεί ένα εξ ίσου μεγάλο όνομα. Αυτός ο προηγούμενος πρωθυπουργός που προβλήθηκε ως ο καταλληλότερος, τον είχαν ετοιμάσει οι «Βαρώνοι», ως σωτήρα της Ελλάδας και της παράταξης, αυτός που δεν είχε διοικήσει  ούτε νομαρχία.

Ετοιμάζεται ο νέος σωτήρας, το έγραφα και προχθές. Κάπου διάβασα σε ειδήσεις, πως τον επευφημούσαν, νάτος νάτος ο πρωθυπουργός. Ας ευχηθούμε να μην προκύψει νέος Κωσκωτάς.

Και ενώ περνάμε δύσκολες ώρες, ασχολούμαστε πάλι με διαγραφές και προγραφές, αρχίζοντας μια νέα φαγωμάρα. Είναι τόσο φανερή η προσπάθεια να μας διχάσουν, που απορώ πως δεν το βλέπουν ορισμένοι. Πρέπει να μαντρωθεί ο Έλληνας, για να τον ελέγξουμε, αλλά πρώτα φτιάχνουμε το τσομπάνη του.

Ξαφνικά, ο καναπές δεν είναι αναπαυτικός, μήπως φταίει ο Φώσκολος που λείπει από την τηλεόραση; Μήπως τελείωσε το ουίσκι μας, και δεν έχουμε άλλο; Μήπως τελικά ήρθε η ώρα;

Χορτάσαμε ψωμί και βλαστημήσαμε το Θεό, τώρα θα μας λείψει ποιος ξέρει για πόσο, αλλά θα ξαναπάρουμε τα πάνω μας.

Για κάποια δουλειά προχθές, αναζήτησα βοήθεια από εργάτη. Μου συστήσανε κάποιον Αλβανό. Δεν υπάρχει Έλληνας να κάνει τέτοιες δουλειές. Ήρθε ο φουκαράς, μετά το μεροκάματο του, να δουλέψει, και δούλεψε φιλότιμα. Στην κουβέντα που κάναμε μου ανέφερε ότι δεν προλαβαίνει. Τον ζητούν πολλοί, σε αντίθεση με κάποιους γείτονες του, που κάνουν ένα ή δύο μεροκάματα την εβδομάδα. Ο λόγος, το φιλότιμο του, δουλεύει χωρίς να κοροϊδεύει. Η οικογένεια μένει στην Αλβανία, όπου έχει αγοράσει σπίτι, και δεύτερο, και δεν τον τρομάζει η κρίση, «εγώ λέει θα έχω δουλειά και αν όχι θα φύγω να πάω στην πατρίδα μου. Εκεί θα έρχονται έλληνες εργάτες τώρα».

Είναι τόσο απλό, αυτοί που πριν από λίγα χρόνια ήρθαν για να ζήσουν, εδώ να φεύγουν τώρα. Η συγκομιδή τελείωσε.

Το όνειρο της μεγάλης Αλβανίας θα αρχίσει να υλοποιείται. Το σκοπιανό θέμα τελειώνει. Κα εδώ ώρα είναι κάνουμε ασκήσεις μνήμης. Ποιος ήταν ο υπουργός εξωτερικών που ήρε το εμπόλεμο με την Αλβανία; Ήταν ο Παπούλιας ο σημερινός μας πρόεδρος. Τυχαίο;  ποιος ήταν υπουργός εξωτερικών, που άνοιξε τα σύνορα και επέτρεψε την είσοδο Αλβανών εργατών στον τόπο μας; Ήταν ο Σαμαράς, ναι ο αρχηγός της αντιπολίτευσης. Τυχαίο; Παραβλέπω το ζεϊμπέκικο του ΓΑΠ, μπροστά στον τούρκο πασά.

Με λυπεί όμως η κουβέντα του προχθές στην βουλή.  Είμαι Έλληνας της διασποράς, όχι επειδή το θέλησα. Αυτοί οι Έλληνες της διασποράς, που το θέλησαν θα σώσουν την Ελλάδα και πάλι.