Ατυχίες;

Συνηθισμένη έκφραση απογοήτευσης, είναι όμως έτσι; Το γράφω διότι σήμερα μετά από αρκετές αναβολές αποφάσισα να αρχίσω τα βαψίματα. Και τι συνέβη; Πλάκωσε η βροχή.
Ιδιότροπος ο καιρός εφέτος, μας έχει αναστατώσει, κι όμως, εδώ φαίνεται η καρτερικότητα του αγρότη, του ανθρώπου του μόχθου και της προσδοκίας από την φύση. Έγραφα προχθές για το μποστάνι που κατέστρεψε ο Νότος, ολοσχερή καταστροφή στα καρπούζια σημαίνει μηδενικό ετήσιο εισόδημα. Και η αγνή αντίδραση σε μια κουβέντα (με το Θεό θα τα βάλουμε;)
Ενώ ο αγρότης αυτός είδε τον κόπο του να εξαφανίζεται, δεν βαρυγκωμά, δεν αναστενάζει, δεν καταριέται και αμέσως ξεκινά να περισώσει ότι μπορέσει, χωρίς να περιμένει αποζημιώσεις, από πού άλλωστε; (με τον Θεό θα τα βάλουμε;). γνωρίζει πως η τράπεζα, θα του υποθηκεύσει της επόμενης χρονιάς το εισόδημα, γνωρίζει καλά, όμως πως δεν έχει και άλλη επιλογή.
Προτού κάνει την καταμέτρηση των ζημιών, έχει ήδη κάνει σχέδια για την επόμενη καλλιέργεια, αυτό είναι το μεγαλείο του αγρότη. Να πολεμά με τις άγνωστες επερχόμενες καιρικές συνθήκες. Να βλέπει τα φυτώρια να μεγαλώνουν και να γίνονται δένδρα. Σε αυτό ακριβώς το σημείο πρέπει να εστιάσουμε την εμμονή του, να μην εγκαταλείπει τα κτήματα όσο γέρος και αν είναι, έστω και αν είναι ζημιογόνα. Δεν είναι πείσμα, είναι παράπονο.
Αυτό το παράπονο που μας πιάνει όλους όταν τα πράγματα δεν μας έρχονται βολικά.
Κάνουμε μια τροχαία παράβαση και μας αντιλαμβάνεται ο τροχονόμος, η αντίδραση μας είναι άμεση, (φτου, ατυχία). Τι σχέση έχει εδώ η τύχη με την παραβατικότητα;
Πιο σοβαρά είναι τα πράγματα, όταν δεν ικανοποιούμε τους στόχους μας. Δημιουργούμε οικογένειες με σαθρά υπόβαθρα, και όταν διαλύονται, η προσφιλής έκφραση είναι (ατύχησε στο γάμου του-ης). Τι σχέση έχει εδώ η τύχη, με την έλλειψη αλληλοκατανόησης;
Έτσι που τα λέμε, εύλογα γεννιέται το ερώτημα, δεν υπάρχει τύχη; Το ισχυρίζομαι με πολύ πεποίθηση πως έτσι είναι. Την τύχη του ο καθένας την ορίζει την καθορίζει και την δημιουργεί γενικώς. Για να έχει κανείς καλή τύχη, πάντοτε, μα πάντοτε, πρέπει να επιστρατεύσει πρωτίστως την λογική, και λαμβάνει συμβουλές, έστω και αν δεν εφαρμόζει.
Θα τελειώσω με ένα γεγονός που συνέβη πολλά χρόνια πίσω. Ένας καλός φίλος με πολλή μελέτη και περίσκεψη, αποφάσισε να αγοράσει ένα μαγαζί (Υαλοπωλείο), στην Θεσσαλονίκη. Η επιχείρηση επικερδής, ο πωλητής δεν είχε διάδοχο κατάσταση. Ο φίλος συνεργάτης και προμηθευτής της επιχειρήσεως. Όλα δείχνανε πως ήταν η τέλεια ευκαιρία, με πολλή προσπάθεια βρήκε τα χρήματα, χρεώθηκε και έγινε αγοραπωλησία. Σαββάτο μπήκαν οι υπογραφές, και τελείωσε το θέμα. Την Κυριακή έγινε σεισμός και το μαγαζί καταστράφηκε ολοσχερώς. Ούτε τα ρολά δεν ανεβαίνανε, και το κτήριο χαρακτηρίστηκε κατεδαφιστέο.
Ατυχία σε αυτήν την περίπτωση; Όχι βέβαια! (με το Θεό θα τα βάλουμε).