Απουσίες

Η χρήση του διαδικτύου έφερε κόσμο κοντά, και δημιούργησε μια νέα κατάσταση, μια εικονική ηλεκτρονική γειτονιά. Οι χρήστες που περνοδιαβαίνουν από εδώ, όταν διαπιστώνουν απουσίες από άλλους καθημερινούς επισκέπτες αναρωτιούνται, «είναι καλά;»
Αναφέρομαι κυρίως στο Facebook και λιγότερο στα blogs. Στο πρώτο τα σχόλια είναι ολιγόλογα και πολλές φορές προκατασκευασμένα, αρκεί ένα κλίκ και τελείωσες, στα δεύτερα χρειάζεται κάποιος χρόνος.
Σπεύδω να γράψω αυτά σήμερα, διότι πρέπει να γίνει κατανοητό από όλους, πως ανησυχούμε και ενδιαφερόμαστε για όλους όσους διατηρούμε επαφή, αν μπορεί να λεχθεί αυτή η λέξη. Απλούστερα αν είναι κάποιος από εμάς κρυωμένος, δεν γίνεται εντριβή από την οθόνη. Δεν έχει ακόμα εφευρεθεί η τηλεντριβή.
Το καλοκαίρι που άρχισε, είναι φορέας πολλών εργασιών, για την αποκατάσταση των ζημιών του χειμώνα, ειδικά του φετινού. Ακόμα και χθες και προχθές, οι νοτιάδες που επικρατούσαν στην περιοχή μας, κάνανε ζημιές. Μποστάνια καταστραφήκαν πάνω που έδενε ο καρπός. Αυτοί οι συνάνθρωποι μας, γείτονες και φίλοι θα περάσουν δύσκολο τον επόμενο χειμώνα, αφού δεν θα έχουν εισόδημα το καλοκαίρι. Πόσο προλαβαίνουν να αλλάξουν προϊόν;
Να βάλουν ζαρζαβατικά, η εύκολη λύση. Ναι αλλά το κόστος καλλιέργειας είναι ακριβότερο από το εισαγόμενο. Και οι επαγγελματίες προτιμούν να παίρνουν κρεμμύδια Τουρκίας και πατάτες Αιγύπτου, παρά να υποστηρίξουν τον γείτονα, που τον κατέστρεψε ο νοτιάς. Αλυσίδα το πράμα, αν πάρουν ακριβά πρέπει και ακριβά να πουλήσουν, και μετά ο τουρίστας δεν ξανά έρχεται.
Επανέρχομαι στο θέμα καλοκαίρι. Είναι για μένα εποχή με απαιτήσεις. Για να διατηρείται η αυλή και το μπαλκονάκι του Πυθαγόρα σε καλή κατάσταση, απαιτείται χειρωνακτική εργασία. Αυτό θα γίνεται εις βάρος της ενασχόλησης με το Blog, έτσι μην προβληματίζεστε αν δεν είμαι κάθε μέρα παρόν στην ηλεκτρονική γειτονιά.
Ένας δεύτερος λόγος που απουσίασα, είναι η ανταπόκριση στην ανάρτηση «προς νεολαίους», είναι η πρώτη φορά που δεν σχολιάστηκε καθόλου ένα άρθρο. Έχω συνηθίσει να σχολιάζουν είτε ευμενώς είτε δυσμενώς, όλα τα άρθρα. Αυτό πέρασε απαρατήρητο και αναλογίστηκα γιατί;
Στον Πυθαγόρα τα σχόλια δεν δημοσιοποιούνται αμέσως, εκτός και μου ζητήσει ο σχολιάζων, αντίθετα με το FB, που εμφανίζονται αμέσως. Η παντελής απουσία όμως από το συγκεκριμένο άρθρο με προβλημάτισε δεόντως. Δεν μπορώ να υποθέσω ποιους πίκρανα περισσότερο, τους μικρούς ή τους μεγάλους;
Θα πει κάποιος, «δεν πίκρανες, κούρασες», πιθανόν και το σκέφτομαι. Ίσως να είναι κουραστικός ο λόγος, αλλά είναι απαραίτητος για να υπάρξει αντίλογος.