Προς νεολαίους

Γράφω και υποστηρίζω πως οι νέοι έχουν δική τους προσωπικότητα, μοναδική και ανεπανάληπτη. Αυτό ισχύει για κάθε άνθρωπο. Ο κάθε ένας από εμάς είναι μοναδικός και ανεπανάληπτος.
Έχει σχέδια για το μέλλον του, παράλληλα όμως πρέπει να βιώνει και το παρόν του. Έχει δικαιώματα ο νέος, αλλά και υποχρεώσεις. Δεν είναι δυνατόν να ζητάς συνέχεια χωρίς να δίνεις τίποτα.
«Ο γονιός σου, δεν σε έφερε στον κόσμο για να κάνει το κέφι του, όπως πολλές φορές βλάσφημα φωνάζεις, είσαι αποτέλεσμα μια πράξης, που ο Θεός ευλόγησε, για να διατηρείται το ανθρώπινο είδος.
Την αγάπη και την ανοχή του, πρέπει να την σέβεσαι και να την εκτιμάς, διότι χωρίς αυτές δεν θα ανέπνεες.
Μπορείς να υπολογίσεις καμιά φορά πότε για πρώτη φορά μπόρεσες να φας μονάχος σου; Αφού περάσανε πέντε ή έξη χρόνια από την ζωή σου. Από τότε αρχίζουν και οι υποχρεώσεις σου.
Η μεγαλοσύνη των γονιών σου, και κυρίως της μάνας σου, δεν σε μάλωσε όταν δεν μάζευες τα παιχνίδια σου, τώρα δεν σε μαλώνει επειδή δεν μαζεύεις την γλώσσα σου.
Όσα είναι του πατέρα σου, είναι αποτέλεσμα του κόπου του και του αγώνα του, δεν είναι και αυτοδίκαια δικά σου, για να αποκτήσεις πρέπει να κάνεις δικά σου μονάχος.»
Το παιδί μεγαλώνοντας, πρέπει να μάθει να συνεισφέρει στην οικογένεια. Πρέπει να μάθει στις πρώτες τάξεις του δημοτικού να μαζεύει τα παιχνίδια του, να ετοιμάζει την σάκα του μονάχο, να την κουβαλάει αυτό και όχι ο γονιός του. Πριν τελειώσει το δημοτικό πρέπει να στρώνει το κρεβάτι του τουλάχιστον, διότι μπαίνοντας στο γυμνάσιο θα πρέπει να συγυρίζει το δωμάτιο του ολόκληρο. (στην εποχή μας τα παιδιά έχουν πλέον δωμάτια το καθένα δικό του). Όταν αυτά τα κάνει η μάνα, το παιδί το θεωρεί δεδομένο, του περιορίζεται έτσι η διάθεση και αρχίζει η βαρεμάρα. Είναι οι πρώτες υποχρεώσεις της ζωής.
«Βασική σου δουλειά είναι, να μάθεις γράμματα, όσα περισσότερα αντέχεις, είναι η ελάχιστη ανταπόδοση στο φαΐ που τρως και στα ρούχα που φοράς. Αν χρειάζεσαι ενίσχυση στην μάθηση θα στην παρέχουν οι γονείς σου, είναι σίγουρο, αλλά θα πρέπει και εσύ να καταβάλεις τον ανάλογο κόπο»
Πρέπει να καταλάβεις, ότι η δουλειά είναι το μέσον με το οποίο κανείς αποκτά και θεμελιώνει τα δικαιώματα του. Εύλογο ερώτημα. Τι δουλειά να κάνω;
Είσαι κορίτσι; Μαγείρεψε, είσαι αγόρι: πλύνε το αυτοκίνητο. Φαίνεται πολύ φτηνό, ίσως να είναι αλλά κοίτα τι χρειάζεται το σπίτι, ρώτα και κάτι θα βρεθεί. Στην επαρχία είναι ευκολότερο διότι είναι και οι αγροτικές εργασίες. Εκεί τα παιδιά δουλεύουν πιο φιλότιμα.
Φτιάξε μονάχος το πρωινό σου, γυάλισε τα παπούτσια σου αγόρι, σιδέρωσε την φούστα σου, κορίτσι. (Δεν φοράνε πλέον φούστες μόνο παντελόνια, αλλά ο τρόπος του λέγειν)
Πηγαίνεις στο μεροκάματο, καλά κάνεις και μπράβο σου. Μην δουλεύεις για να πάρεις κινητό. Ότι βγάλεις μην ξεχνάς την συνεισφορά σου στο κοινό ταμείο. Την επομένη μέρα θα χρειασθείς χαρτζιλίκι, με τι πρόσωπο θα ζητάς; Όταν μόνο ζητάς και ποτέ δεν δίνεις.
Τελειώνεις το σχολείο και σπουδάζεις, και εκεί υποχρεώσεις έχεις. Μην γίνεσαι αιώνιος φοιτητής. Καλοί οι αγώνες και χρήσιμοι, καλές οι κάθε είδους κατακτήσεις. Όχι όμως εις βάρος της παιδεία σου. Αυτή είναι το εφόδιο που θα σου επιτρέψει να επιβιώσεις.
Όσο είσαι άνεργος, και συμβιείς στο σπίτι, να έχεις φρόνιμα ταπεινό. Και όταν βρεις δουλειά να μην υπεραίρεσαι. Όσα βγάζεις δεν σου ανήκουν όλα. Δοκίμασε να μείνεις μόνος-η να δεις πως αυτά που οικονομάς δεν φτάνουν για τα στοιχειώδη. Πως λοιπόν τα κρατάς όλα ως χαρτζιλίκι;
Το ώριμο άτομο γνωρίζει για μην μακρηγορώ, πως πρώτα βγάζουμε τις υποχρεώσεις μας, και μετά κοιτάμε την διασκέδαση μας. Πρέπει να γίνει ξεκάθαρο πως υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στην ψυχαγωγία και την διασκέδαση. Η ετοιμολογία της ψυχαγωγίας είναι αρκετή για να σε συνετίσει.
Τελειώνω με τούτο, ξέρεις για πόσο θα είσαι νέος-α; πριν το συνειδητοποιήσεις θα αγορεύεις και συ με τα ίδια λόγια στα παιδιά σου.