ΤΟΠΟ ΣΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ

Η αφορμή:
«Πόσο σωστό και δίκαιο, όταν λες το "τόπο στους Νέους".
Πόσο άδικο, πόσο απάνθρωπο, όταν έρθει η ώρα να τ' ακούσεις.»

Το παραπάνω σχόλιο ενός εκλεκτού φίλου του παπά Γιάννη από την Κρήτη, με έβαλε σε συλλογισμό. Θυμήθηκα μια μαντινάδα,

τα νιάτα έχουν την ορμή

τα γηρατειά την πήρα

ίντα το κάμεις το καρφί

όντε σου λείπει η σφύρα.

Τα τελευταία χρόνια τουλάχιστον στα ¨ανεπτυγμένα¨ κράτη οι γενιές αλλάζουν ανά δύο. Αιτία το ανεβασμένο βιοτικό επίπεδο που προκαλεί την μακροζωία. Πριν το τελευταίο πόλεμο, ένας πενηντάρης ήτανε γέρος και ανήμπορος. Στην δεκαετία του 70 ήταν το θέμα της ειρωνείας όταν ο πενηντάρης νεάνιζε. Θυμηθείτε το τραγούδι του Ζαμπέτα, ο πενηντάρης, και τον Κωσταντάρα, χαρακτηριστικό τύπο στις ταινίες της εποχής. Σήμερα όμως είναι ακμαίος, ψάχνει ακόμα το ταίρι του, γιατί την πρώτη ή την δεύτερη φορά ατύχησε. Ακόμα είναι, δυνατός, φιλόδοξος, δημιουργικός με προσδοκώμενο όριο ζωής τα 80 χρόνια. Τα παιδιά του είναι πάντα παιδιά επειδή αυτός είναι πάντα νέος. Και συνηθίζουν και τα παιδιά να μένουν για πάντα παιδιά να μην ωριμάζουν, να μην σοβαρεύουν και συνέχεια να σπουδάζουν, μαζεύοντας χαρτιά και διπλώματα. Και τα παιδιά αυτά κάνουν οικογένεια και δεν μπορούν να την συντηρήσουν γιατί είναι ανώριμα. Τους συντηρούν οι γονείς από αγάπη και διπλή στα εγγόνια, (του παιδιού μου το παιδί δυό φορές παιδί μου). Τα οποία θεωρούν συνήθως εαυτούς αναγεννημένους. Άμα τα εγγόνια προσκολληθούν στους παππούδες, που είναι βιολογικά αδύναμοι αλλά οικονομικά εύρωστοι, απορρίπτοντας τους γονείς τους ως ανώριμους και αδημιούργητους, τότε κάνουν «Τόπο στους νέους» παρακάμπτοντας μια γενιά.
Το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής τη λογικής, θα το δούμε στη Βασιλική οικογένεια της Αγγλίας. Η Βασίλισσα γριά ο Διάδοχος έχει περάσει τα 60 και είναι ακόμα διάδοχος, δεν ξέρει να κάνει τον Βασιλιά γιατί μια ζωή είναι Διάδοχος. Και ο εγγονός προαλείφεται για Βασιλιάς. Και αυτό μπορεί να μην γίνει γιατί υπερισχύουν πρωτόκολλα και παραδόσεις. Στο λαό όμως πόσες επιχειρήσεις, πόσες περιουσίες, πόσες εξουσίες, πόσες δουλειές και πόσα σπίτια, δεν μεταφέρονται στα εγγόνια, παρακάμπτοντας μια γενιά;
Το συμπέρασμα είναι, πως πρέπει εγκαίρως να κάνουμε, τόπο στα νιάτα, αν θέλουμε να απολαύσουμε την ευγνωμοσύνη και την αγάπη τους. Να είμαστε δίπλα τους, λέγοντας τη γνώμη μας, εάν και όταν την ζητήσουν, χωρίς να απαιτούμε να την ακολουθήσουν.
Η αχαριστία ή η ευγνωμοσύνη του παιδιού, ξεκινά από την συμπεριφορά του γονιού.Τόπο λοιπόν στους Νέους.