Γεράνια και πικροδάφνες δυο ταπεινά λουλούδια, απαξιωμένα, και χλευασμένα. Τα πρώτα τα λένε πολλές φορές βρωμοσαρδέλες και τα δεύτερα περιπαικτικά σφάκες, διότι εξ αιτίας της πίκρας τους ούτε τα κατσίκια δεν τις τρώνε. Κι όμως από κανένα κήπο δεν λείπουν; Παντού υπάρχουν διότι είναι ευκολόφυτα, και γρήγορα αποδίδουν τα άνθη τους που μπορεί να μην έχουν άρωμα, έχουν όμως χάρη και ζωντάνια όλο τον χρόνο. Στο αντίθετο στρατόπεδο θα βρούμε τα τριαντάφυλλα και τα καλάμια αρωματικά τα πρώτα και περήφανα τα δεύτερα, απαιτητικά τα πρώτα ψηλά και άχαρος φράχτης τα δεύτερα.
Σε μοιάζουν με τους ανθρώπους άραγε, μήπως το πρώτο ζευγάρι είναι οι ταπεινοί και καταφρονεμένοι μεροκαματιάρηδες, που μέσα από την πίκρα της ζωής ανθίζουν και πολλαπλασιάζονται, και γενικά ομορφαίνουν και δίνουν νόημα στην ύπαρξη τους. Σε αντίθεση με τους άλλους τους λίγους περήφανους, αυτάρεσκους και γεμάτους αγκάθια εγωιστές, ή με την άχαρη και άκαμπτη παρουσία τους μας εμποδίζουν να δούμε το εσωτερικό του κήπου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου