Αχ αυτή η πρόοδος

Πόσα επαγγέλματα καινούργια έχουν ξεφυτρώσει, και πόσες ειδικότητες δημιουργήθηκαν, ξεφεύγουν από τον μέσο άνθρωπο να τα αντιληφτεί.
Η ιατρική έκανε άλματα απίστευτα. Η έρευνα ακόμα συνεχίζεται, και αυτό είναι θεμιτό. Τα παλιά χρόνια είχε η οικογένεια τον γιατρό της, «τον οικογενειακό» όπως τον έλεγαν, που ήταν για όλες τις ασθένειες, συνάμα και φίλος της οικογένειας, πολλές φορές και ο εξ απορρήτων εξομολογητή της.
Από τον πόλεμο και ύστερα, τα πράγματα αλλάζουν. Οι κοινωνικές ασφαλίσεις, οι δωρεάν για τους εργαζόμενους ασφαλισμένους, κάνουν τον οικογενειακό γιατρό παρελθόν. Η ειδίκευση έχει αρχίσει.
Παθολόγος λέγεται σήμερα ο γιατρός, που απλώς σε εξετάζει, για να αποφανθεί σε ποιόν γιατρό πρέπει να πας. Καρδιολόγος είναι η πλέον  αναγνωρίσιμη  ειδικότητα,  πνευμονολόγος,  νεφρολόγος, . . . . λόγος και πάει λέγοντας.
Είναι κάποιοι άλλοι γιατροί και αυτοί, περισσότερο χειριστές μηχανών, οδοντίατρος, ακτινολόγος, ωτορινολαρυγγολόγος, για να αφήσουμε έξω τον γυναικολόγο, που με την σειρά του δημιούργησε και τον ανδρολόγο, παλαιότερα το λέγανε ουρολόγο.
Όλες οι ειδικότητες είναι χρήσιμες, κάποιες από αυτές όμως είναι αποτέλεσμα του καταναλωτισμού. Του αγχώδους τρόπου ζωής των ανθρώπων των «πολιτισμένων» κρατών.
Μία από αυτές τις ειδικότητες, είναι του ονυχολόγου. Ασύλληπτο στο μυαλό του ανθρώπου, πως θα ερχότανε στιγμή που θα πήγαινε στον γιατρό για να κόψει τα νύχια του. Είναι όμως γεγονός, όταν το σάκχαρο ανεβαίνει, είναι πολύ πιθανόν από μια μόλυνση στο κόψιμο των νυχιών του ποδιού, να φτάσεις στον ακρωτηριασμό. Ακόμα εκείνα τα άτομα που τρώνε τα νύχια τους, έχουν ανάγκη της υποστήριξης, που αυτή η ειδικότητα παρέχει.
Γράφω αυτά για να σχολιάσω μια τελευταία ειδικότητα, που εμένα μου φαίνεται υπερβολική. Αποτέλεσμα του τρόπου ζωής του σύγχρονου ανθρώπου. Διαιτολόγος, διατροφολόγος, μάλιστα. Μοιάζει με ανέκδοτο να πει κανείς πως αυτός ο ειδικευμένος, θα μπορούσε να κουράρει, «ασθενή» στην Ουγκάντα, στην Αιθιοπία ή στην Αφρική γενικότερα.
Δεν κακολογώ την επιστήμη του, που αναλύει την περιεκτικότητα λίπους, μυϊκής μάζας και διαφόρων άλλων ουσιών και υλικών που αγνοώ. Επιστήμη είναι και ερευνά. Με ενοχλεί όμως πως έφτασε ο γιατρός να μου ορίζει τι και πόσο θα φάω.
Είναι μερικά πράγματα αυτονόητα, τα οποία καταπατούμε. Όταν σηκώνομαι από το τραπέζι πριν χορτάσω, δεν χοντραίνω. Αντίθετα όταν το φαγητό είναι η διασκέδαση μου, τότε ο διατροφολόγος θα είναι η κατάληξη. Αν οι σημερινές συνθήκες και η εργασία μου με έχουν καθηλωμένο σε καρέκλα, θα πάω στο πάρκο να τρέξω, αν δεν διαθέτω κυλιόμενο τάπητα σπίτι μου. Διότι αυτός που έχει την οικονομική ευχέρεια να πάει στον διαιτολόγο, είναι βέβαιο πως μπορεί να προμηθευτεί ένα διάδρομο. Υπάρχει περίπτωση που στον ίδιο γιατρό πάει το ζευγάρι, για να αδυνατήσει ο ένας και να πάρει κιλά ο άλλος. Γιατί εδώ, δεν πάει εύκολα μόνος κανένας, υπάρχει ακόμα αιδώς.
Στην κάθε γειτονιά, ιδιαίτερα στις μεγαλουπόλεις υπάρχουν πεινασμένοι, αν φροντίζαμε να φάνε αυτοί, από το φαγητό που προγραμματίζαμε για το δικό μας τραπέζι, δεν θα υπήρχε αυτή η ειδικότητα. Θα περιοριζότανε στην κλινική έρευνα.