Τσικνοπέμπτη

Πέρασε και αυτή, και τι καταλάβαμε; Ανάμεσα σε δυο νηστήσιμες μέρες, και πριν το ψυχοσάββατο, απίστευτη κραιπάλη, γιατί;
Πόσα χρήματα ξοδευτήκαν γι’αυτήν την μέρα; Ή μάλλον την νύχτα;
Τακτικός περιηγητής στην μπλογκόσφαιρα, περνάω και από το «Τρωκτικό», τον πλέον δημοφιλή προορισμό σήμερα, τουλάχιστον στην Ελλάδα. Στις πολλές διαμαρτυρίες που προβάλλονται από αυτό το Blog, διάβασα σήμερα για την αντιμετώπιση των πελατών από τα κέντρα διασκεδάσεως, διάβασα για προβλήματα της σταθμεύσεως, διάβασα για τους λογαριασμούς, και ένα σωρό άλλα προβλήματα, των διασκεδαζόντων.
Διαβάζοντας αυτά τα παράπονα, ξέχασα πως η Ελλάδα η πατρίδα μας περνά οικονομική κρίση, ξέχασα εντελώς την Ευρωπαϊκή δυσφορία για τα τεκταινόμενα στον τόπο μας. Παράβλεψα την βουτιά στο χρηματιστήριο, κατέβηκε λέει κάτω από το φράγμα των 1900 μονάδων. Αν και δεν τα καταλαβαίνω αυτά τα οικονομικά θέματα, θυμάμαι πριν από μερικά χρόνια ένα παλαίμαχο πολιτικό, που όταν το χρηματιστήριο ανέβαινε στις 6000, γκρίνιαζε, η δύναμη μας έλεγε είναι γύρο στις 1200 μονάδες, τα άλλα είναι απάτη και πρόσκαιρα. Να που τώρα δικαιώνεται.
Δεν μπόρεσα να ξεχάσω, όσο και αν προσπάθησα να δικαιολογήσω, τις εικόνες εκείνες, των πεινασμένων στην Αθήνα, να περιμένουν στην ουρά υπομονετικά για ένα πιάτο φαγητό. Αυτό διανέμεται σε συσκευασία, και τηρεί κάποιους κανόνες υγιεινής, αν δυσκολέψουν τα πράγματα κι’άλλο, και αυτές οι 1600 μερίδες χρειαστεί να γίνουν 2000 ή και παραπάνω, θα πρέπει οι συνάνθρωποι μας να διαθέτουν και πιάτο. Μοιάζει απλό, αλλά δεν είναι. Που θα το πλένουν;
Οι γηραιότεροι, εκείνοι δηλαδή που ζήσανε την κατοχή, θυμούνται ασφαλώς, το σκάλισμα των σκουπιδιών, για να βρουν φαγητό, θυμούνται το δελτίο, τώρα το λέμε εκπτωτικό κουπόνι, αλλά είναι το ίδιο.
Πόσα χρήματα ξοδεύτηκαν, για τις στολές των παιδιών μας, που έτσι τα μυούμε, στον άσκοπο καταναλωτισμό; Έρχεται και η Καθαρά Δευτέρα, η αρχή της Μεγάλης Σαρακοστής, και ετοιμαζόμαστε για καρναβάλια και φιέστες, προσκαλούμε από εξωτερικό ειδικούς διασκεδαστές, (οι εγχώριοι δεν μας αρκούν άραγε;), και γεμίζουμε τα νοσοκομεία την άλλη μέρα από εκείνους καταχρώνται στην κάθε ευκαιρία.
Αν εξέλειπε αυτή η κραιπάλη, αυτή η νοοτροπία, και αυτά τα χρήματα ο καθένας μας τα ξόδευε, για την βοήθεια στο κοντινό του περίγυρο, ενδεχομένως να μην φτάναμε στο σημείο της οικονομικής κατάρρευσης.
Εύλογη ερώτηση, <και τι με νοιάζει εμένα;> Ευκολότερη η απάντηση, όταν του γείτονα η αυλή καίγεται, πλησιάζει εσένα.