Το μυστήριο του γάμου στις μέρες μας

Το μυστήριο του γάμου στις μέρες μας

Όλοι μας είμαστε αυτόπτες και αυτήκοοι μάρτυρες μίας μεγάλης κρίσης, που αντιμετωπίζει ο θεσμός του γάμου στις μέρες μας. Τόσο το ανησυχητικά μεγάλο ποσοστό διαζυγίων, όσο και ο αυξημένος αριθμός συμβατικών γάμων, δημιουργούν ένα σκηνικό τρομακτικό. Και αν σκεφτεί κανείς ότι τα μεγάλα θύματα αυτής της κρίσης είναι τα παιδιά, που μεγαλώνουν αντιμετωπίζοντας τις αρνητικές συνέπειες ενός διαζυγίου η ενός νεκρού η προβληματικού γάμου, τότε πόσο ζοφερό διαγράφεται το μέλλον;
Διερωτάται πραγματικά κανείς πως είναι δυνατό μία ερωτική σχέση που ξεκίνησε με τόσο ενθουσιασμό, με υποσχέσεις και όρκους αιώνιας αγάπης, να καταλήγει σε αντιπάθεια, σε εχθρότητα και πολλές φορές σε αδυσώπητο μίσος και σε προσπάθεια αλληλοεξόντωσης;
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός, ότι για την Ορθόδοξή μας Εκκλησία ο γάμος είναι ένα μυστήριο μέγα, με βαθύτατο θεολογικό νόημα, το οποίο κατά τον Απόστολο Παύλο αναφέρεται στη σχέση του Νυμφίου Χριστού με την Νύμφη Εκκλησία. Δεν είναι απλώς και μόνο ένα κοινωνικό συμβόλαιο συνύπαρξης δύο ανθρώπων. Σε τέτοια περίπτωση ο πολιτικός γάμος δεν θα είχε καμία διαφορά από τον εκκλησιαστικό γάμο. Η Ορθόδοξη Εκκλησία όμως τον πολιτικό γάμο τον εκλαμβάνει ως άρνηση της διδασκαλίας της και της μυστηριακής ζωής, γι΄ αυτό και τον απορρίπτει.
Τι σημαίνει άραγε, ότι ο γάμος είναι μυστήριο και μάλιστα μυστήριον μέγα; Σημαίνει καταρχήν ότι χωρίς την χάρη του Θεού και έξω από τη μυστηριακή ατμόσφαιρα της Εκκλησίας δεν μπορεί να λειτουργήσει σωστά. Εδώ αντιμετωπίζουμε μία πρώτη σοβαρή αιτία για την κρίση του θεσμού του γάμου σήμερα. Στις μέρες μας χάθηκε εν πολλοίς αυτή η μυστηριακή διάσταση του γάμου. Τα νέα παιδιά ζουν επί χρόνια μαζί σαν ανδρόγυνο, χωρίς την ευλογία του Θεού και της Εκκλησίας, με αποτέλεσμα η σχέση τους να ξεπέφτει στο επίπεδο της απλής ερωτικής συνύπαρξης, χωρίς την αίσθηση της μεγάλης ευθύνης απέναντι στο Θεό. Κι όταν τελικά έρθει η ώρα του εκκλησιαστικού γάμου και της θείας χάριτος όλα γίνονται εντελώς τυπικά προς το θεαθήναι τοις ανθρώποις. Μέσα στον γάμο η σχέση άνδρα-γυναίκας πρέπει να είναι εικόνα της σχέσης του Χριστού με την Εκκλησία, δηλαδή μία σχέση διαρκούς θυσιαστικής αγάπης. Κι εδώ εντοπίζουμε μία δεύτερη σοβαρή αιτία για την κρίση του θεσμού του γάμου σήμερα. Στις μέρες μας χάθηκε σε μεγάλο βαθμό το πνεύμα της θυσίας. Οι άνθρωποι παντρεύονται και δεν είναι έτοιμοι να θυσιαστούν για να αναπαύσουν τον σύντροφο της ζωής του αλλά θέλουν να επιβάλουν το δικό τους θέλημα. Θέλουν να συνεχίσουν τη ζωή τους, όπως ήταν συνηθισμένοι πριν από το γάμο, με τις ίδιες συνήθειες, με τους δικούς τους φίλους, πολλές φορές μάλιστα έχουν και ξεχωριστά ταμεία. Το αποτέλεσμα; Ο γάμος παύει να είναι ένωση δύο ανθρώπων σε σάρκα μία και καθίσταται δυστυχώς μία απλή συνύπαρξη δύο ανεξάρτητων ανθρώπων που ακολουθούν ο καθένας το δικό του δρόμο.
Ας ξαναδούμε τον γάμο σε αυτή του τη μυστηριακή διάσταση, ως μυστήριον μέγα, ως στάδιο αγώνα, στο οποίο ο άνθρωπος ασκείται ισόβια στη θυσιαστική αγάπη, ως χώρο ενέργειας της σωστικής χάριτος του Θεού, με στόχο την αιώνια Βασιλεία των ουρανών.

Πρωτοπρ. ΜΙΧ. ΒΟΣΚΟΣ, Θεολόγος

(Aλλα Aρθρα Του Ιδιου)
http://www.imsamou.gr/mag.php?f=0&id=370