Επαναλαμβάνω, για άλλη μια φορά, πως εδώ στον Πυθαγόρα δεν πολιτικολογούμε.
Το σίγουρο είναι πως όποιο κόστος, όσες θυσίες χρειαστούν, θα γίνουν για να αποδειχθεί γι’άλλη μια φορά πως η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει.
Δεν ασχολούμαι καθόλου με εκείνα τα μέτρα που η κυβέρνηση καλείται να λάβει, δεν την κριτικάρω.
Εκεί που σήμερα στέκομαι, παρά το ότι περάσανε πολλές ημέρες, από όταν το διάβασα, είναι η δήλωση του προέδρου της Χώρας, του κ Παπούλια, να μην εξαιρεθεί από την προσφορά. Επίσης ο πρόεδρος της Βουλής ανήγγειλε περικοπή των επιδομάτων, τόσο δικά του, (ως προέδρου) όσο και των βουλευτών. Θεμιτές και αξιέπαινες ενέργειες, των προέδρων.
Διάβασα λοιπόν πως αυτή η μείωση στις αποδοχές του προέδρου της βουλής θα είναι 1030 ευρώ και των βουλευτών 800 και κάτι ευρώ.
Φαντάζεστε ότι η περικοπή αυτή αντιστοιχεί σε ένα μηνιάτικο; Θα μπορούσε δηλαδή ο κάθε βουλευτής να ζούσε μια οικογένεια, από αυτά που τώρα κοπήκαν. Είναι πράγματι τρομακτικό το γεγονός, πως πρέπει κάποιος να εργάζεται έναν ολόκληρο μήνα, προκειμένου να εξασφαλίσει αυτό το εισόδημα, είναι κάποιοι που παίρνουν ακόμα λιγότερα, για να μην μιλήσουμε για τους άνεργους.
Δεν είναι λοιπόν θυσία αυτή η κίνηση, είναι το ελάχιστον που μπορούν να προσφέρουν. Θυσία θα ήταν να ζούσαν με τόσα εκείνοι για ένα χρονικό διάστημα. Θυσία θα ήταν, να υπάρξει πρόβλεψη για μια κοινοβουλευτική περίοδο, οι βουλευτές να είναι άμισθοι, αλλά αυτά είναι όνειρα απατηλά.
Όμως πέρα από αυτούς τους συλλογισμούς, νομίζω πως αυτοί που απαρτίζουν την βουλή του λαού, έχουν καλύτερη ενημέρωση των καταστάσεων, και είναι περισσότερο υπεύθυνοι ως άτομα, να πράξουν ότι το συμφέρον της πατρίδος απαιτεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου